نمدی یے کلیں سنگت ءُ بیلانی نام ءَ ، ائید ءِ درگت ءَ
نبشتہ کار: گُلزمان بلوچ
دروت ءُ دراھبات منی کلیں راج ءِ یلیں سنگت ءُ بیلاں ، من امیت کن آں کہ شما درست وش ءُ سلامت اِت، ءُ سلامتی دائمی شمئے ھمراہ بات۔
دروت ءُ دراھبات ءَ پد من نہ زاناں گپ ءَ چہ کجا بندات بہ کن آں ، بلے مروچیگیں گپ ائید ءِ درگت ءَ اِنت ءُ منی لوٹ اِنت کہ وتی دل ءِ زنگاں بہ ریچاں ۔
مروچی سی ءُ یک جَلکشان (جولائی) دوھزار ءُ بیست اِنت کہ مزنیں ائید ءِ روچ اِنت، مرچیگیں روچ ءَ دراھیں دنیا ءِ راج شات ءُ شاتکامی ءَ اَنت، پس کشگ ءُ ھک پھلی اِنت، نوکیں گد ءُ نوکیں پازوار ھرکس ءَ گور ءَ ءُ پاد ءَ اِنت، بلے پمن گش ئے ائید نہ اِنت، پرچا کہ من کپتگاں دراڈیھ اد ءَ ھرکس پمن درامد ، اد ءَ من کجا برواں گوں کے ءَ ھک پھلی بہ کن آں ، گوں کے ءَ شات ءُ شاتکامی بہ کن آں ،۔؟؟
من ءَ مرچیگیں روچ ءَ وتی گوست سک یاد پیداک اِنت، منی گلیں سنگتاں شمئے یات وَ بے کساس پیداک اِنت ، یار آ دگہ وھدے اَت ائیدانی روچ ءَ ما ءُ شما ھور ءُ تور اِت ایں، زندگی ءِ وشیں لزّت چش اِت اَنت، ما وتی ھند ءِ سرجمیں لوگاں یک پہ یک ءَ گرد ات ایں ءُ یک پہ یک ءَ دراھیں مردم ھک پھلی کت اَنت، پد ءَ دومی ءُ سیمی روچ ءَ کوہ ءُ جنگلاں پکنک ءَ شت ایں ، دگہ ھند ءُ بازاراں سنگت ءُ دوستانی گور ءَ شت اِیں ، آ دور وش اِت اَنت، بلے کجا شت اَنت آ دور ءُ باریگ،؟؟
چے ءَ دور یکپارگی بدل بوت ، پرچا ما مرچی ائید ءَ پہ شاتکامی گوازینت نہ کن ایں ،؟؟
اِے جستانی پسو چش آدینک ءَ منی دیم ءَ ساپ زاھر اَنت، اے دراھیں وجہ مئے پد منتگی اِنت، اِے درست گلامی ءِ برود اَنت۔ ما کجا لوٹ اِت کہ ما در پہ در بہ اِیں ، وتی ھند ءُ دمگاں یل بہ کن ایں دراں ڈیھ بہ بہ ایں ۔؟؟
پد ءَ اوں مارا اِے درد نہ اِنت کہ ما پرچا در پہ در اِیں ، پرچا مئے نسیب ءَ ائید ءِ وشی نیست، پرچا کہ گلامیں راج واست ءَ اِے دائمی ھست اَنت-
منی سنگت ءُ دوستاں شما نشتگ اِت وتی ھند ءَ بلے شمئے ائید ھم نوں پیسری رنگ ءَ نہ بنت، اِے گپ بیت کنت کہ شمئے ائید کمے چہ مئے ائید ءَ بھتر بیت ، پرچا کہ شما وتی لوگ ءُ جاگہ ، ڈگار ءُ کوھاں نشتگ اِت ، ءُ وتی بنگی بازار ءُ میتگان اِت، شمئے دل ءَ بہ گند اِت شرتر تاھیر بہ رس اِیت۔
بلے چشیں وشی ھم نیست کہ سرجمیں ھنداں لشکر نشتگ ءُ چم ئِے مارا سک اَنت، مئے مردماں ھمک روچ بیگْواہ کنگ ءَ اَنت، مئے ھزار برات شھید ئِے کتگ ، ءُ ھزار بندیان بندیگ اَنت، ھزار لوگ ءُ گدان آس ءِ میار اَنت، ھر دیم ءَ آسے جمبور اِنت،کجام امیت ءَ ائید مئے شادان بیت کنت۔ شادانی وَ ھچ رنگ ءَ بیت نہ کنت، بلے منی سنگتاں شما وتی ھلک ءَ نشتگ اِت اِے گنجے –
منی ڈیھ ءِ نشتگیں سنگتاں دراں ڈیھی مردماں مہ شموش اِت، دشمن ءِ گوما ھوری ءَ شات ءُ شاتکامی مہ کن اِت، وتی شھیداں چہ پراموش مہ بہ اِت، شما ھم بلوچ اِت، اِے ناشریں لشکر کسی نہ بیت، اِے ھر بلوچ ءِ سر ءَ دنتان درش اِیت۔ اِے گیش جھد کنت کہ بلوچ ءِ نام ءُ توار گار بہ بیت،
منی پر مھریں سنگتاں چشیں ھزاراں ارسیگیں ائید گوستگ ءُ بہ گند اِت انگت گوز اِیت، بلے اِے ائید بلوچ راج ءِ واست ءَ ھچ وشی ءِ رنگ ءَ نہ جنت، مئے امیت انت کہ پما وشیں ائید زوت کاینت ءُ کل راج وش ءُ شادانی دوبر وتی ھلک ءُ دمگاں ائید کنت ، پد ءَ ھما پیشی داب ءَ تر ءُ تاب نند ءُ نیاد، کس جست اِش نہ کنت کہ کجا چہ پیداک ئے ءُ کجا رو ئے۔؟
منی اِے نمدی ءِ مول اِے نہ اِنت کہ ما ائید مہ کن اِیں ، ائید وَ یک ھدا ءِ داتگیں روچے ، ائید ءِ نماز ءُ ائید سنت ءُ پرز مئے سر ءَ وَ ھست اَنت، کل مسلمان ءِ سر ءَ ھست اَنت، بلے گلامیں راج ءِ واست ءَ ائید ءِ وشی نہ بنت، ، انچش کہ مئے ائید ارس ءُ ھوناں گوں گوزگ ءَ اِنت۔۔، منی مستریں مول ایش اِنت کہ ائید ءِ وشی کنگ ءَ پیسر مارا کل راج چارگی اِنت کہ کجام جاورانی تہ ءَ گوزگ ءَ اِنت، ما اِے شمیں لشکر ءِ گوما ھمنیاد مہ بہ اِین ءُ راج ءَ چہ شمشکار مہ بہ اِیں، منی دائمی ھمے امیت اِنت کہ شما وتی راج ءَ چہ شمشکار نہ بہ اِت۔۔
گڈی ءَ منی دائمی دوا اِنت کہ پما زوت وشیں ائید بیایات اَنت ءُ بلوچستان آجو بات ، پد ءَ گوں شمارا کلیں سنگتاں گوں ائید ءِ وشیاں بہ گوازینات ایں ۔
انچش بات ، پد ءَ انچش بات۔
شمئے وتی کستر :۔۔ گلزمان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔