ماجد جان ءِ یات ءَ
نبشتہ کار: حسنین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
انسان ءِ زندگی ءِ تہ ءَ لھتے انچیں مردُم بہ اَنت کہ آواں گوں مردُم لھتے وھد یکجا بہ بیت آوانی رپتن ءَ پَد آوانی یاد ءَ مردُم ءَ را مُدام نَپس گیر کن اَنت۔
ھمے وڑ ءَ منی زندگی ءِ تہ ءَ منی ماما، منی سنگت ماجد جان اَت کہ آئی ءِ یاد من ءَ مُدام بے تاھیر کَن اَنت۔
ماجد جان یک وش تبیں مردُمے اَت کہ مُدام دَپ ءِ بچکندے تالان اَت، ھر جاگہ ھر ھالت ءِ تھ ءَ ھچبر دیم ءِ تھار نہ اَت، چہ آئی ءِ مجلس ءُ دیواناں مردُم دِل سیر نہ بوت۔
یکبرے من ءُ آ نشتگ ءُ دیوان اِتیں من ءَ جُست ئِے کُرت “تو کدیں سانگ بہ ئے؟” من گُشت تنیگا ارادہ نیست۔” گُڑا آئی ءَ گُشت یار زوت سانگ بکن منی دِل گُش ایت تئی سانگ ءَ شرّیں چاپے بجن آں” من گُشت بیت انشاءَاللہ ھمے وڑا وھد گْوازان اَت مُدام منی سانگ آئی ءِ دَپ ءَ اَت انچو گُش ئے دِل ءِ ارمان اَت۔
یکروچ ءِ من گِس ءَ اتاں کہ ماجد جان ءَ من ءَ رِنگ کُرت کہ بیا مئے دُکان ءَ۔۔۔ من ھیر شہ گِس ءَ در کپتاں دیم پہ آئی ءِ دکان ءَ اود ءَ شُتاں چاریں ماجد ءِ دیم تھار اِنت من سکّ پریشان بوتاں من زانت من ردی یے چیزے کُرتگ۔ من جُست کُت “اللہ ھیر ءَ بیاریت تئی دیم مروچی تھار اِنت۔”
آئی ءَ زھر ءَ زھر پسّو دات “من اِشکُتگ تو سگریٹ کشّ ئے ءُ نشہ ءِ نیمگ ءَ روان ئے۔” من ھیران بوتاں کہ چون مالُوم بوتگ ئےگُڑا من نہ منّ اِت کہ من ھچ وڑیں چیزانی تہ ءَ گون نہ اُوں ۔۔۔ گُڑا منی ھما سنگتانی نام ئِے گِپت کہ من گوں آھاں سگریٹ کشّ اِتگ ءُ پد ءَ من ءَ زھر ءَ زھر گُشت ئِے کہ مروچی ءَ پَد اگاں من ترا گوں اے مردُماں دیست یا اے وڑیں ردی یے کُرت ءِ گُڑا منی تھی گڈی گندوک ھمیش ات۔
ماجد جان ءِ سبب ءَ من شہ بازیں ھرابیں کارے رکّ اِتگ اُن۔۔۔ انچو بُگُش من ءَ دست ءَ گِپتگ ءُ زندمانی کنگ سوج ئِے داتگ کہ اے دھر ءِ تہ ءَ چے وڑ مردُم مردُمے گُشگ ءُ لیکگ بیت ھمے وڑ ءَ اناگت ءَ یکروچے منی موبائل ءَ رِنگ ءِ آھت چاراں ماجد جان اِنت گُشی بیا منی کِرّا سرئِے بجن کہ من روگ ءَ ایران من سکّ دگہ وڑ بوتاں بلے آئی ءَ بچکندِت ءُ گْوشت۔ “پریشان مبئے جان من گْونڈیں اَئید ءَ واتر کایاں انشاءَاللہ۔”
من ھیر رُکست کُرت ءُ آ در آھت ایران ءِ نیمگ ءَ من ھمودا علاقہ ءَ وتی گِس ءَ کپتگ اِت آں ھر وھد موبائل ءِ تھ ءَ ھال ءُ ھوال بوت مُدام گُشت ئِے بس چمّاں اندر اُن کائیں انشاءَاللہ رمضان ءَ پد۔۔۔ بلے منی ودار اَت کہ آسر بُوّگ ءِ نام ئِے نزانت۔
رمضان کہ چیز ءِ روچ گْوست گُڑا من چاراں ھال ءُ ھوال ئِے نیست من سکّ پریشان بوت آں اینگو آنگو سر ءأ سوج کُرت ھر کس ءَ یک گَپّے جَت گیشتر مھلوک ءَ ھمے گُشت کہ گِرگ بوتگ واپس مُلک ءَ دیم اِش داتگ آیگ ءَ اِنت بلے دو ءُ سَے روچ ءَ پَد مئے لوگ ءَ لھتے مردُم آھت مارا ھال اِش دات کہ ماجد جان ءَ اے کوڑھیں امروز یلا داتگ ءُ تاں اَبد رپتگ۔ اے ھال ءِ اِشکُنگ ءَ گوں منی دِل ءِ سرا پورا گُش ئے بھرے ایر اِش کُرت۔
ماجد جان ءَ نون دو سال ءَ گیش اِنت کہ شہ ما جِتا اِنت بلئے آئی ءِ داتگیں مھر ءُ مھبت انگت ءَ ھما وڑ زندگ اَنت ماجد جان ءَ گوں گوازینتگیں ھر ھمک ساھت ءِ یات چو سیاہ مار ءِ وڑا ڈنگ ءَ جَنت۔ دانکہ زندگاں چہ وتی ھستی ماجد جان ءَ ھچ وڑا شمُشکار نہ باں۔ یک ارمانے من ءَ بوت کہ آئی ءِ زندگی ءِ تھ ءَ منی سانگ نہ بوت کہ آئی ءِ مزنین ارمانے اَت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔