نبشتانک: من گون زندگی ءَ چو دُچار کپتگ آں؟
نبشتہ کار:شکیل بلوچ
اولی بھر
دی بلوچستان پوسٹ
“کجا نزانان من ءَ زندگی دُچار کپیت”
“کجا کجا من وتی جند ءَ درپہ در بہ کناں”
من سرپد نہ باں کہ من گون زندگی ءَ دُچار کپتگ آں یا زندگی منی پادان اشکیل بلے ھو! زندگی بزان زندان انچو کہ اِستان ءِ بندیگ جاھان تھاری بنیادم ءَ امباز اِیت من ھم یک تھاریں کوٹی ءِ تہ ءَ ،بس تھاری ءُ ابیتکی ءُ من کوٹی ءِ چاریں نیمگاں نبشتگ کہ گواچِن ءِ سگ ءُ ھاٹگ بنی آدم زات ءَ نیست،بنیادم چہ گواچن ءَ دور ءُ کر ءُ کور۔
ھو!گواچِن ھمیش اِنت کہ من یک مرتگیں زمانگے ءَ ساہ زروگ ءَ آں چو گیمرتگیں دْرچک ءُ تنگیں ولا،بلے راستی اِش اِنت بس شال اِنت کہ مدام آس گپتگیں لھتیں درد منی باتن ءَ دستونک ءُ دردانی زر ءَ ایر بک کنت، دانکہ کدی اے آس گپتگیں ودار دم توسگ ءُ بیران بیت ،اے ودار اندر ءَ چوسگریٹ ءَ روک ءُ درد گون دوتان ھمراہ ءُ شال ءِ موسم ءِ زیبائی ھمسفر “ھو بگندے زندگ بان بلے باریں کدی”
دل ارمان کنت کہ چہ بیران بوتگیں زمانگ ءَ سند ءُ دور برو مرگے ءِ توار ھم گوشان مہ کپ ایت ۔
کہ زمانگ سگگ نہ بیت زمانگ ءَ زندمان برے یک رنگ ءُ دروشم ءَ چمان سھرا کتگ ءُ برے دیدگانی گلگیں ارس، برے بچکند، برے جیڑگ ءُ شال ءِ ابیتکیں دمکانی زیبائی ءِ موسم ءَ وڑ وڑیں ندارگ سمبھینتگ ءُ دُچار کتگ برے گندگ ءُ مھر ءُ برے گریوگ ءُ تھنائی بلے تھنائی ءِ وتی لزت ءُ کپ ایت ھو راستی ھمیش اِنت کہ بنیادم گڈی ھمسفر بوت نکنت ابید چہ مھروانیں کتاب ءُ روکیں سگریٹ ءِ مھران اَنت کہ مدامی ھمسفر اَنت ۔
بگندے مردم من ءَ دیوانگ سرپد بنت کہ شال ءِ بے تواریں دمکان ویلہ ،یلچار ،سگریٹ ءِ سر ءَ سگریٹ پرچا کہ اے دمکان من ءَ را بازیں نا آشناھاں گوں شناسی کتگ شال ءَ جیڑگ پرماتگ ،مھر داتگ ءُ درد ھم بکشاتگ وھدے کہ من زندگی ءِ کتاب ءِ دپ ءَ پچ کناں ھمک تاکدیم زمانگ ءَ راَ یک نوکیں دروشمے ءَ سھرا کنت ءُ نوکیں درونتے دنت ءُ ھمک درونت وتئی اندر ءَ بیگواہ کنت ءُ پد ءَ ھمے درونت ءِ تہ ءَ چاکر ءِ کسہ من ءَ گیر کیت کہ چاکر زندگ ءُ بلے گون بیرانان شمار ءُ کہ زمانگ ءِ بار داب ءَ دیستگ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔