نبشتانک: گْوست ءُ مُلتان ءَ دْزکپتگیں (جون)
نبشتہ کار: زیردان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
“گم ءِ بار ءَ کجام جاہ ءَ بہ بوجاں”
“زمین دل تنگ بیت ، آزار دریا”
وھدیکہ راجے وتی وتواجھی ءِ جنگ ءَ بندات کنت گُڑا چوشیں ھزاراں اَکس ءُ تامُر گِندگ ءَ کا انت مردم چو پِلمی دنیایے دْروشم ءَ گِند اِیت بس نا وسی ءُ بے کسی یے ءِ یکیں ھبر پَشت کپ اِیت کہ “گُلامی” تئی چونیں چھرگے کہ انسان ءِ کدر ءُ کیمت ءُ بِزانت پَشت نہ کپ ایت مروچی ءَ گِر دانکیں ھپتاد ءُ پنچ سالے زند درتہ پُچی پاد شِپادی گُژن ءُ بزگی ءَ ابید مات ءُ گوھارانی دُژمن ءِ دستاں بے شرپی، ورنایانی ٹپ ءُ ٹوریں جون ءُ گار ءُ بیگوائی، ماں دگ ءُ چاراھاں مکھیں مات ءُ سنگین ایں گوھارانی تُستگیں بالاد جگر سِندیں اِڑیسکگ-
اَگاں ما گْوست ءِ سر ءَ یک برے پد ءَ چماں شانک بہ دے ئے ءُ بِہ چاریً، گُڑا توتک ءِ دِلبند ءَ سداں چَگل داتگیں جون مارا جُست گِر انت شُما مئے ھاترا چی کُت ؟ مئے زبان گُنگ بیت ءُ پَسہ ھمے ما شُمئے اَکس کشّ اِت اَنت ءُ لھتیں پروٹسٹ کُت بے وسیں بلوچستان ءُ لھتیں انسان دوستیں اِستان ءَ بَلے مارا کسّ ءَ گْوش نداشت ءُ پد ءَ وت ءَ ھاھوش کُت ءُ بے ریائیں وھد روان اَت کہ چہ شُما پد دِگہ بازیں وئیلاں سر چِست کُت ءُ آھانی چم ھم مارا سک اِت اَنت بلے ! مئے بھر ءُ بانگ ءُ پْرشتگیں توار ءَ کسّ ءَ را اسر نہ کُت۔
ھُزدار توتک ءِ اندوھیں وئیل ءَ پد بازیں جاھاں یکجائیں جون گِندگ ءَ اَتک لاھور بِہ بیت سکّر ءُ یا شال دْرس بلوچ اِت اَنت ، اِے ھبر ءَ من پمشکا گوں دِلجمی ءَ گْوش آں کہ بلوچ راجی دْژمن ءِ ھند ءَ یک کُچکے گار ءُ بیگواہ بِہ بیت گُڑا آئی ءِ رسانکدر وتی کُلیں دسترس ءِ زور ءَ تانسریں جھان ءَ سر ءَ زور انت کہ ما انسانیت ءِ وپا داریں ھما وھد ءَ ایمن نَہ بَہ اِیں کہ گار بیگواھیں کُچکے سلامتی ءِ ھال مارا سر نہ بیت ما آئی ءِ واھُند ءَ دلجمی مہ دئیں-
گُڑا اِے ھبر ھِچ پہ درور مھتل نہ بیت کہ ما بہ جیڑیں اِکہ مُلتان ءِ نادراہ جاہ نشتر ءَ پنچ سد ءَ بُرز کہ بے آزائیں جونانی تامُر ما سوشل میڈیا ءَ شِنگ ءُ تالان بیتگ اِے گار ءُ بیگواھیں بلوچ ءَ ابید دِگہ راجے ءِ پُسّگ بَہ اَنت من سرپد نباں؟ یک جنگ زدگیں راجے ءَ پہ اِے وڑیں وئیل ءِ گِندگ سک تکانسر ءُ مرگی کنت کہ ھمے راج ءِ سداں مات ءُ گوھار ، کسان سالیں زھگ وتی گار ءُ بیگوائیں مردمانی آجوئی ءِ ھاترا یک دھکے ءَ بُرز انت پند بُرّگ ءَ اَنت ھزار سکّی ءُ سوری ءَ پد وت ءَ مُھکم کُتگ کہ مئے مِنزلے آسری مئے وارسانی سلامتی ءُ آھانی آجوئی وھدیکہ آ اے وڑیں وئیل ءَ گِند اَنت گُڑا آ زندگیں کُنٹ جوڑ بَہ اَنت ءُ زبان گُنگ ءُ چم اَرسیگ، گْوھار ءِ دل پہ لاڑیں بِرات ءُ ماتے چم تھار ھُشکیں لُنٹ لپرزگ پہ ورنائیں بچاں، ءُ زال پہ وتی زند ءِ ھمسپر ءَ ھر یکے بے آسریں دْردانی آس ءَ سُچگ بنا کنت۔
اَگاں ما اِے وڑیں جُستانی پَسّہ ءَ در کپگ ءُ سوبین بُوَگ لوٹ ایں کہ مئے توار ءَ دُگنیا گوں دلجمی ءَ گوش بِدار ایت ءُ کُشندھاں جُست بِہ کنت، گُڑا دْرساں چا پیسر ما وتی زات ءُ گْوست ءِ جیسک ءَ در بِہ کپ اِیں ءُ یکمُشت ءُ یک توار بِہ بَہ اِیں چیاکہ سوبمندی ءِ مِستاگ زندگیں راج ءُ تلار بالادیں “رھشون ” کہ آھاں وتی زات ءُ زاتی واھگ ءُ واھشت پروش داتگ انت، پروش داتگ انت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔