نبشتانک: سے استال ابدمان بوت انت
نبشتہ کار:نودان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
یک روچے شام ءَ پد من لوگ ءَ نشتگ ات آں من ءَ گونڈویے ءَ گْوشت ڈن ءَ ترا لھتیں مردم توار ءَ اِنت۔ من ھیران بوت آں، اے چونیں مردم انت کہ من ءَ لوٹگ ءَ انت۔ منی درستیں سنگت وھدے بیا اَنت گڑا من ءَ موباھل ءَ گوں کلو ہ دیم دے انت ءُ من آوانی ودار کن آں۔اے اولی رَند اَت ابید کلوہ ءُ گوانک ءَ منی واست ءَ سنگت ڈن ءَ ودار ءَ اِت انت۔ من سمجھت گڑا سنگتے بیت ءُ موباھل ءِ چارج کُٹ اِتگ انت ئِے۔
ھیر من وتی سواس پادءَ کرت ءُ دیم پہ دَر ءَ شُت آں،دَر پچ کرت من چٹ دگہ پگرے ءِ تہ ءَ شُت آں۔ مزنیں مدتے ءَ پد منی چمانی دیمءَ شہید بارگ جان اوشتاتگ اَت، من ھبکہ ءُ ھشک ھیران ات آن کہ بارگ جان ءَ گوں یک بچکندگے ءَ درائینت، پُلّک وش آھت نہ کن ئے۔ ؟ من گشت اڑے بارگ جان تو ئے ؟ جگر قربان بات آں، بیا لوگ ءَ، من دروازگ کمو مزن پَچ کرت ءُ ھمے دمان ءَ بارگ منی کِرّا رست ءُ من ءَ بَگل ئِے کرت، من ءُ بارگ دوئیں تا سک دیراں یکے دومی ءِ امبازان ات اِنت اناگہ یکے ءَ پشت ءَ ماں تھاری ءَ توارے دات
مئے پیمیں گریباں بہ ئے کن ئے یا ناں؟ منی گوشاں اے توار کپت ءُ من چک جَت دور دورءَ دومی نیمگءَ سے مردم اوشتاتگ اَت،بلے ھمے توار شہید میرل جان سبا ئیگ اَت من گشت کربان بات آں میرل تو دورءَ اوشتاتگ ئے؟ –
بیا اِت لوگ ءَ نند ایں دیوانے کن ایں، منی چماں ارس یل دات ءُ من شہید بارگ ءِ دست یل ءَ دات ءُ دیم پہ میرل ءُ ایندگہ سنگتانی نیمگ ءَ شت آں گڑا بارگ بچکندگ ءَ لگ اِت ءُ گشت ئِے۔میرل تئی دوستیگیں سنگت اِنت ھمے ھاتر ءَ تو آئی ءِ نیمگ پہ تچگ روگ ءَ ئے، ۔۔۔میرل منی نیمگءَ آیگ ءَ اَت ءُ ماں گلی ءِ میان ءَ یکے دومی ءَ امباز کت ءُ منی ھیال پشت ءِ سنگتانی نیمگءَ ات کہ باریں آ دوئیں سنگت کے کے انت کہ ھاموش انت!-
میرل ءِ وش آتک ءَ پد من میرل ءُ بارگ دیم پہ ایندگہ دوئیں سنگتانی نیمگ ءَ شُت ایں،اے ھدا من چے گِندگ ءَ آں، یکے منی جانیگ انت ءُ دومی واجہ شہید ڈاکٹر منان جان انت، سنگتاں من امبازاں زُرت، ءُ پد ءَ اشتاپ اشتاپی وش یھت کت انت، انچش کہ من چٹ ھیسک بوت آں، ءُ منی گپ دراگ ءَ نہ ات انت، منی واست ءَ گشیگہ ائید ءِ نوک ءَ ٹک دات۔
من وت ھیران ات آں کہ چے بوگ ءَ انت۔ من سک وشھال ات آں ، من گشت بیا اِت لوگ ءَ بِہ نند اِت چاہ ءُ تامے ور ایں، منا میرل ءَ گشت کہ تو اے مردماں زان ئے؟من بچکنداِت ءُ گشت ڈاکٹر ساب ءَ را کے پجا نیار ایت۔
منی ءُ ڈاکٹر منان ءِ اولی ءُ گڈی گند ءُ گدار ھمیش اَت، من وت ءَ وت چوں اشتاپ ات آں منی گپ سرجم ءَ نہ بوت انت چہ وشی من گلاں بال ات آں، ڈاکٹر ءَ گشت کہ سنگتاں گشتگ کہ اے لوگ مے سنگت پُلّک ئیگ انت۔ گڑا من گشتگ کہ پُلّک ءَ گند ایں پد ءَ وتی سپر راھادگ بئیں۔ من گشت ڈاکٹر ساب اے تئی مھر انت کہ تو گوں من گپ ءُ ھبر کنگءَ ئے وتی گران بہائیں وھد پہ ما ندر کنگ ءَ ئے۔ من گشت بارگ جان ، میرل جان ءُ جانیگ مارءَ ھچ لپٹ نہ کن انت۔ مروچی تئی مھرانی وجہ ءَ گندگ بوت انت، گڑا شہید بارگ جان گشت پُلّک تو مئے بی ایس او ءِ وھدے سنگت ئے ، مدام تئی سر ءُ سوج گپتگ اَنت بلے مئے دزگٹی انچو باز بوتگ انت کہ پرے زوت ءَ تئی نیمگءَ آیگ نہ بوتگ، تئی سرءَ ما سک باز امیت داشتگ کہ گوں تو ءُ راجءِ جہد ءَ گوں سنگتانی ھمراہ ءَ بَہ ایں، بلے تئی دزگٹی ءُ لاچاری ءَ ما سرپد بہ ایں، اے یک بلاھیں ھبرے کہ تو مروچی گوں ما دوچار کپتگ ئے۔
من گشت بارگ جان راستی ھبر ءَ پرچا چھر دے ئے،! پرچا چُش نہ گش ئے کہ پُلّک تو لگورے ئے۔ ؟ تو شہ مرگ ءِ ترسءَ جہد ءِ ھمراہءَ نَہ بَہ ئے،!!
میرل ءَ گشت پُلّک اے گپاں بِل کمو وھد ھست دل گش ایت گوں وت ءَ گپ ءُ ھبر بِہ کن آں، گڑا مھمانانی جاہ ءَ پچ کن رند ءَ من ءُ تو نند ایں دیوانے کن ایں، جاگھانی پچ کنگ ءَ پد لوگ ءِ تہ نشت ایں داں دیر ءَ ھبر ءُ ھال کرت، ڈاکٹر منان جان ءَ وتی کلوہ دات کہ من پَہ راج ءِ آجوئی ءِ ھاترءَ لوگ لوگ ءَ راوگ ءَ آں ءُ میرل جان ءُ بارگ جانءِ کمک ءَ مروچی من خاران ءِ تہ ءَ بازیں سنگتے ءَگوں گند ءُ نند کرتگ ءُ راج ءِ بزگی ءُ لاچاری ءِ واست ءَ شئوری راہ ءُ راھبنداں بی این ایم ءِ پلیٹ پارم ءِ سرءَ جہد داشتگ، اے راج ءِ واستا ھزارانی کساس ءَ بلوچ ورنا، کماش زندان ءَ انت ءُ ھزارانی کساسءَ شہید کنگ بوتگ انت۔ انچو زیکیں روچءَ گلام محمد ءُ لالا منیر جہد کنگ ءَ ات انت مروچی مئے نیام ءَ نیست انت۔ باندا بوت کنت کہ ڈاکٹر منان ءُ بارگ ءُ میرل شہیدانی لڑا ھوار بہ بنت ءُ راج ءِ وت واجھی جھد شمئے وڑیں نوجواناں وتی کوپگاں بیت، وت جہد بہ کن اِت ءُ ھمے کلوہ ءَ دیم ءَ بہ بر اِت۔ اے جہد داں آجوئی ءِ بام ءَ برجم بہ بیت۔ ڈاکٹر ءُ میرل ءُ بارگ ءَ داں شپ ءِ یک پاسے ءَ دراج کشیں شئوری ءُ زانشتی دیوانے اِش کرت، پد ءَ سنگتاں شپ ءِ نیم ءَ اجازت کرت ءُ شُت انت۔ اگاں من رَد مہ باں اے منی ھیال ءَ 2016 ءِ سال ات مدّتے پد ھال رس اِت کہ واجہ ڈاکٹر منان جان ماں مستونگ ءَ شہید کنگ بوتگ، ڈاکٹر ءِ شہادت ءَ من ءَ سک پریشان کرت ءُ مدام آئی ھما شپ ءِ دیوان منی ھیال ءِ تہ ءَ اَت کہ نشت اِنت ءُ دیوان کرت آئی ء را من مدام یات آں، ءُ لھتیں سال ءَ پد ءَ یک انچیں دردناکیں ھالے آتک کہ میرل جان مستونگ ءَ شہید کنگ بوتگ، پد ءَ آئی ءَ را خاران آؤرت ئِے ءُ من آئی گڈی دیدار آئی میتگءَ کرت شہید میرل جان ءَ گلزمین ھم گلزمین ءِ میار کنگ بوت ، شہید میرل جان ءِ درد کم نہ ات انت دگہ یک انچیں ھالے آتک کہ بارگ جان گوں دلجان ءِ ھواری ءَ ماں خضدار ءِ کوہاں 19 فروری ءَ شہید کنگ بوتگ۔ اے ھال ءَ منا سک دلپدرد کرت۔ بلے پد ءَ شہید بارگ ءِ داتگیں پنت ءُ ھبراں من وتی دل ڈَڈ کرت آئی مدام گشت پہ سرزمین ءَ شہید بوگ مرگ ءِ نہ انت ءُ بلکیں شھادت ءَ چے آشوب ردوم زیر ایت داں شہید ءِ پگر زندگ انت شہید زندگ انت ، شہید بارگ جان دومی روچءَ آؤرت اش ءُ خاران ءَ گلزمین ءِ میار ئِے کرت،اے سئیں رژنائیں استال مروچی مئے نیام ءَ ساڑی نہ انت بلے سئیں استالانی داتگیں زانت ءُ داتگیں سوچ ءُ پگر زندگ اِنت ءُ بلان انت، داں جھان ھست آ نمیران انت۔
مروچیگیں روچ شہید بارگ جان ءُ شہید دلجان ءِ سیمی سال روچ انت۔ سیمی سال روچ ءِ درگت ءَ من وتی شہیداں سھر چکیں دروت ندر کن آں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔