بِہ جیڑ
نبشتہ کار: سراج ساچ
دی بلوچستان پوسٹ
اگاں ما دنیا ء گْوَستانک History ءَ بچاریں گُڑا مارا گندگ ءَ کیت کہ دنیا ءِ توک ءَ گوں وھد ءِ ھمراھی ءَ بازیں بدلی آتک اَنت ءُ اے بدلی ترا باز وڑ ءَ گندگ ءَ ھم کا اَنت ۔ ایش بدلی ترا سْیاست ءِ شکل ءَ گندگ ءَ کیت، ترا سسٹم ءِ شکل ءَ گندگ ءَ کیت یا کہ ھما دنیا ءِ رھبند گْوستانک ءِ توک ءَ کجام وڑ ءَ بوتگ ءُ مروچی کُجام وڑ اِنت-
ھمے وڑ ءَ دنیا ءِ توک ءَ سک باز بدلی ترا گندگ ءَ کیت، اے بدلی کہ دنیا ءِ سر ءَ آتکگ ءَ ایش چون اتکگ اَنت ءُ پرچا کہ آؤرتگ اَنت ئے۔ نوں ما کمو ھمے چیز ءِ سر ءَ چمشانکے دے ایں-
اگاں ما بچاریں ھر بدلی کہ دنیا ءِ سر ءَ اتکگ اَنت یک سببے ءِ بنیاد ءَ اتکگ اَت چو یک سببے ءِ بنیاد ءَ اتکگ اَنت اے وڑ ءَ کہ یک انچیں وھدے توک ءَ انچیں ھالات ھما مردمانی دیم ءَ اتکگ کہ مردم لاچار بوتگ انت. لس مردم انچو لاچار بوتگ کہ آئی ءَ ھچ نزانتگ کہ ما اے جنجال ءَ چو چہ وتی سر ءَ بھ ٹالینت۔ آ مردم چٹ لاچار بوتگ اَنت مردم اے ھچ وڑ ءَ دماگ ءَ کار نکُتگ کہ ماں اے جیڑہ ءِ دیمپانی ءَ چو بکن آں۔ تو گوشت کن ئے کہ لس مردم بازیں جیڑھانی دیم ءَ لگُوری منّ اتگ ءُ دست برز ءَ کتگ اَنت۔
بلے یک انچیں ٹولی یے ھما وھد ءِ توک ءَ یا ھما مردمانی توک ءَ بوتگ کہ آیاں جاور ءِ دیم ءَ دست برز ءَ نہ کتگ ءُ پْروش نہ منّ اتگ۔
بلکیں آیاں جیڑ اتگ کہ جاورهال کہ مئے سر ءَ آتگ یا کہ اے پریشانی مئے سر ءَ بلاہ ایت ایشی ءِ سبب چی بوت کنت؟ اے چے ءٍ واست ءَ مئے سر ءَ نہ ٹل ایت ؟ گڑا ھمے ٹولی ءَ پٹ ءُ پول کُتگ جاور ءِ اے کر ءُ آ کر پٹتگ ءُ چار اتگ اَنت ءُ ایشانی ٹالینگ ءِ جُھد کُتگ ۔ اے ٹولی ءَ ھما زانتکاریں ٹولی بوتگ کہ آئی ءَ مدام جیڑہ ءِبسر ءَ جیڑ اتگ ءُ آیاں ھلاس کنگ ءِ جھد کتگ۔
گِند ئے ھمے جیڑھانی سر ءَ تھنا ھما مردم ءُ کَس جیڑ ایت کہ آئی ءِ کر ءَ سوچ هست آئی ءِ کر ءَ زانت هست ءُ سوچ ءُ زانت ھما مردم ھما نپر ءِ کر ءَ بیت کہ ائی ءِ کر ءَ الم بیت، زانت بیت۔
شریں ءُ زانتکاریں مردم ھچبر جیڑہ ءَ پشت ءَ نہ نند اَنت ءُ نہ رو اَنت ھر وھد ءَجیڑھانی سر ءَ جیڑ اَنت آیانی راستی ءَ پٹ پول کنت ءُ درگیج ایت۔
ھر اِلمداریں مردم ، زانتکاریں مردم جیڑھانی سر ءَ جیڑ ات نکنت جیڑھانی سر ءَ ھما مردم جیڑ ایت کہ آئی ءَ چہ جیڑہ ءَ درد دیستگ، پرشانی دیستگ بزگی دیستگ،لاچاری دیستگ گڑا ھمے مردم اے دیم کہ وھدے نوکیں جیڑھے کیت گڑا ایش مردم الم ایشی ءِ سر ءَ جیڑ ایت ءُ ایشی ءِ ھل ءَ پٹ ایت. پرچاکہ آئی ءٍ لاچاری دستگ ءَ ھچبر نہ لوٹ ایت کہ ھمے لاچاری دگہ انسان ء سر ءَ بئیت۔
مروچی ھر بدلی کہ دنیا ءِ سر ءَ آیگ ءَ اَنت چہ ھمی جیڑگانی برکت ءَ آیگ ءَ اَنت۔ زانتکاراں جیڑھانی سر جیڑ اتگ ءُ آیانی ھل کنگ ءِ ھاتر ءَ جُھد کُتگ ءُ بدل کُتگ اَنت ءُ مردمانی سرپد کنگ ءِ ھاتر ءَ گپ کتگ ءُ نبشتہ کتگ ءَ دیم ترا آگاں اے وڑیں جیڑھے بئیت گڑا مردم اسانی ءِ سر ءَ ھل کُت ئِے بکن اَنت۔
گُڑا اگاں ما بچار ایں مرچی بلوچ ءِ کر ءَجیڑه سک باز انت بلے بد کسمت ءَ نبشتہ کنوک سک کم اَنت، جیڑھانی سر ءَ جیڑوک سک کم اَنت پرچا الم نیست، بلوچ ءِ کرا زانت نیست ءُ سوچ نیست۔ راست گوش ئے الم، سوچ ءُ زانت ءِ کمی انت کہ جیڑھانی سر ءَ نبیسْوک نہ بیت جئڑگ نہ بئت ۔اِلم داریں مردم بلوچ ءِ کر ءَ باز انت بلے جیڑگ نیست۔
وھدے کہ تو جیڑ ئے گُڑا چیزے نبشتہ کن ئے جیڑھے پدر کُت کن ئے ۔ جیڑ کہ تئی جیڈگانی مُزّ تئی مکھیں وتن بیت مرچی مے زانت کار ھمے واست ءَ نہ جیڑ اَنت کہ آیاں جیڑہ ءِ جِند وتی نہ کنت بس ھمے سوچ اَنت کہ اے جیڑ پلانہ ئیگ انت مارا چے کار، آ گوں وتی جیڑہ ءَ وت بزانت۔ ھمے نزانتی ءَ مارا پُشت ءَ دور داتگ ھمے وتی منی ءَ مارا اے ھال ءَ رسینتگ کہ مرچی مئے بندیک اے سر گار اِنت۔ مارا کُجا آوارتگ ءُ ما کجام زھر چوسگ انت۔
“بہ جیڑ کہ جیڑگانی مُزّ تئی”
“بل ایت تاں روزِ مھشر ءَ”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔