نبشتانک: اے ڈیھ بلوچ ئیگ اِنت
نبشتہ کار: آجو بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھمک ھما زور گیر ءُ اشغالگِر ءِ تُرس بیتگ کہ اگاں ھمے کوردید ءُ زلُم آماچیں راج دیم پہ زانت ءُ زانِشت ءِ نیمگ ءَ سر بہ جنت گڑا اَلّم اِنت کہ آ راج یا بنی آدم نوکیں آشوبے ءُ زْرمبشے پہ وتی چاگرد ءُ مھلوک ءَ ساز اِت کنت چشکہ ما اگاں وتی زمانگ ءُ اَھد ءِ آدینک ءَ بہ چاراں گڑا مارا ھزاراں چُشیں زمین زادگیں بچانی کِرد دیم ءَ کیت کہ آیاں تنگھیں سر داتگ اَنت بلے زمین نہ داتگ۔
اے کُل چہ زانت ءُ زانگ ءَ پُر انت الم نہ اِنت کہ کَسے ءَ دانکہ پی ایچ ڈی ءُ ایم فِل ءِ ڈِگری نہ گپتگ بزاں آ راج دوست ءُ ھاک دوست بیت نہ کنت بلے ھما سِنچ ءُ پِگر کہ ھما شھیدانی بیتگ ، ھما زانت ءُ مارِشت کہ من گُلام کنگ بیتگاں، زوراک ءَ منی جنت رنگیں زمین ، منی گِس سوتکگ ءُ مھشر جوڑ کُرتگ ءُ ابید ء چہ مزاھمت ءَ دِگہ وس نیست۔
دُشمن من ءَ ھرچ رنگ ءُ دروشم ءَ ولگوج کنگ ءُ ھلاس کنگ ءِ جھد ءَ اِنت گڑا من ءَ ھم گوں ھوناں وتی ڈگار سبزینگی اِنت۔
گڑا ھمے شعور (گِھزانتی) راجانی وشھالی ءُ آجوئی ءِ سَوَب جوڑ بنت بلوچ راج ءِ ھم ھمے ھال اِنت اے زورگیریں زوربر ءَ بلوچ گُلام دارگ ءِ ججد کُرتگ ءُ مھلوک ءِ سوچ ءُ سِنچ گوں سانکلاں اڈینگ ءِ کوشست کُرتگ مرچی دُشمن داں ھدّے ءَ سوبمند بیتگ بلے سرجم ءَ ناں۔
مرچی ھم بلوچ ءِ ھزاراں بچاں وتی ساہ بکشاتگ پہ اے گُلزمین ءِ رکّینگ ءَ گوادر بہ بیت یا بولان، سیاجی بہ بیت یا کاھان بلوچ ءِ بچاں ھر وھد ءَ راج ءُ زمین ءِ پاسپانی کُرتگ مرچی دشمن چہ بلوچ پُسگانی تُرس ءَ برے پندلے سازیت برے بلوچ ءِ دلبند ءِ سر ءَ سیاہ ماریں سی پیک ءِ رنگ ءَ برے بلوچستان ءِ سینگے دِرتگ ءُ ٹٹ ءُ کُبل اش جتگ گوادر ءُ تیوگیں بلوچستان ءَ پہ وتی مھلوک ءِ پھازگ ءِ ھاتر ءَ تھنا یکیں مرچی ایں گوادر ءِ ٹٹ کنگ نہ اِنت ھپتاد ءُ سَے سال اِنت کہ اے لگوریں دژمن ءَ تھنا بلوچستان ناں بلکیں بلوچ مھلوک ھم زندانی کتگ ءُ آستو آستو بلوچ ءِ پدریچ کُشی ءَ کنگءَ اِنت –
پمشکا سید زھور شاہ ھاشمی گُش ایت کہ
“جھ بہ جن بے ساری ءُ بے زانتی ءَ شھمات کن
کہ تئی بیگواھی ءِ سامان سرجم بیتگ آں”
اے گالاں سید ھما وھد ءَ گش ایت کہ سید بلوچ راج ءِ نزانتکاری ءُ نادانی ءُ کم ھکلی ءَ گندیت ءُ سید ھم زانت کہ اگاں اے راج ھمے داب ءَ وت ءَ بہ داریت گڑا آیوکیں چیزے سالانی تھا بلوچ ءِ نام چہ جھان ءَ ءُ چہ دپتراں ھم گار ءُ نیست بیت بلے سید اے ھم زانتگ کہ تنیگہ انگت ھملءجیئند ، مھراب ھان ءُ بلوچ ھان ءِ وڑیں بھادُریں بلوچانی پِگر زندگ اِنت پرچہ کہ پِگر ھچ بر گار نہ بیت –
گڑا سید گشیت کہ
“کمبری دَؤرے پدا کاریں ءُ ماں جان ءَ پَہل
مکَھیں ماتانی مِھر ءُ دوستی ءِ شیراں کنیں”
“راہ مئے بستگ اگاں کوہ ءُ تلار ءُ گریشگاں
گوں وتی سرپنجگاں شیری، رھے بُرّاں کنیں”
سید ءَ ھما وھد ءَ دیستگ ءُ زانتگ کہ مئے بدواہ چینچو بلد ءُ چو روباہ ءَ چالاک اِنت ءُ مئے مھلوک چہ زانت ءُ زانگ ءَ پشت کپتگ،مئے راج بے سمائی ءَ واب اِنت مئے مردماں بدواہ اَرزان ءَ ریپینت کنت ءُ زوت آیانی پِگر ءُ سنچ آں سانکلاں گوں مان اڈینیت ءُ مئے وتن ءُ مئے زمین ءُ زِر ءَ بارت ءُ مئے زبان ءُ دودربیدگ ءُ مئے راج ءَ چہ بُن ھلاس کنت پمشکا سید ءُ مئے آ دگہ شھزانت ءُ بَلدَیں مھلوک ءَ ھر وھد ءَ وتی راج ءُ کوم گوں وتی گال ءُ گُپتار ءُ کِرداراں گوں راج دوستی ءُ زمین دوستی ءِ نیمگ ءَ شونداتگ انت۔
مرچی کُل جھان گندگ ءَ اِنت کہ ھما ھمل کہ گوں پُرتگیزاں جنگے کُت ساہ یے دات بلے زِرے رکّینت اے ھما زِر اِنت ،ھما بلوچ اِنت بلے کُج اَنت ھما کہ بلوچے چہ زِر ءَ دور کنگ ءِ پندل اش ساز اِت ھما کہ اے زِر ءِ چولاں چیر ترینت انت اے زِر بلوچ ءِ بیتگ ءُ بلوچ ءِ زِر اِنت اے زِر وتی زھگاں پَجّہ کاریت انچو کہ بلوچ ءِ شکر ورنائیں بچاں زوراک ءِ دیم داشتگ انچُش اے زِر ءَ ھم گوں بلوچ ءَ وپا کُتگ ءُ درآمدیں مھلوک گوں وتی تمردیں چولاں چیرترینتگ ءُ ایر موش کُتگ اَنت۔ ما ءُ زِر پھر بندیں ءُ مارا سِتک اِنت کہ ھما شھیداں کہ پہ وتن ساہ داتگ ءُ ھما کہ انگت کوہانی دامُن ءَ نشتگ ءُ بدواہ ءِ راہ بستگ اِش، ھما کہ سر اِش دستانی دل ءَ اِنت پہ وتن سوگاتے کن اَنت ھما کہ چو ریھان ءَ ھاک بوہیں بارود اِش جان ءَ بستگ پہ لگوریں بدواہ ءِ سوچگ ءَ ، ھما بچ وتی مات ءَ وتی زمین ءَ وتی دریا ءَ وتی راج ءَ پھاز اِت کن اَنت پہ بند ءُ اِشکیل ءَ پِگر بندیگ نہ بنتاے گوادر ءُ بولان بلوچستان اَنت ءُ بلوچ ءِ بیتگ انت، بلوچ ئیگ اَنت ءُ بلوچ ءِ بنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔