جنگ بیرانی ءِ نام اِنت
نبشتہ کار: آئشہ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
پہ اشکُنک جنگانی کِسّہ وش اَنت بلے جنگ کنگ پہ ھمُک مردم ءَ ارزان نہ اِنت ءُ بزاں جنگ تباھی ءِ نام اِنت البت آجوئی ءِ واستا جنگ المی انت، آجوئی ءِ جنگ ءَ ھزاراں کساس نوجوان ھم شھید کنگ بیت، ھزاراں کساس گار ءُ بیگواہ ھم کنگ بیت، آجوئی ءِ گِرگ ءُ وتواجھی یک کسانیں گپے وَ نہ اِنت۔
بلے مروچی ھمے ورناہ کہ پہ بلوچ ڈیھ ءِ آجوئی ءِ ھاتر ءَ کُربانی دیگ ءَ اَنت ءُ شھید بوگ ءَ اَنت ھزار سلام ھمے ورناھاں بات کہ پہ وتی سرزمین ءُ گلامیں راج ءِ آجوئی ءِ ھاتر ءَ ھر رنگیں تکانسری اُوپار کنگ ءَ اَنت۔ اگاں ما ھمے ورناھاں کُمک کُت نہ کن ایں آیانی ھمراھداری ءَ کُت نہ کن ایں، گُ٘ڑا باید ھمیش اِنت کہ ما آیانی ھلاپ ءَ ردیں گپ ءُ ھبر ھم مہ کن ایں۔
لاتینی امریکہ ءَ را چیرجنگی ءَ بازیں پْروشت ءُ پْروش دات، آشوبی مردماں جْوانیں رنگے ءَ جُھد کت ءُ جنگ داشت بلے مئے ھمے ورناہ کہ جنگ کنگ ءَ اَنت ما نند این ءُ ھیشانی ھلاپ ءَ چاگرد ءِ توک ءَ رنگ رنگیں گپ ءُ پوتاری کن ایں، ھمے چاگرد ءِ توک ءِ ورناہ چہ آیانی ھمراھداری ءَ وت ءَ دور دار اَنت۔
یک گپے وَ ھست کہ ماں آشوبی جُنز ءُ راجی آجوئی ءِ جنگ ءَ جُھدکار ءُ بے گُناھیں مردم شھید بنت، دژمن آیاں جسمانی رنگ ءُ دْروشم ءَ چہ مارا جُتا کنت بلے لگوریں آشوب ءَ ھلاس کُت نہ کنت، گُڑا ما باید انت ھمے آشوبی جھدکارانی رِد ءَ ھوار بہ ایں دانکہ آشوب مئے چاگرد ءُ سرزمین ءِ چاریں نیمگ ءَ چو رُژنائیں ماہ ءِ وڑ ءَ شنگ ءِ تالان بہ بیت ءُ مئے آؤکیں پدریچ ءَ پہ رُژنائی ءِ تالان بہ کنت۔
ما چہ کار(ھمل) کنگ ءَ دور ایں گُڑا الم جنگ مارا تباھی ءِ نیمگ ءَ بارت۔ اگاں ما کار ءِ میدان ءَ ایر بہ کپ ایں گُڑا اسل ءَ آجوئی ءِ گِرگ پہ مئے واست ءَ ھنچو گِران نہ بیت، چوناہ ءَ دُگنیا ءِ توک چوشیں چیزے نیست کہ آ پہ بنی آدم ءَ گران بہ بیت ءُ آ کُت ئِے مہ کنت بلے گام جنگ باز ارزشت دار ایت، آجوئی پہ لوگ ءِ نندگ ءَ نہ رس ایت ،آجوئی پہ ورناھانی ایرجنگ ءَ نہ رس ایت۔ راجی شائِر واجہ رھم الی مری گْوش ایت-
“ھَیرانی تمن ویران اِنت
سیت ماں شَکّلیں جنگان اِنت”
بزاں ایمنی لوٹوکیں بلوچ تمن(راج ءُ آبادی) ءِ ڈیھ برباد اِنت پرچا کہ دّژمن ءَ تئی سر ءَ زورانسری کُتگ۔ تئی سر اُرش ئِے کُت ءُ ترا گُلامے جوڑ کُت۔ انی سیت(پائدگ) تھنا شیرکِنیں راجی آجوئی ءِ جنگ ءَ اِنت کہ دُژمن ءَ پہ تو دِگہ ھچ در ءُ راہ نہ اشتگ۔
بزاں شائِر گْوش ایت آجوئی کُربانیانی مانزمان اِنت، آجوئی ھون لوٹ ایت، آجوئی ءَ ھون ءِ درکار انت، دانکہ سھرچکیں ھون مہ شنز اَنت تُنیگیں زمین سیر آپ نہ بیت، بلے ما ھوناں وت ریچ این ءُ دُژمن ءِ رندگیری ءَ کن ایں، وتی ورناہ ءُ راجی جھدکاراں پیسر ءَ شھید کنائین ایں، آ واب کہ ھمے ورناھاں دیستگ اَنت چہ آ وابانی سرجم بوُگ ءَ پیسر ما آیاں نکس ءُ تاوان بار کن ایں۔
انوگیں وھد ءُ ساھت ءَ بلوچ راج ءَ یکمشتی ءُ یکجاھی ءِ سک زلورت اِنت، ما چہ ایرجنگ ءُ پوتاری ءَ آجو نہ بہ ایں! آجوئی ءِ ھاتر ءَ آشوب آرگ لوٹ ایت، پیسر ءَ آشوب ءَ چہ لوگ ءَ بیار ایں گُڑا چاگرد ھم آشوبی بیت ءُ جنگ ءِ دیمپان بیت انت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔