بیگواهیں دیدُک ءِ نام ءَ
نبشتہ کار: کندیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
وهد، ساهت، کِسّہ ، پمیشکا بے ھیال کنگ بنت دانکہ اِیشانی جاگہ ءَ نوکین رُودم بزور اِیت بلئے پہ من وَ همے سھت ءُ دمان نوک بنت ساهتانی بے هیال کنگ پہ من ءَ اَرزان نہ اِنت ساهتانی پہ مُدامی گار کنگ ءَ بگندئے من وت مئیاریگَ آں تئی روگ ءُ واتر نہ کنگ ءَ من ءَ باز رنجینتگ هروهد ءَ تئی نپَسگیریں ترانگاں گوں چیر ءُ سر بوتگ آں -بلئے تو زان ئے وهدے کہ مردم روت گوں آئی ءِ روگ ءَ درُستیں هبر هلاس بنت تھنا همے هبر پشت کپ ایت کہ تو من ءَ سک یات کایے ءُ مردم دمانوکے بےتوار بیت ءُ کترھے گیمُّر ایت ءُ پد ءَ هما پیسری مردم بیت بلئے من ترا گُشاں تو چون یات کایے تئی یات هروهد ءِ اتکگ من همے هیالانی تہ ءَ جلیتگ آں یاتانی یک کُدامے ءَ من ءَ مانپتاتگ ءُ رند ءَ دیگ ءَ وهدے اَتکگ کہ هیالاں کار نہ کُتگ گُڑا من همے هیالانی تہ ءَ جلیتگ آں-
بلئے برے برے مردم ءِ یات ءُ ترانگ مردم ءَ اَنچو مُلور کن اَنت گُش ئے زِند چہ تہ ءَ کم کم ءَ هلاس بوان اِنت ءُ من زندگی ءِ پشتکپتگیں روچانی تہ ءَ ساه زورگ ءَ هاں ءُ مروچی من گوں اَنچیں تاهوشکیں ساهتاں دوچار کپتگ آں-
دیگرے وهد ءَ من وتی ابیتک ءُ بےتواریں کوٹی ءِ دپ ءَ اوشتاتگ اتاں آزمان مُجاں گیپتگ اَت هرکَس گوں وتی زند ءَ دست گٹ ات تھنا من چو هوشکیں دارے ءِ پیما دریگ ءِ دپ ءَ میلانک اتاں گوش ئے ساه درآتکگ اَت اِے تھنا منی کُنٹ اَت کہ سرا بار اَت دیر گوستگ اَت بلئے ما اَنگت همے جیڑگاں گوں چیر ءُ سر کہ اگاں تو زندگے باریں کُجام سیاه ءُ تھاریں کوٹیاں بندیگے اگاں ترا رستراں وتی هرجاں جتگ گُڑا تئی جون باریں کجام کوه گیاباناں دور داتگ نزاناں تو هستے یا نہ بلئے من اَنگت ودارے چاراهاں نیشتگ آں بلئے اِے ودار کدی آسر بیت همے ودار ودارّ ءَ زندگانی دردّ ءُ رنجانی باهوٹ اِنت ودارانی راهسراں دراتکگیں نگاه کہ اُمیتانی راهسراں وداریگ آں کہ بلکیں بئیت ءُ زِندمانے سیاه ءُ تھاریں جھان ءَ رُژناه بِکنت چیا کہ ودارے سرریچیں کیپاں چمّانی هرس بادینتگ ءُ زِند گوں اَنگراں بریتکگ اَت -بلئے اِیوکہ من اِناں هما ٹیبل کہ تو سر ءَ ونتگ،هما بتی کے تو پہ وانگ ءِ هاتر ءَ روک کُتگ،هما ند کہ تو نبشتہ کُتگ،هما تئی دوستیگیں کتاب درُست دنزاں گیپتگ آں هما کوٹی نوں رمیزانی ورد بوتگ دُرست تئی جگربُریں یاتاں گَچل کُتگ آں بلئے وهدے تو واتر کن ئے اِے دُرست گِلگانی گُکاں گوں ترا پریچاں -گُشگ ئے گا ترا چہ پد هر همُک چیز بدل بوتگ سُھب،بیگاه،روچ،شپ،هلک،میتگ،مردما درُوستاں نوکیں رنگ آورتگ بلئے پہ من هِچ چیز بدل نہ بوتگ دُرست تئی روگ ءَ پد هما وڑا اوشتاتگ آں دُرست چو منی پیم ءَ اوشتاتگ آں ..بلئے تو زُلم ءِ دست ءَ باریں کُجام اھدے گْوات ءَ بیگواه ءِ هما بیگاهاں مہ هواری ءَ نیشتگ دیوان کُت ءَ هما بیگاه دوبر نیتکگ آں ءُ شپ گُش ئے گیشتر بیمناک بوتگ آں-
منی دیدُک ! من دگہ هچ نہ زاناں ترا چہ پد چے چے بدل بوتگ بلئے هما جنگے کہ تو بھر بوتگ ءِ ترا چہ پد همے جنگ ءِ تہ ءَ سّک باز مٹ بدلی اَتکگ -هما وڑ تو گُشتگ اَت هما وڑ بوتگ اِے جنگ ءَ مئے بلوچ مات ءُ گُوهار هوار بوتگ آں، اِے جنگ ءَ را شارُل نوکیں رنگ ءُ درشمئے داتگ، جنگ ءَ سّمو ءَ وت ءَ ندر کُتگ ، اِے جنگ ءَ هزار بےمٹیں سر شُتگ، چینچو گار بیگواه بوتگ، چینچو لوگ سوچگ بوتگ، چینچو ژانگولیں جون کوه گیاباناں دور دئیگ بوتگ، چینچو لج رسترے پادمال بوتگ ءُ اِے وهد ءَ تئی زمین ءَ را تئی وڑیں بچ ءِ ئے پکار بوتگ بلئے تو وتی زمین ءِ وڑا دست ءِ دری آں بےوس بوتگ ئے –
بلئے تو زان ئے پہ سرڈگارے موکگ ءَ هر وڑیں کُربانی لوٹ ایت پمیشکا لگور چہ تئی جُھد ءَ تُرس ءِ آماچ اِنت – تو کھریں زِندان ءَ گوں دست ءِ سانکلاں جنگ دیان ءِ تئی جُھد پہ گُلامیں راج ءُ بندیگیں سرڈگار ءَ مُدامی اَبدمان اَنت بلئے تو وهدے واتر کن ئے من تئی زمین ءِ بزگی ءِ سرجمیں کّسھاں گوں ترا کارآں وهدے تو اِشکُن ئے تئی زمین ءِ سرا چے بوتگ گُڑا تو الم ءَ پد ءَ چو شھداد ءُ اهسان ءَ کتار بند بہ ئے ءُ پہ گُلزمین مات ءِ پھریزگ ءَ کوه ءُ هساراں وتی وابجاه کن ئے ءُ چو سلال ءَ پد ءَ بولان ءِ گّٹ ءُ گراں گوں همگنگلیں بیل ءُ یاراں کّھرے بہ ئے ءُ دژمناں ءِ سر ءَ کّپ ئے لگور ءَ چہ وتی آپ بنداں پہ مُدامی گلیں-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔