پہ جنین چُک ءِ باندات ءٙ بہ جیڑ
نبشتہ کار: کادر ھسرت
دی بلوچستان پوسٹ
دیریگیں گپے کہ من سپرے ءٙ روگ ءٙ ات آں گُڑا راہ ءِ نیم ءٙ مئے گاڑی ھراب بوت، پد ءٙ من ءٙ تُن ءٙ ھم گپتگ اٙت من اینگو آنگو چار اِت، دُکان نیست اٙت، لوگے ھم چم ءِ زاھر ءٙ گندگ بوگ ءٙ نہ اٙت گُڑا من کمو دیمتر ءٙ شت آں، یک شپانکے دیست کہ پساں چارینگ ءٙ اٙت من ھمیشی ءِ کر ءٙ شت ءُ سلامے دات واجہ ءٙ منی سلام الیک کت ءُ من واجہ ءِ کر ءٙ نشت ءُ گپ ءُ تران کُت واجہ ءٙ گْوشت “منی ھیال ءٙ تو اد ءِ مردمے نہ ئے تو وتی ھالاں بہ دئے باریں تو اے گیابان ءٙ چے لوٹ ئے؟-
من درائینت جی ھو واجہ تئی گپ راست اٙنت من اد ءِ مردمے نہ آں من یک مساپرے آں ءُ مئے گاڑی ھراب اِنت من پد ءٙ سک تنیگ آں من اینگو آنگو چار اِت بلے گندگ ءٙ ھچ نیستگ اٙت من پمیشکا ترا دیست ءُ تئی کر ءٙ آتک آں اگاں تئی کر ءٙ آپ بیت گُڑا من ءٙ بہ دئے من سک تنیگ آں” شپانک ءَ گْوشت “ھو من ءٙ آپ گون اِنت بلے سارت نہ اٙنت اگاں تو لوٹ گُڑا منی لوگ کمو دیم ءٙ اِنت پہ تو سارتیں آپے کار آں”من گْوشت “جی اناں واجہ وت ءٙ تکانسر مہ کن من ھمے آپاں ور آں” انچو انچو ما گپ ءُ تران ءٙ ات ایں گُڑا دھول ءِ توار منی گوشاں کٙپت من چہ کماش ءٙ جُست گپت کہ اے چونیں دھولانی توار انت بلکیں یکے ءِ سور انت کماش ءَ درائینت “ھو ھمد ءٙ مئے یک ھماساھگے ءِ چک ءِ سور اِنت من پد ءَ جُست گپت بٙلے بٙلے جنین چُکے ، اگاں مردین چُکے۔
کماش ءٙ پسّو دات “جنین چکے من کربان آں من جُست کُت “گُڑا زاناں تو سور ءَ نہ رو ئے؟ کماش ءَ نادلکشی ءَ پسّو دات “منی دل ھم گوش اِیت کہ بہ رو آں بلے یک ھیالے کیت۔ منی دل نہ گوش ایت گوں اے گپاں ارس ئِے چہ چماں گُلگُل بوت اٙنت۔ من سک پریشان بوت آں کہ اے واجہ ءٙ چے بوت؟ من گوں وتی اے گپ ءِ کٙنگ ءٙ ملامت بیت آں من کماش ءِ ارس پھک کت ءُ گْوشت “واجہ من ءٙ بہ بکش اگاں من بدیں گپے جتگ دْرائینت ئِے “اناں واجو تو چوشیں گپے نہ جتگ کہ من تئی گپ ءِ سر ءٙ گریوگ ءٙ آں من ھما جنک ءِ واست ءٙ گریوگ ءٙ آں کہ مات ءُ پت ئِے دست ءِ وت برباد کنگ ءٙ اٙنت”وھدے کہ کماش ءٙ اے وڑ گْوشت منی دل ءٙ وسواسے چست بوت، من ھمے گپ جت کہ کماش من تئی گپاں سرپد بوگ ءٙ نہ آں، تو من ءٙ گْوشت کن ئے کہ جنک ءِ زندگی چوں برباد بوگ ءٙ انت؟ کماش ءٙ وتی کٙمرزانی بست ءُ گپ ءٙ لگ اِت “اے جنک ءِ زندگی چو برباد بوگ ءٙ اِنت اے جنک وانگ ءٙ اِنت ءُ وانگ ءٙ سک زبر انت۔جنک ءِ دل ءٙ اِنت من دیمتر ءٙ بہ وان آں پہ وتی راج ءٙ چیزے کت بہ کن آں بلے پہ مال ءُ دولت ءِ لالچ ءٙ ایشی ءِ پت ءُ مات کسانی ءٙ سور دیگ ءٙ اٙنت ئےِ، ھمے جنک ءِ کہ ھما بچک ءٙ گوں سور بوگ ءٙ اِنت ھمے بچک یک نشائی یے ءُ شپ ءُ روچ نشہ کنت، شراب ھم وارت، بلے جنک ءِ مات ءُ پت گوش اٙنت کہ مئے زامات بس ھمیش اِنت دگہ کس نہ بیت-
من جُست کُت “واجہ گُڑا جنک ءٙ اے بابت ءٙ گوں وتی مات ءُ پت ءَ گپ نہ کتگ کہ شما پرچا من ءٙ چوشیں مردے ءَ دیگ ءٙ اِت کہ شپ ءُ روچ نشہ کنت دگہ ھچ ءِ سد ئِے نیست نَیکہ وتی ءُ نیکہ راج ءِ من چوں شات باں ایشی ءِ لوگ ءٙ؟ کماش ءَ درائینت “واجو! آ جنین چُکے، چہ دوداں مجبور اِنت ءُ پد ءٙ آ نہ لوٹ ایت کہ منی مات ءُ پِت بنام بہ بنت، بِہ گِند ئے بزگ چے کُت کنت؟ من گْوشت “واجہ! آ اگاں پہ وتی مات ءُ پت ءِ گیرت ءُ ننگ ءٙ وت ءٙ را چشیں آسے ءٙ دور دیگ ءٙ اِنت گڑا آئی ءِ مات ءُ پت ءَ ھم اے زانگ لوٹ اِیت کہ منی چُک چوں شات بیت اگاں ما چوشیں مردے ءَ بہ دئے آن ئےِ” کماش ءَ درائینت ” بلے اناں آ چو نہ جیڑ اٙنت آ بس ھمے جیڑ اٙنت کہ مئے زامات سیریں مردمے ءُ مئے چُک شات بیت اِنت بلے چو نہ جیڑ اٙنت کہ زندگی آئی ءٙ گوازینگی اِنت مارا باید اِنت آئی ءِ زندگی برباد کنگی نہ انت-
من پسّو دات ” واجو تو راست گْوش ئے بلے آیاں چوشیں زانگ کُج اِنت۔ آ باید اِنت اے چیز ءٙ بہ پھم اٙنت کہ آ جاگہ ءٙ جنک ءِ وشی انت، زر نہ انت کماش ءَ گوں ارسیگیں چمّاں گْوشت “واجو تھنا اے جنک نہ اِنت بازیں جنین چُکے ھمے آس ءٙ ستکگ ءُ تباہ بوتگ”مئے کسہ آسر نہ بوت، ما گپ ءٙ ات ایں کہ گونڈوھے آتک ءُ توار ئِے کُت “بیا مئے گاڑی تیار اِنت”من کماش رُکست کت دیم پہ وتی منزل ءٙ شت آں اُمیت کن آں کہ شما سرپد بوت اِت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔