آزمانک : نپرت – زُلیکہ بلوچ

آزمانک: نپرت

آزمانکار: زُلیکہ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

منی بانُکار یک پنجابی یے بلے چوش کہ آ مئے مُلک بلوچستان ءَ کار ءَ اِنت پمیشکا آئی ءَ گل(کمپنی) ءِ بازیں پوریاگِر ءُ مزور بلوچ اَنت ءُ بانُک ءَ ھم دہ سال بوتگ کہ ھب ءَ کار ءَ انت چمیشکا کمیں بلوچی رواج ءُ دود ءَ ھوار بلوچستان ءِ جاورھالاں ھم شری ءَ سرپد اَت۔ چوشکہ یک گلے ءِ تہ ءَ بازیں کارگَل(ڈیپارٹمنٹ) بنت ءُ ھر کارگَل ءِ ماں گل ءَ وتی جُتائیں جُتائیں کارسر ءُ آیانی بازیں زمہ واری اَنت۔ یک روچے کارجاہ ءِ یک دِگہ کارسرے ءَ گَلی کار ءُ باری جیڑھانی بابت ءَ کارمستر ءِ دیم ءَ بے اِزت کنائینت چریشی ءَ بانُک سک زھر ءُ تکانسر اَت۔ گُڑا مارا لھتیں پوریاگِر لوٹائینت ءُ گْوشت ئِے کہ پلاں کارسر ءَ گوں مئے کارگَل، ھاس من ءَ بے شرپ کنائینت ءُ من ءَ دْراہ ئِے کُتگ پمیشکا من ایشی ءَ نئیل آں۔ مارا بیرگ گِرگی اِنت باید اِنت شُما من ءَ کمیں کُمک بہ کن۔

گُڑا ما بانُکار ءَ تسلہ دات ءُ گْوشت کہ ما وتی وس ءُ واک ءِ ھساب ءَ ترا ھر وڑیں کُمک کن ایں۔ ما چیزے ماہ ءَ نکان یکجاہ کنان ءَ پندل ساز اتگ ءُ بانُکار پہ بیر گِرگ ءَ جاڑ کُتگ وھدے کہ بانُک ءَ موہ رس اِت گُڑا بانُکار ءَ ھم ھما کارسر کارمستر ءِ دیم ءَ بے شرپ کنائینت۔ بزاں گل ءُ کارجاھی جیڑھانی ھساب ءَ بیر ئِے گپت اَنت۔ وتی بیرگری ءَ رَند بانُک سک گل اَت گُڑا مارا داوت ئِے دات۔

وھدے کہ داوت ءِ روچ ءَ ما گپ ءُ تران اِت ایں گُڑا بانُک ءَ گْوشت کہ من ھم بلوچستان ءِ آپ وارتگ، گِند ئے من ءَ بے بیرگری ءَ آرام نیاگ ءَ اَت۔ بلوچ راجدپتر ءُ شائِری ءِ تہ ءَ بیرگری ءِ چیزے بتل، گْوشتین یا شائِری یے ھست گُڑا پِربندے بہ گْوش اِت۔ ما وت ماں وت یکدومی ءَ چار اِت! کس ءَ شَیر یات نہ اَت گُڑا من گْوشت کہ من ءَ یک پِربندے یات اِنت اگاں موکل ھست من بہ گْوشان ئِے۔ بانُکار ءَ من ءَ موکل دات ءُ من شَیر چوں اے وڑ بیان کُت پنجیں دریا تئی ھون بنت
انگت بیر نہ بنت منی بالاچ ءِ بانُک ءَ جُست کُت کہ اے شیر ماں ھندی ءَ پریچ ءُ سرپدی بہ دئے کہ چے گْوشگ ءَ انت گُڑا من ھندی ءَ رجانک کُتگ ءُ درائینت “ادھیر ہم بلوچ پنجابی قوم سے نفرت کا اظہار کرتے ہیں اور بلوچ قوم کو شاعری میں دُشمن سے بدلہ لینے کا ایک جزبہ دیتا ہے کہ اگر آپ پنجابیوں کے پانچوں دریایں بھی خون سے لتپت ہوجائے تب بھی شھید بالاچ کا بدلہ نامُکمل ہوگا”-

وھدے کہ بانُک ءَ اے شائِر ءِ ھِندی اشُکت گُڑا سک سُھرتر اِت ءُ دْرائیت ئِے “زاناں شُما چہ مارا انچوش زھر ءُ نپرت کن اِت؟ زاناں ما مُسلمان نہ ایں ءُ اے نپرت وَ مُلک ءَ تاوان دنت-

گُڑا مئے گل ءِ یک باسکے ءَ دْرائیت “بانُک، دُژمن ءِ سر ءَ نپرت، کینگ ءُ زھر دارگ ءُ گُلامیں چاگِرد ءِ تہ ءَ اے نپرت ءِ ودی کنگ ھر راجی آجوئی ءِ بُندری لوٹ انت۔ داں وھدے کہ یک گُلامیں راجے ءَ وتی راج ءِ ایردستی نہ مار اتگ، دُژمن ءِ سر ءَ نپرت ودی نہ کُت آ راج ھچبر آجو نہ بیت۔ بزاں گوں دُژمن ءَ زھر ءُ نپرت راجی آجوئی جُنز ءِ بُنکی لوٹ اِنت کہ چوشکہ بنگالی راج ءِ کواس، نودربر، اُستاد ءُ زُبان دوستاں 1952 ءَ بھاشا اندولن ءِ آسر ءَ وتی دُژمن ءِ ھلاپ ءَ نپرت ودی کنان ءَ راج ءِ تہ ءَ پہ وتی آجوئی ءَ پاد آیگ ءِ یک آشوبے ودی کُتگ چریشی ءَ 1971 ءَ بنگالی راجدوستاں وتی راج چہ پنجابی ءِ زوراکیاں آجو کنائینت-

بانُکار ءَ اے دْراھیں دلگوش کُت ءُ جُست کُت کہ زاناں شُما بلوچ راج ھم پنجابی ءَ نپرت کن اِت گُڑا مئے دِگہ باسکے ءَ پسّو دات “ھو، بلوچ راج پنجابی ءُ گجر ءِ زُلم ءُ زوراکیاں بیران کُتگ، اے ورناھانی ناھوگیں بیگْواھی، نودربرانی کُشت ءُ کوش ءُ راج ءِ کدرتی مڈّیانی پُلگ ءُ راج ءِ ایردستی زاناں نپرت ودی نہ کنت گُڑا دِگہ چے ودی کنت؟

چوناھا اے گپ ءُ باوست ءَ مئے دوات سک ھراب کُتگ اَت بلے دژمن ئِے پَک سرپد کُت کہ بلوچستان ءُ بلوچ راج ءَ دیر اِنت کہ شُمئے دست ءَ شُت۔ باید اِنت بلوچ راج ھم سرپد بہ بیت کہ راجی آجوئی ءِ آشوب ءُ جُنز ءِ بُندری لوٹ دُژمن ءِ ھلاپ ءَ نپرت ودی کنگ ئیگ اِنت پمیشکا اے مئے ھر کس ءِ زمہ واری اِنت کہ ما وتی راجی زُبان ءَ بہ وان ایں، زُبان دوست ءُ راجدوست بِہ بَہ ایں ءُ دُژمن ءِ ھلاپ ءَ مُدام نپرت ودی بہ کن ایں۔

بلوچ ءُ بلوچی زِندگ بات، بلوچستان ھست، آجو ءُ دیمروئی بہ کنات۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔