شال ءَ بیگواھیں مردمانی ھاتر ءَ زھرشانی برجاہ

بلوچستان ءِ بنجاھی شھر شال ءَ بیگواھیں مردمانی پانکجنیں گل وائد فار بلوچ مسنگ پرسنز ءِ زھرشانی برجاہ، زھرشانی بنجل ءَ مروچی چار ھزار ءُ شش سد ءُ نوزدہ روچ سرجم بوتگ انت – تربت ءَ چہ بنجاھی کونسلر عوامی پاٹی ءِ محمد عظیم دشتی سوشل ورکر عبدالرحمن ءُ بی ایس او پجار ءِ سرکماش زبیر بلوچ ءَ بنجل ءَ اتکگ ءُ بیگواھیں مردمانی کھول ءِ گوم ءَ دلپدردی درشانتگ –

بنجل ءَ اتکگیں مردمانی گوم ءَ تران کنان ءَ ماما قدیر بلوچ ءِ گوشگ ات کہ وھدیکہ ما ھمے پگر کنیں کہ اے پُرایمنیں جھدے ھاتر ءَ دگہ دیمونی بہ دئینت اے تُرس ءِ مستریں سوب مرگ انت وھدیکہ گپ مرگ ءِ سر ءَ کئیت مردم ھنچوش ھلاس بیت گُشے آئی ءَ سرجمیں زند ءَ مرگ پرنیست –

ماما قدیر بلوچ ءِ گوشگ ات کہ دنیا ءَ ھر شے ءِ کہ پیداک بوتگ انسان ءِ بیت کہ دلوت ءِ یک ناں یک روچے الم مریت – مردم اے نہ مار انت ھم کہ آ ھنچوش بہ مِر انت کہ مدامی زندگ بہ بنت – لکانی کچ مردم مِرگ ءَ انت لھتے وئیل سر ءَ کپت ءُ لھتے اناگتی تیرانی آماچ بنت ءُ لھتے نادراھی ءَ چہ بلے گواستانک گواہ انت مروچی دنیائے تہ ءَ ھما مردم نمیران انت کہ آھاں وتی مکسد پجّا آؤرتگ ءُ آئی ءِ ھاتر ءَ پُرایمنیں جھد کُتگ آ سوبین بوتگ شر یا شھید بوتگ بلے آئی ءَ وت ءَ یک جاہ ءَ سر کُتگ –

آئی ءَ گوشتگ کہ مروچی ھما بلوچ پرزند کہ پُرایمنیں جھد ءَ وتی بھر ءَ مان کن انت اشی مول آ سرجمیں بلوچ ءِ بچ انت ءُ بیگواھیں مردمانی ھاتر ءَ جھد کنگ ءَ اِنت –

ماما قدیر بلوچ ءَ گوشتگ پگری ءُ نزریاتی مردم ھچبر وتی زات ءِ ھاتر ءَ پگر نہ کنت بلکنہ آ مدامی پہ راج ءِ ھاتر ےَ پگر کن انت آھاں وتی زات ءِ ھاتر ءَ پگر کنگے موہ ھم نرسیت –