آزمانک: چڑکہ
آزمانکار: مھر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
زند چے یے؟ اے سوال ھر بنی آدم ءِ دل ءِ توک ءَ الم ودی بیت ءُ ھر یکے وتی وڑ ءَ زند ءَ را یک رنگ ءُ دروشم ءُ مانایے دنت ھمے رنگ ءَ واجہ چگرد ھم وتی زند ءِ روچاں گْوازینگ ءَ ات۔ آ مُدام زند ءِ مانا ءُ دْروشماں شوھاز ءُ پد جنان ات۔ چوناھا چگرد یک کوھی شوانگے ات ءُ وتی ھلک ءِ تہ ءَ یک ابدالے ءَ زانگ بوت۔ مردماں مدام آئی ءَ را گنوکے پھم اِت ءُ چہ کندان ءَ آئی دیم ءَ گوست شت اَنت۔
ھمے میتگ ءَ کہ چگرد نندوک ات اود ءَ نیزگاری ات، ورد ءُ وراک بس کوھی کوش ءُ پسانی شیر ات اَنت۔ چگرد مُدام سُھب ءَ مھلہ پاد اتک ءُ پسانی چارینگ ءَ شت ءُ بیگاہ ءَ میتگ ءَ واتر اتک ۔
اناگہ یک روچے کہ آ پہ وتی پسانی چارینگ ءَ درکپت پہ کوہ ءُ کوچگاں ءُ سک دور سر بوت تاں بیگاہ ءَ میتگ ءِ روگ ءَ پیسر شپ کپت گڑا آئی ھمے دیاراں کہ سر بوتگ اَت ءُ شپ ءِ گوازینگ ءِ نیت کرت ۔
آئی ءَ پس آؤرت ءُ کوہ بُن ءَ داشت اَنت ءُ وت ھمے کوہ ءِ سر ءَ تچک بوت ، داں دیر نہ گْوست آ واب کپت۔ اناگہ ءَ آئی واب ءَ دیست یک میتگے ءُ سک باز مردماں اوشتاتگ ءُ آئی ءَ آواز دیگ ءَ اَنت ءُ گوشگ ءَ اَنت۔ چگرد جان ماں ھما مردماں کہ وتی زند ببا داتگ ءُ مرتگ اَنت ما ھمے ھلک ءَ کہ تو نشتگ ئے ما ھمے ھند ءِ نندوک بوتگ اَنت ءُ ھچ کار ءُ شری پہ وتی میتگ ءَ نہ کرتگ۔ مارا پھل بکں ءُ اے پنتاں بزور الم بہ جیڑ پہ ھمے میتگ ءَ کہ کجا جیڑہ ءُ جنجالاں چو لاچار ءُ لگت مال کرتگ ۔
دیر نہ بوت چگرد پچلرز اِت داں سماہ ئِے کت، ھید ءُ ھمپان اِنت ءُ آئی دستانی نیام ءَ زندگی وتی گڈی ساھتاں گوازینگ ءَ اِنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔