پَچْیں نمدی یے پہ بَاجْوئیں کمانڈر امیربکش ھاجی ءِ نام ءَ !
نبشتہ کار : سانکل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
سلام ءُ دروت باجوئیں کمانڈر
ھاجی !
وھدے بنی آدم چہ مات ءِ لاپءَ ودِی بیت ءُ نوکیں زندمان ءِ تہ ءَ وتی پاد ءَ ایر کنت گُڑا اے وھد ءَ آ امبروز ءِ تک ءُ پھنات، پْیچ ءُ تاباں سرپد نہ بیت۔ وھد ءِ ھمراھی ءَ رُدوم زُورگ ءِ اواری ءَ آئی ءِ پِگر ءُ سوچ ھم رُدوم زُوریت۔ مردم ءِ جْیڑگ ءِ انداز مٹ بُوّاں بنت۔ ھمے پِگر، ھمے سوچ مردم ءَ چہ وتی ھمسراں، وتی براتاں ءُ چہ وتی ھنکین ءِ مردماں چہ یک جتائیں شکسیت ءِ واھند جْوڑ کنت۔
بنی آدم کِرد آئی ءَ را چاگرد ءِ تہ ءَ نامدار کنت ءُ بے نام ھم کنت۔ نامدار ءُ مزن شانیں مردم ھر وھد ءَ وری زندمان ءِ واھشتاں لگت ءِ چْیر ءَ دنت ءُ نپس بند کنت تانکہ آئی ءِ واھشت رُدوم مہ زُور اَنت ءُ باندات ءِ روچ ءَ آئی ءِ نام ءُ ننگ ءَپولنگ کرت مہ کن اَنت۔
ھاجی!
یک انچیں کشکے تو گْچین کُرتگ اَت کہ آ کِشک بیمناک ءُ سکّیانی کِشکے اَت بلے آ کشک ءِ سیمسر ھما منزل ءَ سر بنت کہ آھود بلوچ مات ءُ گْوھارانی ننگ ءُ ناموس ءِ رکّینگ ءِ سیمسر اَنت۔ کہ اِے پند ءِ راہ ءَ ھزارانی کساس ءَ پیرزالیں ماتانی تاسپیں بچّاں نُگرھیں ھْون رتکگ اَنت کہ ماتیں سرڈگار ءِ دلبند بچّانی ھوناں رنگین اُنت۔
ھاجی!
اِے کِشک ءَ بچّانی کولنجیں درداں ماتانی چمّ ءِ رتکگیں ارساں سرڈگار ءِ دلبند ءَ آجوئی ءِ پُلّ رودینتگ ءُ اِے سُھریں پُلّانی زبادیں بو انگت ءَ سالونکیں تیرتیج، مِھلبیں بزداد، مرواردیں ھارونی ڈنّ، نرمزاریں پیراندر، شرپمندیں کولواہ ءُ ماتیں سرڈگار ءِ کوچگ ءُ کِیلگ آتار اَنت۔ بلے!
ھاجی !
بژنیگیں گپ ایش اِنت کہ مرچی تو شَھمیریں رزا جان، بِچکندگ دروشمیں کازی، شیرگُرّیں سبزل کومی، ءُ کوہ ءُ کلاتیں بابا جان ءِ رتکگیں ھْونانی کورجو ءَ چہ ھََٹ گْوز کرت ءُ بے نامیں پنجاپی ءِ دیم ءَ وتی تُپنگ چَگل دات۔ ھما تُپنگ کہ آ تُپنگ ءِ درکپتگْیں تیر ءَ گْوھاریں رزیہ بی بی ءِ گُشان رکّینتگ، ھما تُپنگ کہ آئی ءَ توار ءَ آواران ءِ ھیڈکوارٹر ءَ پنجاپی ءَ را دل دردے داتگ۔ ھما تپنگ کہ آئی ءِ بیم ءَ شَھر شیرزالیں کاڑاں پَھر بستگ!! اپسْوز!
ھاجی اپسوز اِنت من ءَ تئی باجو بُوگ ۔ تو ھما لگوریں رسترانی دیم ءَ باجو بوت ئے کہ آیاں روچے سد رند بلوچ مات ءُ گْوھار بے شَرَپ کُرتگ اَنت۔
ھاجی!
آجوئی ءِ جنز ءِ کاروان ءِ تہ ءَ وڑ وڑیں اڑ ءُ جنجال دیم ءَ کاینت، مردم پہ ماتیں سرڈگار ءِ واستا تُنّ ءَ گُژن سگّ اَنت۔ یک سنگتے دومی سنگت ءِ ردی ءُ نِزوریاں اوپار کن اَنت بلے پنجاپی ءِ دیم ءَ لگور نہ بنت۔
ھاجی !
وھدے کہ پاکستانی لشکر آواران ءَ اھت گُڑا پِیر ءُجوانانی زھگ ءُ زالبولانی دپ ءَ تئی نام اَت کہ ھاجی انگت زِندگ اِنت، ھاجی انگت گْوں سنگتاں کولواہ ءِ کوہ ءَ اِنت۔ ھاجی گْوں اسنائپر ءُ ایل ایم جی ءُ راکٹاں استانی لشکر ءِ دیم ءَ چو کوہ ءَ مِک بِیت ءُ اوشت اِیت۔ مات ءُ گْوھارانی گُشان ءَ رکّینیت۔ بلے اِے بدبھتیں گپّ ھچ کسّ ءَ نہ جْیڑ اِت کہ ھاجی تو باجو بہ ئے !
ھاجی امیر بکش!
وھدے تئی اکس گوں آدگہ سرمچاریں سنگتانی اواری ءَ آواران ءِ ھند ءُ دمگانی دیوالانی سر ءَ سمبھینگ بُوت انت گُڑا بزّگیں مات ءُ گْوھاراں تئی اکس ءِ سر ءَ پَھر بست۔ پرچا کہ آ وھد ءَ تئی اکس گیرت ءُ شرپ ءِ چْیدگ اَت۔ ءُ ھما نِزور ءُ ٹپّیگْیں دیوالاں تئی کتاربندیں اکس یک انچیں دروشم ءُ مِھرے ءَ وتی سِینگ ءِ سر ءَ جاہ دات انچُشکہ ماما کدیر ءِ کیمپ ءَ گار ءُ بیگواھیں بلوچ ورناھانی مات کہ وتی بیگواھیں بچّ ءِ اکس ءَ داریت۔ بلے ھاجی تو مرچی نہ کہ مات ءُ گْوھارانی بزّگی چار اِت ءُ نہ کہ ھنکین ءِ دیوالانی مِھر ءُ مُھبت-
ھاجی!
تئی اکس پیسر ءَ یک بیھارے ءِ ، یک گیرتے ءُ اِزّتے ءِ چْیدگ بُوتگ بلے مرچی تئی اکس وت ملامت اِنت ءُ بلوچ مات ھم تئی اکس ءِ چارَگ ءَ ملامت بنت ءُ ھجالت بنت!
ھاجی!
آواران ءِ شھمیریں سنگتانی مکّھیں ماتانی دل ءَ یک اُمّیتے بوتگ ئے۔ وھدے اِستانی لشکر دیم پہ دراسکی ءِ کور، کاسمی جو ءُ پاھُو گُڑوپ ءِ نیمگ ءَ رھارگ بُوتگ گُڑا مات ءُ گْوھارانی دست شاھیں کادر ءِ دربار ءَ پہ تئی سلامتی ءِ واستا دواگو بُوتگ اَنت۔ بلے بژنیگیں گپ ایش اِنت کہ مرچی ھما مکّھیں مات وتی شھیدیں بچّانی کبر ءِ ادیرہ ءِ مِسکْیں ھاکاں چِست کن اَنت ءُ ترا بد گْوش اَنت کہ ھاجی تو باجو مہ بُوتین ئے۔ ءُ ھما شھیدیں سنگتانی ھون ترا توار جن اَنت۔
ھاجی!
بابا ھیربکش ءِ کبر ترا ھر روچ توار جنت کہ منی پشکتگیں سنگر ءَ یل مکن! ھاجی ترا بابا ءِ مِھر دیم ءَ نیاینت کہ آئی ءَ را تئی ھر چیز ءِ گم ءُ پکر ھست اَگت۔
ھاجی!
بابا ءِ سنگر اَنگت ترا توار ءَ اِنت!
ھاجی!
مرچی سُھب ءِ سمین ءُ بیگاہ ءِ وش رواجیں کوش وھدے سیاہ گزی ءِ کوہ ءُ زید ءَ چہ ایر کپیت ءُ تئی میتگ ءِ تہ ءَ وتی پاداں مِسل ءِ ھما شرپمندیں جنین چُکّ ءِ داب ءَ ایر کنت ءُ وتی دیم ءَ اندیم کنت ءُ گْریوان ءُ چیھال دیان بیت ءُ گْوزیت انچش کہ آ بْرھنگ کنگ بہ بیت ءُ آئی ءِ ازت پامال کنگ بہ بیت!!
ھاجی!
سید ءِ زیارت، شھید مزار، شھید بھتیار ءُ کسان سالیں شپانک شھید سئید جان ءِ ھونانی بو ءَ ترا کم ءُ ملامت نہ کرت ؟؟
ھاجی!
سیدبی بی ءُ آدگہ آوار جتگیں بلوچ زالبولانی چِست کرتگیں گُشان ءِ دنزِ تئی چمانی دیم ءَ نیاتک اَنت کہ تو اِے کُل نہ چار اِت اَنت ، نہ مار اِت اَنت ءُ ھما ھون واریں لشکر ءِ دیم ءَ باجو بوت ئے کہ آیاں ھزاراں بلوچی دود لگتمال کرتگ اَنت؟
امیر بکش !
ترا اگاں اے کُلیں آسراتی دیم ءَ نیاتک اَنت بلے ترا سیاہ گزی ءِ زید ءُ کوہ دیم بیاتکین اَنت۔ ھما کوہ کہ یک وھدے سرمچارانی سنگر بوتگ بلے مرچی پنجاپ ءَ اھتگیں بے میاریں پنجاپی تئی میتگ ءِ مات گْوھارانی ملّگاں سیل ءُ نِدارہ کنگ ءَ اَنت ءُ برے برے ناشریں پوجی تئی میتگ ءِ دلبند ءِ مِسکیں ھاکاں تیر گْواری کنت۔ ھما ھاک کہ آئی ءَ چہ تئی مکّھیں مات ودی بُوتگ، ھما ھاک کہ چہ آئی ءِ دامن ءَ تئی آریپیں پت ءَ کِشت ءُ کشار کرتگ ءُ ھما ھاک کہ چہ آئی ءَ مرچی یک بنی آدمے جوڑ بُوتگ ءُ آئی ءِ کشت ءُ کشار ءَ چہ رُستگ ءُ لائک بُوتگ، ھما بنی آدم ءِ نام اِنت امیربکش!
ھاجی!
سیاہ گزی ءِ ھاکاں چہ جوڑ بوتگیں تئی کُنٹ ترا میاریگ نہ کنت ؟؟ ترا تئی باتن ءِ انسان میاریگ نہ کنت ؟؟ ھما انسان کہ یک اھدے ءَ گیرت ءِ نام بوتگ، ھما انسان کہ یک اھدے ءَ بیھارے ءِ نام بُوتگ؟
ھاجی!
گپ باز اَنت، منی ماتیں سرڈگار ءِ واری ءُ اڈ ءُ جنجالانی گپ باز اَنت منی مات ءُ گْوھارانی بلے آ درشان نہ بنت۔ آکسّہ بیان کنگ نہ بنت۔ بس مارگ ءُ پھمگ لْوٹ اَنت۔
ھاجی!
بس منی گُڈّی کُلوہ ھمیش اِنت کہ وھدے کہ تو ایوک بہ ئے گُڑا بے تواری ءَ الّم وتی باتن ھما انسان ءَ را جُست بہ گر کہ تو یک اھدے ءَ گیرت ءُ ننگ ءِ نام بوتگ ئے، ترا مرچی چے بوتگ کہ تو باجو بوتگ ئے ؟؟ تو پرچے باجو بوتگ ئے؟
بہ جْیڑ۔۔۔۔۔۔۔ ھاجی تو انگت بہ جْیڑ،انگت دل ءَ ھیال بہ کن ،انگت وتی باتن ءِ انسان ءَ جُست بہ گر۔
من وتی نمدی ءِ پسّہ ءَ چہ ترا ھما جاہ لوٹ آں کہ ھما جاہ ءَ تو پْیسر ءَ گوں سنگتاں بوتگ ئے۔ من ءَ امیت اِنت کہ اِے نمدی پَسّہ ھما جاہ ءَ چہ کیت.
شھیدانی سنگت سانکل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔