نمدی یے پہ اسد محراب ءَ
نبشتہ کار: نودان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اسد جان دروت ءُ درهبات ئے امیت انت انت باگین بهشت ءَ گون بلوچ بامردانی دیواناں گل ءُ شات بہ ئے. تو ھم اجب ابکہ بہ ئے کہ انچو مدت ءَ پد تئی یات چون اتکگ انت بلے منی ارواه ترا چہ شموشکار دژمن ھم نہ بنت ھاں آ دگہ گپے کہ مرچی تئی زھیرانی زر ءَ انچیں توپانے اتکگ کہ منی کلم من ءَ ھچ وڑ ءَ مرّینگ ءَ نہ انت اسد جان مروچی تو سک گیر پیداک ات پمیشکا مرچی وتی نوک باھندیں ند ءَ پہ تئی مزن کَدیں کرد ءِ ھاتر ءَ چست کنگ ءَ آں منی دل ءَ گوشت کہ پہ تو کاگدے نبشتہ بہ کن آں ۔ اسد جان ترا ھواری ءَ گوستگیں وھد ھنچو تاھیر بخش بوتگ انت تئی گشتگیں ھرچ گپ سینگ ءَ نکش بیتگ انت ترا ھوش کنت 2008 ءِ جون ءِ ماه ؟ ھو ھمے بےابرمیں استان ءِ گیچنکاریانی روچ ات انت کہ تو من ءَ گوانک کتگ ات کہ بیا روئیں نیادی ء سیل ءُ سواد کن ایں من ءُ تو وھدے کہ نیادی رس ات ایں تاں زورگیریں لشکر نیادی ءِ راه ءُ دگاں پٹ ءُ پول کنگ ءَ ات ءُ بازار ءِ سرجمیں مردم لین کُتگ ات ءُ آیاں ءَ کم شرپ کنگ اَت نہ کماشانی اسپتیں ریشاں چارگ ءَ ات نہ کہ تپلیں گنڈو کل لڑ ءَ اشتارینتگ ات انت لٹ شاپ کنگ ءَ ات کہ شما اے نیادی ءِ مردم گوں بلوچ سرمچاراں گون ات شما سرمچاراں وردنی ساز ءُ سامان دئے ات شما گوں سلابندیں مردماں ھوار ات کہ شمئے دکانانی دپ ءَ دگ ءِ سر ءَ بمب تراک کنگ بوتگ ات ۔اے سرجمی چیزانانی گندگ ءَ پد تئی گُشتگیں دانک انگت من ءَ گیر آں ، تو گُشتگ ات کہ اے زورگیر ءَ مارا مئے جند ئے زمین ءِ سر ءَ درامد جوڑ کتگ مئے مال ءُ مڈیاں پُلّ ایت ءُ انگت مارا ھموک روچ دگانی ءُ چار راھانی سر ءَ کم شرپ کنت ھما گلزمیں کہ ما ھزاراں سال وتی ھوناں گوں پهرزتگ ھمے گلزمیں ءِ سر ءَ ما یک وھدے گوں آزاتی ءَ نشتگیں ءُ مارا کسے ءَ جستے نہ کتگ بلے مارا مرچی ھمئے گلزمیں ءِ سر ءَ زندگ بوگ ءِ ھاتر ءَ دری مردم ءِ موکل گری یے چونائی ءَ تو وَ زان ئے کہ من کسھانی یاد کنگ ءَ چنچو نزوراں بلے من نزاناں پرچا ترا گوں پھوستیں ھرچ گپ ءُ ھرچ کسہ چو آیات ءُ پاکیں سورتانی داب ءَ من ء یات انت ھموک ھما کسہ کہ گوں تو (اسد جان) بندوک اَنت۔ ترا گیر انت تو چیزوکے ھدے ھاتر ءَ درملک ءِ رپتگ ات ئے بلے زمین ءِ کجام شیدائی آرام درملک ءِ وشیاں تاسیر بخش اتگ کہ ترا بَکشاں پد ءَ ترا وتی گل زمین ءِ مھراں واتر آرت ءُ تو زوت واتر اتک ئے۔ ترا تئی گل زمین ءِ مھر ءَ واتر کنائنت ۔ بلئے تو وتی واتر آیگ ءِ ھوارئی ء گوں وت دگہ بے چاڑی یے اوں آورتگ ات گوں اے ھبر من ءَ ھما وھد گُپت بوت وھدے کہ تئی وش اتکی ءَ اتکگ ات آں ءُ گون تو دیوان کتگ ات من ءَ گمان بوت کہ تئی اندر ءَ یک اجب رنگے بیچاڑی ودی بوتگ ات ءُ تو پہ منزل ء اسیلیں دگ شوھاز کتگ۔ اسد جان ترا مئے ھما گڈی پکنک اوں ھوش کنت ؟ ھما پکنک که ما کوھاں شُتگ ات اِنت-
گڑا تو گشت کہ من ءَ اے کوہ سک دوست بنت، کہ ھمے کوہ انت کہ مارا ءُ مئے مردماناں جاہ داتگ اش ءُ زورگیر ءِ دیم ءَ چوں مھکمیں آھین ءَ مک انت۔ پمیشکا منی دل نہ گش ایت کہ چہ اے کوھاں دربیا آں ۔ گڑا ھمے گپ ءِ سر ءَ من ترا کلاگ بست کہ تو ھم گنوکے کہ اے کوھانی تھ ئِے نندگ لوٹ ئے۔ بلے نو من زاناں کہ تو گنوک ات ئے ، زمین ءِ اشک ءَ گنوک ات ئے۔ ءُ ھموک آشوبی مردم پہ وتی ڈیھ ءِ ھشک ءَ گنوک انت ،انچو کہ شے مرید پہ ھانی ءَ گنوک بوتگ۔ اسد جان انچو کہ کواس گش انت کہ زمین پہ وت ءَ بچ گچین کنت۔ ترا ھم زمین ءَ گچین کتگ ات۔ ءُ تو ھم زمین ءِ ھشک گچین کتگ ات پمیشکا تو پہ زمین وت ءَ ندر کت۔ من ءَ یات انت کہ تو وتی گڈی تامور بند ءِ کلو ءِ تہ ءَ گشتگ ات کہ اگاں ما مروچی پاد میایں ءُ وتی ڈیھ ءِ واستا جھد ءَ ھوار مہ بہ ایں گڑا بلوچ دپتر ءِ تہ ءَ گار بیت ءُ راجدپتر مارا ھچ بر نہ بکش ایت۔ من تئی چمانی تہ ءَ ھما زمین ءِ مھر دیست کہ ھما زمین مھر ءَ پہ تو وتی ساہ ندر کت ءُ ھما مھر کہ ریھان جان ءِ چماں من دیستگ ات۔ من سدکاں کہ ھما باندات ءِ ھاتر ء کہ تو وتی مروچی زند ندر کت آ باندات کیت انت۔ اے تھاروکیں شپ ھلاس بیت، ءُ اے زورگیر چہ بلوچ ءِ ڈیھ ءَ کم شرپ کنگ بیت انچو که ھمک زورگیر گڈی آ وتی ڈیھ ءَ کشگ بیت بلوچ ڈیھ ءِ انچو کم شرپ کنگ ءُ درکنگ بیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔