نبشتانک: شھید سدام ءِ نام ءَ
نبشتہ کار: گلزمان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شھیدی مراد بات
آ روچ ءَ پد من ءُ تو ھچ جاہ ءَ دوچار نہ کپت اِیں من ءُ تئی جتائی ابکھی جتائی یے اَت۔ ناں تئی لوٹ اَت کہ من جتا بہ باں ناں منی، ترا وَ زور چمن سست ءُ برت اِت۔
آیانی دل ءَ باز ارمان ھست اَت کہ من ءَ ھم تئی ھمراھی ءَ بہ بر اَنت، بلے باریں کجام پیم بوت کہ من چہ آیانی دست ءَ رک اِت آں، یکے دومی ءِ جتائی چینکس گران اَت تو اِے چیز ءَ وت زان ئے ءُ ھر کس زانت ، ھما روچ ءَ پد منی ءُ تئی ھچ رنگیں دیدار نہ بوت، تو وَ منی گور ءَ بہ گند ئے سک باز آیگ لوٹ اِت بلے تئی وس ءَ نہ اَت، منی وَ وس ءَ ھست اَت بلے من ھچ رنگ ءَ آیگ نہ لوٹ اِت ناں چشیں گونڈیں سوچے دل ءَ داشت۔
تئی کر ءَ من آیگ ھم بہ لوٹ اِت اِنت یا زور برگ بوتین آں، تئی نزیک ءُ گوراں بہ گند ئے اَتکگ بوتگ اِت آں، بلے آ گند ءُ نند ءُ آ وش گپی آ دیوان نہ بوتگ اَت کہ من ءُ تو گوں زرو ءَ بازیں سالے یکجاھی ءَ گوازینتگ اَت ءُ ھر شر ءُ ھرابیں کار ءَ ھور اِت اِیں۔ برے یک ھندے ءَ گرد اِت اِیں، بازیں کارے دل ءَ لوٹ اِتگ اَت ما کتگ اَت۔
بلے نوں تئی گور ءَ آیگ ءَ پد اِے زندمان ءِ وشی دوبر نوک نہ بوتگ اِت اَنت۔
مرچی سے سال ءَ پد تئی ھال مارا سر بوت کہ مئے گڈی امیت ھم سست کہ تو چد ءُ دورتر روگ ءَ ئے کہ پیسر ءَ تئی گونڈیں امیتے آیگ ءِ بوتگ، نوں ابدی ما اِے امیت ءَ داشت نہ کن اِیں، بلے من ترا اِے مراد باتی پہ شان دے آں کہ ترا شھیدی مراد بات۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔