پدائی ناسر امام پنام ءِ ھمل ءِ یات ءَ
نبشتہ کار: شولان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مردُمانی روگ اینچو گران نہ اِنت اینچو کہ آهانی روگ ءَ پد آهانی یاتانی سگگ گران اِنت ،پدائی ناسر امام پنام ءِ ھمل تی یاد شموشگ نہ بنت اِنت-بکش ناسو پل کہ باز وھد گوست من پہ تو ھچ نبشتہ نہ کتگ پھل کن ناسو من چہ ترا بے ھیال نہ آں تو منی رگ رگ ءَ ھوارے ءُ دانکہ منی ساہ روت ءُ کیت من کدی ھم ترا چہ پراموش نہ بہ ایں بلے لبز منی ھمراداری نہ کنگ ءَ انت کہ من پہ تو چیزے نبشتہ بہ کن آں ناسو من چون بےھیال بہ کن آں تی بچکند ءَ من چون تی مھر ءَ شھموش کار باں تئی یاد تئی مھر تی دیوان تئی گپ ءُ تران تئی ھمراداری تئی کندگ تئی مزاک گومن بے ھیال نہ بنت ناسو واتر کن تو مارا چورہ کُت تو جلدی بے وپا بوت ئِے تو اشتاپ کُت یار ناسو بلے ناسو تو وتی ھک ادا کت پہ گلزمین ءَ مرچی ما پھر بنداں تئی سر ءَ ھمبلو مرچی تی دشمن یاد کنت ترا گوں تئی سنگتاں کہ 72 گھنٹہ تو گوں سنگتاں دشمن ءِ واب ھراب کُتگ تو وت ءَ کربان کت بلے لگور نہ بوت ئے۔
ناسو تو مات ءُ گوھارانی رتکگیں ارس ءُ دگانی سرے نندگ بے ھیال نہ کت انت تو پیر ءُ کماش کہ دگانی سر ءَ نشتگ انت پہ وتی بیگواھیں بچانی واستا کہ زندان ءَ بندیگ انت تاں تو بے ھیال نہ کتگ سمی کہ گوں وتی کاروان ءَ دگانی سر ءَ لٹ ءُ کٹ کنگ بوتگ تو بے ھیال نہ کتگ ھمے درداں کہ ترا واب ءُ آرام ءَ نئیشت راج ءِ بزگی ءُ ھمے درداں کہ ترا مدام گوشت کہ تئی راج گلام انت تو اے بے ھیال نہ کتگ اَنت-
تو سُرمگیں بولان گوادر ءَ گوں نیلیں زرا مکران ءِ گوں کوہ ءُ کوچگ ءَ برپکیں شال ءُ قلات ءِ گوں ترشتیں تلاراں تو بے ھیال نہ کت انت بس ناسو تو گوں سنگتاں دشمن ءَ اے پیش داشت کہ من اے درد بے ھیال نہ کتگ انت تو وتی دردانی اھساب دات-
مئے تہ ءَ چوشیں لبز نیست کہ ما تئی کرد ءِ باروا گپ بہ کن ایں منی وڑیں نابزانت ءُ نابودیں مردمے تی جھد ءِ سر ءَ گپ کت نہ کنت ! من ءَ یاد انت من نشتگ تہ لوگ ءَ چیزے چارگ ءَ ات ئِے گڑا کالے اتک چاراں ناسر انت ھال کن ڈے ترا گرم ءَ آرام نیست گڑا سنگت ءَ گوشت تو وَ چوں منی وڑ ءَ بیروزگارے بیا نندیں لیب جاہ ءَ دیوان ءِ کن ایں تاں لیب بندات بے بیت گڑا ما شت ایں لیب جاہ ءَ سنگت نشت اَنت سلام ءُ دوا بوت ھاں ڈے ترا گرم ءَ آرام نیست گڑا سنگت ءَ گوشت کہ گرم چی کنت ڈے گڑا گپ تران بوت ھمد ءَ سنگت گوش ایت یار مارا اے دلار سک تنگ کنگ ءَ اَنت نندگ ءَ نیل اَنت ھروچ چم سور بیدے بوگز پورہ ماہ درامدیں نوں تو بگوں مردم چی بہ کنت یار من زاناں کہ ءِ مارا جگہ ءَ جنت چوں مارا نیل ایت مردم برو زاناں وتی زمین ءَ اے واستا کربانی بہ دنت انگت شھیدی یے نامہ بیت اِنت شرتر انت چہ گلامی ءِ زند ءَ گڑا من ھمد ءَ کندگے جت اڑے سیاو جزباتی مہ بو کنڑول ھیر بیت کربانی تو مدے تئی براس وت کربانی دیگ ءَ انت بس انت تئی دو براس گوں گڑا سنگت ءَ گوشت کہ یار اے جنگ بلوچ ءِ جنگ انت ھاندانی جنگے نہ اِنت تئی سر ءَ پرز انت گڑا ھمد ءَ منی دپ ءَ دراھت کہ ناسو یار ماہ لگوریں یار اے جنگ ءَ دل لوٹ ایت جگر لوٹ ایت مارا گوں نیست ھمد ءَ سنگت ءَ کندگے جت گوشت تو گڑا بگیر ءِ دل ءُ جگر زندگے یار ما سرپد نہ بوتگ ایں اڑے گپ ءَ بل تو بگوں تو چی ءَ من ءَ لوٹ اتگ اڑے گپ منی ھمیش اِت انت یار مارا چیزے کنگ ءَ پہ زمین ءَ ما درامدیں ما وتی زمین ءِ سر ءَ بزگیں مات ءُ گوھاراں دگانی سر ءَ نندگ ءَ گند ایں گڑا دل تُس ایت ءُ پیر مرد ءُ کماش، نودربر دراہ بزگ کتگ انت زمین وتی بچاں لوٹ ایت مارا چہ وتی زات ءَ چی درایگی انت راج ءِ بارو ءَ سوچگی انت بلوچ ءِ نسل کشی بوگ ءَ انت بلے مارا سماہ نیست لوگ ءَ چہ بازار ءَ مردم روت چوکی ءِ سر ءَ بہ دار جست کن کجا چی پیداکے کجا روگ ءَ ئے تو اگاں گپ بہ کنے گڑا گوش ایت مرگا بو بےازت بہ کن لٹ بہ دے اے نو زندے ما گوازینگ ءَ اِیں یار پاکستان ءَ بس بلوچ ءِ زمین لوٹ ایت بلوچ نہ لوٹ ایت گلامی ءِ زند نو بس انت۔ ءُ ناکو تو دگہ چیزے چارگ ءَ کہ مئے بلوچ راج پد ءَ وتی جندے سر ڈگار ءَ بھا کنگ ءَ آں درامدانی کر ءَ پہ چندے کلدارے واستا یار اے زمین ءِ واستا بلوچ ءِ ھون رتکگ ءُ ریچگ ءَ انت ھم ءُ اے گلزمین شھیدانی اِنت بلے لھتیں بلوچ زرے لالچ کپتگ نہ زانت کہ اے یک بلایں ردی یے بلے سنگ انت ھشک انت بلے منی جند ءِ زمین انت ناں۔
ھیر ناکو من جیڑاتگ کہ من پہ راج ءَ چیزے بہ کن آں تو چی گوشے، شوکیں ناسو تئی وتی ھیال انت تئی وتی لیکہ انت کہ تو اے چیز جیڑ اتگ انت- بلے یار ناسو تو راست گوش ئے گپ ایش انت کہ ما اگاں کار مہ کن ایں گڑا کنت کَے؟ ما ھر وھد ءَ وتی گلزمین ءَ گندیں چہ چماں ارس ایر رچ اَنت بلے گلزمین ءِ پسگاں سماہ نہ انت بد کسمتی ھمیش انت کہ ما بلوچ وتی ھما وجود انت بلوچیت انت ھمائی ءِ چی انکار انت گلامی مارا ھنچوں کتگ کہ ما زند ءِ لالچ ءَ راج چہ دل برتگ۔
بندیگیں زمین ءِ گُشندہ بکشگ نہ بیت بندیگیں زمین ءِ نودربر بکشگ نہ بیت بندیگیں زمین ءِ پیرمرد بکشگ نہ بیت بندیگیں زمین ءِ مات ءُ گوھار بکشگ نہ بیت ھمے ھاتر ءَ کہ ما گلام اِیں ، یار ناکو آجوئی پہ لوگ ءِ نندگ ءَ نئیت کربانی دیگ لوٹ ایت بلے ما چہ کربانی دیگ ءَ پد کنز اتگ مرچی ھر بلوچ پسگ مارگ اِنت کہ ما گلام اِنت مئے زند پہ گلامی نہ گوز ایت چنچوں روچ تو وتی زند ءَ پہ گلامی گوزین ئِے۔
ناسو مستریں گپ ھمیش انت کہ ما وتی پجار بے ھیال کتگ مارا زمینے ھست مارا دود ھست مارا زبان ھست ءُ مستریں گپ ایش انت کہ ما وتی زبان بے ھیال کتگ دری زبان ءَ کارمرز کنگ ءَ ایں دشمن لوٹ ایت کہ تئی پجار گار بہ بیت بلے من تو دشمن ءِ اے کار ءَ وت آسان کنگ ءَ ئے مرچی من ءُ تو زبان ءِ سر ءَ اڑ اتگ اِنت کہ براھوئی دگہ راجے بلوچ دگہ راجے بلے منی ءُ تئی راج یک اِنت براھوئی منی تئی زبان انت۔
بس ناسو تو گپے زان ئے چیز ءَ شر بہ جیڑ بہ چار تئی وتی ھیال انت سوچ بہ کن نو وتی کدم ءَ چست کن پل اے مہ بیت کہ ما پد ءَ ترا بہ گوش ایں کہ واجہ براس لگور بوتے گڑا سنگت ءَ کندگے جت گوشت کہ اگاں ما لگور بوت آں ءُ گڑا شما من ءَ وتی ھمراہ نہ کن ات اڑے من اگاں زندگ بوت آں گڑا بزان ترا منی شگان کُش انت ترا من پد ءَ گردگ ءَ نیل انت اڑے بلے من ءَ یکین انت کہ تو وتی دیم ءَ سیاہ نہ کن ئے ھیر بیت وھد گوں نا اڑے بلے مئے راج سک بزگ انت گندے بس چیزے ناں چیزے مارا کنگی انت ھمے نسل اگاں چیزے بہ کنت گڑا آیوکیں نسل ءَ کربانی کم دیگ لوٹ ایت۔
بلے ناسو مرچی تئی یک براتے دشمن ءَ زندانی کتگ ءُ لھتیں قوم پرستاں گوشت کہ سرے جھل کتگ بلے من نہ مناں کہ سرے جھل کتگ پرچا کہ چمانی توک ءَ انگت بلوچستان گندگ بیت ءُ یکے تئی یاد ءَ نیشتگ ءُ نندگ ءَ گون تو دو چار کپ ایت۔
بلے اگاں مرچی بہ چارے ، مئے آجوئی لوٹوکیں گَلاں یکے دومی ءِ ھلاس کنگ ءَ پہ لانک بستگ، دژمن ءَ چہ گیش وت ماں وت گُٹگیر اَنت، پرچا اے وڑ اَنت.؟ مرچی بلوچ راج ءِ چمّ ءُ اُمیت گوں وتی راهشوناں بندوک انت بلے راهشونانی کردِ اَتکگ ایش اَنت کہ وتی کوپگ آں گُڈ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔