سنگت گُش اَنت آ- این آر بلوچ

نبشتانک: سنگت گُش اَنت آ

نبشتہ کار： این آر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

آ چوشیں زَبْریں وانوکیں نودربرے نہ اِنت چُش کہ دْرستیں روچ ءَ لائبریری یے تہ ءَ بہ نند اِیت ءُ بہ وان اِیت آئی ءَ شری یے سر ءَ یات ھَم نہ کنت کہ کدی گُڈّی رند بوتگ کہ آئی ءَ لائبریری یے دیم دیستگ اَت بس ھَمے چَکّاسانی وھد کہ سر ء بان ءَ کائنت گُڑا آ گندگ نہ بیت کس نزانت کہ کُجا روت اِنت۔

سنگت گُش اَنت کہ رَٹ ءَ جَنت ءُ وان اِیت ھمے واستا لائبریرے ءَ نہ رَوت اِنت ایشی ءِ دپے توار ءَ چہ دومی کوٹی ءِ سنگت دل ریش اَنت اِے کہ وانگ ءَ بندات کنت گُشے زاناں “مُلائی وانگ ءَ اتکگ” کتابے وانگ ءَ دپ ءِ ھوری ءَ سَری اوں سُر اِیت-

سنگتاں بازیں نام ءِ بستگ پہ آئی ءَ لھتے گُش اِیت چاھتور اِنت( چاھتور تِھری ایڈی ھٹ تامُر ے کارستے) لھتے گُش ایت مُلا ئے دَم کَش اِیت چوپ جَنت اِنت کلاس ءِ تہ ءَ اَنگت ھچ کس ءَ آ پہ کَندگ ءَ نئیت اِنت چوشیں وانگے ھَم نہ زانت کہ ما بہ جیڑ اِت ایں کہ ھو ھاموشیں مردم زیات تِر زانت ءِ دریا بنت وتی ھیالانی زِر ءَ ھوژناگ کنگ ءَ اَنت بَلے بیا کہ ھاموشیں مردم گُنگ ھَم بنت “بیت کنت گپ زانتیں گُنگ اِنت” سنگت گُش اَنت کہ یک روچے ٹیچر ءَ جُست کُت اَت کہ گیشتر کُجام چیز انسان ءَ را ازاب کنت زندا نہ وش کنت وتی دوستیں کسے اناگت ءِ مرگ یا دِگہ چیزے شما چی گُش اِت؟
گُڑا کس ءَ ھچ نہ گُشت اَت بس آئی ءَ گُشت کہ اِے گپ راستیں وتی دوستیں کسے ءِ مرگ وَ سَک تورین اِیت زندا درد ءُ اَندواہ کنت بَلے ایشی ءَ چہ گیش زندگ بیگ ءُ پد ءَ وتی دوستیں مردمے چماں تو مرتگیں مردمے بستارا زندگ بیگ ایشی ءَ چہ مستریں اَزاب من گُشاں نیست-

آ گیشتریں بیگاھاں وتی وپس اِیت ھَمے روزردے ساھتاں گیشتر بَلے انگت ءَ زردوئیگ ءَ نہ گپتگ بلکیں اوں گپتگ بیت کنت آ نہ زانت اِنت سنگت گُش اَنت آ “گاریں مردمے لوامز ءَ مُپت ءَ اتکگ وھد ءَ بَس تَھنا وتی برباد کنگ ءَ اِنت” ھو سنگت گُش اَنت سیریں مردمے زَرّی ھست ھَمے واستا نہ وان اِیت جَنّگ بازیں اَشیکی کنت’ بَلے آئی ءَ گُشاں مورے ھم نہ وارت کہ کمو وانگ ءِ بابت ءَ بہ جیڑ اِیت ءُ سنگت گُش اَنت “شپ ءَ کوٹی یے آدینک ءَ ٹَپّین ایت کس نہ زانت باریں کُجا بارت ءُ ایر اِش کنت” آ اَنچیں تُرسوکے شپ ءَ لیٹ ءِ بند کنگ ءَ کس ءَ نیل ایت اگاں گندے لیٹ شُتاں گُڑا موبائل ءَ زور اِیت کش ءَ ایر کنت ءُ “بَتّی ءَ روک کنت وپس اِیت”۔

من دیستگ اَت آئی ءِ ریشّ ءُ مُودّ مزن اِت اَنت چشموکے چماں اَت ءُ بساک ءِ سئے ماھی نوشت ءِ دست ءَ اَت ، سنگت ءَ مپت ءَ گُشتگ اَت کہ آ نہ وان ایت بَلے من ءَ ھچ چوشیں سما نہ بیت کہ آ شَریں وانوکے نہ اِنت ،بگندے بوت کنت آ بَس تَھنا بلوچی یے نبشتگیں کتاباں وان اِیت ھَمے ساھت ءَ کہ من دیست روزرد اَت بَلے آ انگت ڈَنّ ءَ اَت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔