نبشتانک: آجو بوتگیں زِندانی ءِ مارِشت
نبشتہ کار: ویکٹور ای۔ فرانکل
رجانکار: التاپ منیر
دی بلوچستان پوسٹ
گوں دَمبُرتگیں پاداں ما زندانیاں وَت ءَ را گِرّان کُت ءُ کیمپ ءِ گیٹ ءَ سَر کُت۔ بے توکلی ءَ ما کَش ءُ گور ءَ چار اِت ءُ یکے دومی ءَ را جُستی رنگ ءَ چار اِت پَد ءَ لھتے قدم کیمپ ءَ چہ ڈن ما جَت اے وھد ءَ کس ءَ مارا گُر نہ دات اے وھدا سپاھیاں مارا سگریٹ دات اول سر ءَ ما پہ مشکل آھاناں پجارات آھاناں لس مہلوک ءِ گُد گورا اَت اَنت ما میزان میزان ءَ چہ کیمپ ءَ روڈ ءِ دِراجی ءَ پیدل شُت اِنت زوت مئے پاد زیم بوت اَنت ءُ دیم ءَ جُنزگ ءَ مئے پاداں مارا کَڈن کُت۔
بلئے ما لنگ جنان بوت ءُ دیم ءَ جُنزان بوت اِنت، اولی رند ءَ ما ھمے کیمپ ءِ چپ ءُ چاگرد یک آجوئیں مردمے چماں چارگ لوٹ اِت۔
“آجوئی” ما گوں وتی جند ءَ گُشت ءُ تنگی ءَ مارا نہ رَس اتگ اَت ھمے لبز ما مدام سرجمیں سالاں گُشتگ اَت ءُ ھمیشی بارو ءَ واب دیستگ اَت، کہ ایشی ءَ وتی بِزانت گار کُتگ اَت ایشی ءَ راستی ءَ مئے ضمیر ءِ تہ ءَ نہ شُتگ اَت ما اے راستی نزانت کہ آجوئی مئے جندیگ اِنت ما کہچر ءَ اتک اِنت کہ چہ پُل ءَ چکار اَت اولی وشی مارا ھمے بوت وھدے ما یک کُروسے دیست کہ آئی ءِ دُمبی ءِ پُٹ بازیں رنگ ءَ اَت اَنت بلئے پہ ما اے یک تِرپوشکے اَت; مئے سیادی تنیگی ءَ اے دُگنیا ءَ گوں نہ اَت۔
بیگاہ ءِ وھدے واتر ما دُرس وتی کُڈک ءِ تہ ءَ دُچار کپت آں، یک زندانی ءَ چیروکائی ءَ دومی ءَ را گُشت ،من ءَ ھمئے بُگش مرچی تو گَل ءُ شات بوتگے؟ ءُ دومی سنگت ءَ پسو دات، ھجالت اَت چُشکہ آئی ءَ نزانت کہ ما دُرس ھجالت آں، راستی ءَ من گَل نہ بوتگ اوں ما راستی ءَ گَل ءُ شات بوگ ءِ مارشت گار کُتگ ءُ واتر میزان میزان ءَ مارا گَل ءُ شات بوگ ھیل کنگی اِنت تب زانتی ءِ رِد ءَ چہ کہ گوں آجو بوتگیں زندانی ءَ بوگ اَت ھمیشی ءَ گُش اَنت depersonalization۔ ہر چیز دُروھاپ ءِ رنگ ءَ اَت چُشکہ واب گندگ ءِ وڑ ءَ ھم ناں۔
ما اے راستی ءَ را باور کُت نہ کُت چِنکس رَند ءَ گوستگیں سالاں ما ھمئے رنگیں واب گِندگ ءَ چہ رَد کپتگ اَنت ما واب ءَ دیست کہ آجوئی ءِ روچ ءَ ٹِک داتگ اَت، ما آجو کنگ بوتگ اِت آں، لوگ ءَ واتر سر بوتاں، سنگتاں گوں دُروت دُرھبات کُت، وتی جنیناں بَگل ءَ کُت، ٹیبل ءِ کِر ءَ نِشتاں ءُ سرجمیں کسہ کُت اَنت کہ زندان ءَ مئے سر ءَ گوستگ اِت اَنت، اے ھم ھال دات اَنت کہ مُدام آجوئی روچ ما چون وتی واب آنی تہ ءَ دیستگ اَت۔
ءُ پد ءَ مئے گوشاں یک سیٹی یے توار کپت، ھمئے چیزے نِشانی اَت کہ پادایے ئِے ءُ مئے آجوئی واب گُڈ سرا رَس اتگ ات ءُ نوں ھمئے آجوئی ءِ واب راست بوتگ اَت بلئے آیاں ما اے واب ءِ سر ءَ راستی ءَ باور کُت کُت؟-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔