نبشتانک: بے وپا
نبشتہ کار: شاکر مراد
دی بلوچستان پوسٹ
سے شمبے ءِ سھب ءِ سر ات آزمان جمبراں مانپوشتگ ات موسم چو بانورے ءَ گوں سھت ءُ زیوراں سمبھ اتگ ھورلھم لھم ءَ شنزگ ات امروز ءِ درچک ءُ دار گوں ھُورءِ ترمپانی کپگ ءَ پُر کیپ ءُ کمار ات انت چمانی ھر دیستگ ایں ندارگ چو لنٹانی سر ءِ بچکندگ ءَ زیبا ات انت ھرچی وتی وڑ ءَ پرتاھیرات شیھک ھم وتی گس ءِ مزنیں در ءِ دپ ءَ نشتگ ات موسم ءِ ندارگ ءَ ملما ات سگریٹ ءِ دیتاں موسم ءِ بالادءَ شنگینگ ءَ ات آ ئی ءَ سرجمیں بیچاڑی گوازینتگ ات زند ءِ ھرچیز ءَ چہ بے سماہ ءُ بے گم ات یک انچیں جھلانکیں ھیالے ءِ تہ ءَ ات کہ ھچبر دراھگ ءِ وڑءَ نہ ات ھمے وڑ ءَ سگریٹ پہ سگریٹ ءِ چک ءَ داتگ ات ئِے ھمے ھیالانی تہ ءَ اناگت ءَ شیھک ءِ در ءَ چہ توارے اتک شیھک او شیھک بیا نوں ظُھر انت منی چک سُبارگ کن “۔
شیھک ءَ مات ءِ پسو دات “شر اما جان پیداک آں بس یک ایں کلوہ ءِ پسو ءَ دیاں کایاں” مات ءَ پسو دات” شریں منی چُک “شیھک گوں وتی موباھل ءَ انچو دزگٹ ات کہ یک دمانے بے موباھل ءَ نہ بوت شیھک موباھل ءَ ورگ ءُ وردنی نہ کتگ ات آ انچو گوں موباھل ءَ مشگول ات مات ءَ پد ءَ توار جت “نی بس انت شیھک جان موباھل ءَ سوچ بیا تئی ورگ نی سرت آں” شیھک بس ھمے یک ایں گپ ءَ ات “بس پیداک آں”مات ءَ چہ بازیں توار ءَ اوپار نہ شت “اے چونیں موباھلے کہ منی چُک نہ ورگی کتگ ئِے نہ وپسگی من رواں جست ئِے کناں. ؟ “شیھک اے زاناں کے انت ایشی ءَ تئی سجھیں روزگار برتگ نہ تو ورگی ءِ نہ تو آرامی یے اما ایشی ءَ چو مگش اے من ءَ انچو دوست انت کہ وتی ساہ ءَ چہ گیشتر منی چک اے زاناں چونینے ؟”شھیک اما اے تئی نوکیں نشار انت اے فوزی انت شیھک اے فوزی چونینے”شیھک اما اے منی وانگجاہ ءِ ھم مکتب انت ایشی ءِ نام فوزی انت ما یک ایں وانگجاہ ءَ یک جاگہ وانگ ءَ اِنت فوزی ءَ من ءَ سک دوست بیت من ءَ ھم آ سک دوست انت اگاں فوزی منی مہ بیت من ءَ وت کشاں فوزی ءَ ھم گوشتگ تو منی مہ بہ ئے من ھم وتا کُشاں.” مات شریں شیھک جان ترا کہ دوست انت مارا ھم نا دوست نہ انت۔
بلے یکبرے تو وتی وانگ ءَ سرجم کن وانگ ءِ سرجم کنگ ءَ رند تئی آروس ءِ ھبر ءَ پہ فوزی ءِ لوگ بریں “شیھک چہ مات ءِ ھبرانی اش کنگ ءَ سک گل بیت پاداں چست بیت ھمے دمان ءَ فوزی ءِ سرءَ کلوھے راہ دات ئِے فوزی منیگ ءُ تئی ھوری ءِ واستا منی لوگ ءِ مردم رازی انت من وتی وانگ ءَ سرجم کناں گوں تو آروس کناں فوزی چہ شیھک ءِ ھبراں اوں گل ءَ بال بوت ءُ یک چرتے ءَ کپت ۔
“فوزی ترا چون بوت تو یکبرے گل بوت ئے ءُ پد ءَ ملورترات ئے؟”انا شیھک من ملور نیاں من تئی گوما سک وش آں” فوزی وش نہ ئے تو,منی کرءَ یک چیزے چیر دیگ ءَ ئے ؟”انا منی کرءَ چی است کہ تئی کر ءَ چیر دے آں منی بس یک ایں توئے تو,کہ من ءَ رس ئے من چد ءُ گیشتر وش باں منی سرجمیں زند وش بیت۔”
شیھک شر فوزی وپس نی شپ بے وھد انت من ھم وپساں من ءَ باندا سپرے ءَ رؤگی انت ” شر تو وپس من واب نئیت شیھک وپس ایت ءُ سُھب ءَ پاد کیت دیم پہ وتی سپرءَ رھادگ بیت داں وتی منزل ءِ نیم راہ ءَ سر بیت اناگت ءَ شیھک ءِ موباھل ءَ فوزی ءِ کلوھے کیت.
“سلام جان. ھالکن تو سر بوت ئے ؟ ” من نوکی منزل ءِ نیمءَ رس اتگ آں سر باں ترا ھال دیاں ” ھاں شر برو پہ سلامتی سر بات ئے شیھک نیم کلاک رند ءَ وتی منزل ءَ سربیت انچو کہ سر بیت فوزی ءِ سر ءَ کلوھے دیم دنت۔ بلے اے سھت ءَ فوزی ءَ کلوہ سر نبوھگ. ءَ انت۔
بزان فوزی ءِ نمبر بند انت نی فوزی ءِ نمبرءِ بند بوھگ ءَ چہ رند شیھک ءَ گنوکی گر انت نا زمین ءَ پیم بیت نا آزمان ءَ شپ روچ بس فوزی ءِ نمبر ءَ کلوہ راہ دنت روچے سد رند ءَ وتی موباھل ءَ چاریت درائیں شپاں پہ آگھی روچ کنت یکوئی فوزی فوزی کنت ءُ بے تاھیر بیت ؟-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔