انسان ءُ اِنسان ءِ نیکین ءُ بدیں کار ءُ پد- پراز نور

نبشتانک: انسان ءُ اِنسان ءِ نیکین ءُ بدیں کار ءُ پد

نبشتہ کار: پراز نور ‏

دی بلوچستان پوسٹ

اِنسان ھداوند ءَ اِے جھان ءَ پہ ھاس چکاسگ ءِ ھاتر ءَ دیم داتگ۔ ھداوند وت کرآن ءِ تہ ءَ گْوش ایت کہ، ‏‏”من مرگ ءُ زند ھمے واست ءَ جوڑ کُتگ اَنت کہ چارگ لوٹاں شمئے تہ ءَ کَے شرّیں کاراں کنت”۔‏

نوں اِنسان ءَ را ھداوند ءَ اگل داتگ ءُ اگل ءِ تہ ءَ پگر کنگ ءِ سپت ءُ بودی اوں داتگ ئِے اِنسان اِے جھان ءِ ھر مھلوک ءِ ‏بابت ءَ سوچ بہ کنت کہ اِے تیوگیں مھلوک، جنّ، کوہ، زمین، دریاء، ریک، جنگل ، دلوت، جناور، آزمان ، استال ءُ ‏ماہ ءُ روچ ھُدا ءَ مپت ءَ جوڑ نہ کُتگ اَنت بلکیں ھر یکے ءَ ارژشتے ھست ءُ آیانی مول ءُ مرادانی بابت ءَ پگر بہ کنت ھدواند کرآن ءِ تہ ءَ دگہ آیاتے ءِ تہ ءَ گوش ایت :‏

‏” من انسان ءُ جنات بس وتی ابابت ءِ واست ءَ جوڑ کُتگ آں” ‏

ھدا ءَ وتی بندہ سک دوست بیت۔ اِے گپے منّانک ایش اِنت کہ انسان وھدیکہ سھب ءَ پاد کیت گُناہ بہ کنت، اِے ‏وھد ءَ کاتبین متلب گُناھانی نبشتہ کنوکیں پرشتگ گناہ ءَ نبشتہ کنگ ءَ بیت کہ زوت کراماً دار ایت کہ اِنّا، انگہ ‏تیوگیں روچ ھست کجام وھد ءَ توبہ کنت ھمے وڑ ءَ گناہ کنان بیت تاں شپ۔

اگاں شپ ءَ توبہ بہ کنت وتی ‏گناھانی سر ءَ پشومان بہ بیت گڑا گناہ ءِ جِند کار نامہ تہ ءَ نبشتگ نہ بیت ھمے وڑ ءَ اگاں سُھب ءَ پاد کیت نیکی یے کنت کار نامہ زوت یک نیکی یے ءِ مَٹ ءَ 10 نیکی چاڑینگ بیت وھد ءِ ‏انسان یک گناھے بہ کنت آئی ءِ دل ءِ تہ ءَ یک سیاھیں ٹِکّے لگّ ایت ءُ اگاں توبہ بہ کنت ھمے ٹِک شودگ بیت یا گار ‏بیت۔ اگاں گناہ کنان بہ کنت گناھانی سوب ءَ دل انچو سر ریچ بیت کہ دل ءِ تہ ءَ پد ءَ شرّیں چیز جاگہ نہ کنت۔ ‏

اِنسان ءِ زند ءِ تہ ءَ نیکیں کار مُپت ءَ رس اِیت راہ ءَ روگ ءَ ئے کنٹگے ، کاشی یے ، تاوان دیوکیں سامان ءِ چِست کن ‏ئے کہ کسی پاد ءَ مہ لگ ایت گڑا سواب رس ایت۔ یکے ءَ را گلاسے آپ دات، چُنڈے نان دات، جوڑھے پُچ دات پد ‏ءَ سواب رس ایت نماز وان ئے سواب رس ایت روچگ دار ئے سواب رس ایت مات ءُ پت ءِ ھزمت ءَ کن ئے ‏سواب رس ایت پیری ناکو یے سامان لوگ ءَ سر کن ئے سواب رس ایت ھج کن ئے سواب رس ایت، گریباں ‏دلگوش کن ئے سواب رس ایت اِے دگنیا ءِ تہ ءَ گرانیں کار نہ اَنت منی ھیالاں۔ ‏

گناہ ءَ گیشتر پیسہ سر ءَ رس ایت مردُم بلے گِر اَنت اِش انچوشکہ شراب پیسہ سر ءَ گرگ بیت ءُ ورگ بیت گناہ ‏رس ایت۔ سود ور ئے گناہ رس ایت زاہ دئے گناہ رس ایت مردمے کُش ئے گناہ رس ایت جنگ کن ئے گناہ رس ‏ایت۔ ناچ ءُ گانا ، ڈِمبک ءُ دامبک کن ئے گناہ رس ایت چیزاں گران نھاد ءَ بھا کن ئے گناہ رس ایت۔ باز مردم کنگ ءَ ‏اِنت۔ ‏

اگلمندیں مردُم ھما اِنت کہ مرگ ءَ پیسر مرگ ءِ تیاری ءَ کنت اگاں نیکیں کار کن ئے کبر تئی واست ءَ پْراہ کنَگ ‏بیت، بھشت ءِ دریگ ءُ دروازگ بچ بنت ءُ کبر ءِ تہ ءَ ترا بھشت ءِ گْوات ءُ وشبو لگ ایت، اگاں گناہ کن ئے کبر ترا ‏کجّ ایت ءُ تئی پھلوکاں دوھیں ھور کنت 70 ھژدھا مار تئی سر ءَ دیم دیگ بیت کہ ترا ڈنگ پہ ڈنگ سزا دے ‏اَنت۔ ‏

کبر تئی کُتگیں کارانی پیتی یے ۔ مرگ ءَ پد ترا سما بیت کہ تئی پیتی یے تہ ءَ چونیں کار مان اِنت، شرین یا ھرابین اِے دگنیا ءِ تہ ءَ مئے مال، کار ، جن ءُ چک، برات ءُ سنگتاں مسال سَے برات ءِ درور ءَ اِنت وھدیکہ یک مردے مِرَگ ءَ بہ بیت وتی سَے ئیں براتاں لوٹائین ایت ءُ اولی برات ءَ گوش ایت کہ تو پمّن چے کُت کن ‏ئے کہ من مِرَگ ءَ آں؟-

اولی برات پسّو دنت کہ من تئی اِزمت ءَ کناں، تئی جان ءَ شوداں ، ترا ساڑا یاں ، تو کہ مِر ئے من ترا کپن کناں، کڈ ‏کناں ءُ آئی ءَ چہ پد تئی واست ءَ نیکیں دوا لوٹاں اِے برات تئی جن ءُ چک، سیاد ءُ وارس ءُ ھمساھگ اَنت۔ ‏مرگ ءَ پد تئی کبر ءَ سالانی سر ءَ کیت دستے دار ایت۔ ‏

دومی برات ءَ را ھم ھمے جُست ءَ کنت کہ نوں زاناں تو پمن چے کن ئے دومی برات گوش ایت منی ءُ تئی سیادی دگنیاہ ‏ءِ تہ ءَ تو کہ مِر ئے من دگہ نیمگے ءَ رو آں اِے برات تئی مال ءُ مڈی اَنت کہ تئی مرگ ءَ پد جن ءُ چک، وارساں ‏رس ایت۔ ‏

سیمی برات ءَ را ھم ھمے جُست ءَ کنت سیمی برات پسو دنت کہ من تئی مرگ ءِ وھد ءَ آسودگ کناں، کبر ءِ تہ ءَ ‏منکر نکیر ءِ جُستانی پسو ءَ ارزان کناں، ھزاباں تئی گور ءَ آیگ ءَ نیل آں میدان ءِ ھشر ءَ تئی شاھم ءِ پلڑہ ءَ گران ‏کن آں۔ ترا پھل ءِ سرات ءَ گِروک ءِ شھم ءِ وڑ ءَ گوازین آں۔ اِے برات تئی نیکیں کار اَنت کہ ترا آسودگ کنت ءُ ‏بھشت ءَ سر کنت۔ ‏

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔