چہ ھیال ءَ در نیائے تو ھاسلو-ظفر رند

نبشتانک: چہ ھیال ءَ در نیائے تو ھاسلو

نبشتہ کار: ظفر رند

دی بلوچستان پوسٹ

ھما اِنت کہ تو چہ اد ءَ رپتگ ئے دل دمانے ھم چہ تو بے ھال نہ بیت اے دل مدام گوں تئی ھیال ءَ بندوک اِنت ھمک ساھت ءُ دمان ءَ تو گیر کائے گپ گپ ءَ تئی نام دپ ءَ کیت انچو سما بیت تو گوں من ھمگام ئے من ءُ تو دست ما دست این ءُ رؤگ ءَ ایں دیم پہ وتی منزل ءَ !
گوں تو زندے گوازینتگیں ھمک ساھت سک باز گیر کاینت ءُ دُرستیں ساھت انچو یات گار اَنت کہ ھر بابت ءَ نبشتہ بکناں منی ھیال ءَ کَم اِنت .
تو انچو تھنا چہ ادا رپت ئے کہ ھچ کس ءَ تئی رؤگ باور نہ بیت . ھر کس ھمے ودار ءَ انت کہ تو بلکیں پد ءَ واتر کائے بلے نا تو واتر کائے نہ تئی کلوہ ءُ ھالے کیت
تئی جتاھی ءَھمینچو وھد گوزگ ءَ اِنت دل ءِ درد گیش بوان اِنت بے تو اے زندگی سک اِبیتک اِنت انچو سماء بیت ھر نیمگ ءَ تھاری ءَ مانشانتگ
مروچی روچ پہ من گُش ئے کیامت اِنت اے ھما شومیں بیگاہ انت کہ تو چہ اے دنیا ءَ رپت ئے ءُ وتی گُڈی جاہ ءَ شُت ئے.
انگت من ءَ باور نہ بیت تئی شھادت. ھاسلو مرچی دل سک بے تاھیر انت چم ارسیگ انت دست لرزگ ءَ انت نزاناں پہ تو چی نبشتہ بکناں.
انوں من ھما جاہ نشتگ آں کہ گوں تو زند ءِ گُڈی وھد ءَ بگل گیر بوت آں.
ھو اڑے ھاسل کمو انگت بہ کند پہ تئی کندگ ءَ سک زہیر کنت مرچی پد ءَ سیاھیں پُچاں گور ءَ کن چادر ءَ بَڈ ءَ کن بیا رویں ڈن ءَ چَکّر ایں جَن ایں گوں سنگتاں دیوان کنیں

چہ تو پَد اے میتگ ءَ ھچ نہ بیت نوید
چہ تو پَد اے میتگ ءَ رستر وَر اَنت رواَنت

اکتوبر ءِ ماہ پہ من چو کیامت ءَ اِنت اے ماہ ءَ درد گیشتر بنت اے ماہ ءَ انچیں من ءَ درد ءُ رنج داتگ کہ من وس کُتگ آ گوں من بے ھال کنگ نہ بنت.
مروچی روچ ھاسل ءِ چارمی سالروچ اِنت بزاں ھاسل مرچی ءَ چہ چار سال پیسر ھمے روچ ءَ چہ من سِست ءُ جُتا بوت ءُ وتی گُڈی جاہ ءَ شُت.
مروچی ءَ چہ چار سال پیسر اے ساھت ءَ من ءُ ھاسل یکجاہ نشتگ ءُ دیوان کنگ ءَ اَتاں اے ساھت ءَ ھاسلو سک کندگ ءَ ات وتی زند ءِ کِسّہ ءَ آرگ ءَ اَت ءُ بار بار ھمے گُشت ئِے کہ یار باید اِنت انسان انچیں کار بکنت کہ مرگ ءَ چہ پد ھم زندگ بہ بیت ھاسلو وتی کسہ آرگ ءَ اَت ءُ وھد گوزان اَت اے ساھت ءَ مگرب ءِ بانگ بوت ھاسل ءَ من ءَ توار جَت کہ بیا رویں ڈن ءَ دومی لوگ ءَ ءُ پد ءَ جلدی واتر کائیں ما ھر دو راہ گپت این ءُ گِس ءِ دَپ ءَ سر بوگ ءَ پیسر مات ءَ گُشت کمو سبر کن اِت بِلّے نماز ھلاس بیت برو اِت ما کمو اُشتات ایں بانگ ھلاس بوت ما چہ گس ءَ دَر اتک ءُ راہ کپتیں اے روچ ءَ ھاسل سک بچکندگ ءَ اَت ءُ مسکرا کنگ ءَ اَت کمو دیم ءَ ما شُتیں داں ھاسل ءَ پون اتک ءُ گوں پون ءَ گپ ءَ لَگّ اِت ءُ دومی نیمگ ءَ شُت من توار کُت بیا رویں جلدی گُڑا من ءَ گُشت ئِے تو برو پد ءَ جلدی بیا من تئی ودار ءَ ھمد ءَ کناں مرچی من نہ مَنّت ءُ ما ھمد ء َمسکرا ءُ کندگ ءَ لَگّت این ءُ من ءَ تیلانک دیان ئِے کُت ءُ دیم دات گُشت ئِے منی پونے اتک ءَ مرچی تو برو بلے جلدی بیا ھیر من آئی ءَ چہ مجبور بوتاں ءُ شُتاں لوگ ءِ دپ ءَ اُوشتات ءُ سلام دات ءُ پد ءَ من گُشت من روگ ءَ آں من وس کُت لوگ ءِ مردماں کہ بہ نند آپے بُور بلے دلءَ نہ من اِت من گُشت ھاسل ڈن ءَ منی ودار ءَ اِنت جلدی رواں. من در کپت آں چہ گس ءَ داں ھاسل ءَ ھمد ءَ نزدیک ءَ دیوار ءِ پُشت ءَ اُوشتاگ ءُ من ءَ زور ءَ آوازے دات ئِے ءُ پد ءَ منی سر ءَ کَندگ لگ اِت کہ ترا شر تُرس اینت . مرچی ھمے ساھت گوں ھاسل ءَ زندے گُڈی ساھت اَت ءُ گُڈی کندگ ءُ مسکرا اَت.
ما راہ کپتیں ھاسلو چہ من دیمتر ءَ اَت داں کمو ساھت گوست داں تیراں آواز کُت منی ھمے ساھت ءَ چم پہ ھاسل ءَ کپتاں من دیست ھاسلو گوں وتی اُشتاتگیں بالاد ءَ زمین ءِ باھوٹ بوت من زور زور گوانک جَت ھاسلو…….. بلے من ءَ پسہ ئِے نہ دات داں دیر ءَ تیراں آواز کُت ھمے ساھت ءَ لوگ ءِ مردم اتک اَنت ءُھاسلو بڈ ءَ کُت ءُ لوگ ءَ آؤرت داں ھاسلو ءَ سَرءَ تیر لگ اِت . اے ساھت ءَ گُش ئے آسمان منی سرءَ کپت منی چم تھار بوت اَنت ءُ ھر نیمگ ءَ گریوگ ءُ زاری اَت من ھاسل ءِ سر کُٹ ءَ کُت داں ھاسل کندگ ءَ اَت من ءَ گوں دل ءُ سِتک ءُ یکین اَت کہ ھاسلو چہ من جُتا نہ بیت اے بچکند چوں ارزان ءَ نہ پُرشیت من ھاسل ءِ دست دست ءَ کُت ءُ ھاسل منی دست زور دات بلے دپ ءِ پُر کندگ ءَ ات. ھمے دمان ءَ مردم ءَ ھاسلو زُرت پہ کیچ ءَ پہ نادراہ جاہ ءَ بُرت پہ دوا ءُ درمان کنگ ءَ بلے ھاسل ءَ گیش ھمراہ داری نہ کُت راہ ءَ مارا تھنا یل کُت ءُ پہ بچکندگے وتی گڈی منزل ءَ شُت.
ھاسل من ءَ اے گپ انگت باور نہ کنت کہ تو مارا یل کُتگ ھر نیمگ ءَ تئی بچکندگانی آواز اِنت ھر نیمگ ءَ تئی گپ ءُ ھبرانی آواز اِنت ھر ساھت ءَ گش ئے تو گوں من ھمراہ ئےھاسلو پہ تئی بچکندگ ءَ دل سک تلوس ایت بیا واتر کن کہ بے تو اے میتگ تئی سنگت درچک ءُ دار دْرست پُرسیگ اَنت بیا واتر کن بیا واتر کن

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔