نبشتانک: نمدی یے پہ نمیرانیں جھانزیب شیر ءَ
نبشتہ کار:مجید زیردانی
دی بلوچستان پوسٹ
دُروت ءُ درھبات ،وش ءُ وشھال بات ئے گوں شھیداں یکجاہ بات ئے مھروانیں ھمبل دیریں وھدے بوتگ کہ دل ءُ گُشتگ پہ تو نمدی یے نبیس آں بلئے دست گٹ بوتگاں پہ نبشتہ کنگ ءَ وھد نہ رس اتگ۔
مرچی کہ من چم نز کُت اَنت پہ وپسگ ءَ تئی ترانگ ءُ یات منی دیم ءَ اتک انت ۔ نَد زُرت نبشتہ کنگ بندات کُت تئی ھما کسانی ءِ کسھاں بگر داں جنگولیں سپاھیگیں جھانزیب منی دیم ءَ چو آدینک ءَ دیم ءَ بوت اَنت-
نزانت چہ کُجا بندات بہ کن آں بس ھمے دمان ءَ من ءَ الُک(الیاس) ھُدامرزی ئیں سیٹھ وھید ءِ چُک دیم ءَ اتک ، یار مرچاں دیریں مُدتے بیت نہ دیستگ بلئے اِش کُتگ نشہ ءِ آماچ اِنت گیش وت نہ اِنت ،مھروانیں سنگتے اَت بس وھد ءَ ھرجاں جت، ترا یات بیت من تو الُک مُلا ءِ سور ءَ پیکپ ءِ پُشت ءَ سوار اَتیں تُربت ءَ شُتیں زمانگ ءُ کسانی سک وش اَت-
تو وَ شتے پہ وت ءَ، مھروانیں الُک نشہ ءَ وتی مال کُت من مات کُوھاں تئی پیش داشتگ ایں کشک ءَ پہ منزل ءِ شوھاز ءَ دراتکگ آں بس اے سپر ءَ تھنا تئی کمی ءَ مارگ ءَ آں ۔ جیڑاں جنگی سنگر ءَ تو منی کش ءَ بوتین ئے من ءَ کُمک کُتیں ،اے کسہ آں یل کن۔ بیا رویں پد ءَ شکر ورنا بئیں تئی ھما سُھریں ٹریل سیکل ءَ سوار بئیں ءُ کیچ ءَ دمک پہ دمک چاکنگ ءُ پمفلیٹ بھر کنیں-
تو جھانزیب تھنا کیچ ویراں نہ کُت باگیں الندور بے ترا سک ابیتک اِنت عال جان ءِ وانگجاہ پہ تئی وشیں بچکنداں زر ایت زیرداں جنگل ھما پیشی ترانگ آں گیج ایت وش اَت ھما وھد کہ تو گوں الُک ھمراہ اَت ئے
یار من ءَ تنیگا سیکل نیست من انگت ھما آں۔
ھھھھھ یات بیت تو گُشت کہ بچک تو دَست دئیگ آدت کُتگ یار تو راست گُشت من دَست دئیگ آدت کُتگ بلئے نوں من وداریگ آں کہ کدی تو کائے من ترا دست دئیاں۔ منءَ تو منزلءَ رسین ئے۔
دیریں وھدے بیت کہ من چہ النگ ءَ گِسر بوتگ آں بلئے ھردیں منی سر اود ءَ کپت الم تئی لوگانی دیدار ءَ رواں الُک من نزاناں مرچان کُجا رپتگ الم درگیج آن ئِے تئی سلامان ئِے دئیاں۔
کُلیں شھیداں چہ منی نیمگ ءَ سلام سر بہ کن-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔