گُڈّی نِمدی -مھروان کمبر

نبشتانک: گُڈّی نِمدی

نبشتہ کار : مھروان کمبر

دی بلوچستان پوسٹ

مروچی جنگ ءِ چارومی روچ اَت کہ آئی ءَ تیر وارت ءُ سک ٹپّی بوت۔ ھما روچ ءَ کہ جنگ بِندات بوت ھمے شپ ءَ آئی ءَ وابے دیست کہ آ دیر سریں کَورے ءِ مْیان ءَ اُوشتوک اِنت ءُ کَور ءَ ھار کُتگ۔ کَور ءِ ھما دست ءَ مِنجیں کَھیرے ءُ کَھیرے چیر ءَ گْوانزگے دْرتکگ ءُ یک کبرے ءُ کبرے سر ءَ ھُشکیں نازبوہ ءِ تاک اَنت ءُ لَھتیں اگربتی ءِ بُنڈُک اَنت ۔ کَور ءِ آپ گیش بُوَان اِنت ءُ آپ ءِ رنگ مٹان اِنت ءُ سُھر بُوَان اِنت۔۔۔ھمے دمان ءَ آئی ءَ واب ءَ چہ بُست کُت ءُ کَوش پہ دابے کشّگ ءَ اَت، بَلے آ انگت چہ ھید ءَ میچل اَت۔۔چاگل ءَ چَہ آپ ئِے وارت ءُ پد ءَ وپت۔ ساھتے ءَ چہ رند آئی ءِ کش ءِ اِیریں واھرلیس سیٹ ءِ گیژ گیژ ءَ گُڑینت ۔ گاٹ دیوکیں ورنا ءِ توار اَت کہ ھیلیانی توار اِنت ، دُور اَنچو گُمان بیت زمینی لشکر اوں سُر ءُ پُر کنان ءُ دیم ءَ جنزان اَنت۔۔
آ گُشاد گُشاد ءَ پاد اتک وتی دْرستیں وابیں سنگت پاد کُت اَنت ءُ سامان نزّار اِت اَنت تاں ھیلی سر بیت اَنت ۔۔۔پد ءَ ھیلیانی شیلِنگ بِندات بوت۔۔ بے کِساس تیرانی توار۔۔۔ ھمے دمان ءَ آئی ءِ راستیں کش ءَ سنگر گِپتگیں سنگت ءَ تیر وارت ءُ شھید بوت۔بلے آ گوں جَوزگ ءَ جنگ دیان اَت وتی سنگتانی کشّگ ءِ جُھد ءَ اَت۔۔۔
مروچی کہ جنگ ءِ چارومی روچ اَت دو سنگت شھید بیتگ اَت ، گیشتریں سنگت درایگ ءَ سُوب مند بیتگ اِت اَنت. دُژمن سک تاوان بار اَت کہ آئی ءَ تیر وارت ءُ سک ٹپّی بوت۔۔۔ آئی ءَ وت ءَ نزیک ءِ دازے ءِ تہ ءَ سر کُت ءُ جاٹہ ءَ چہ کاپی ءِ تاکے ءُ کلمے کش اِت وتی نوک ودی بیتگیں بچّ ءِ نام ءَ نِمدی یے نبشتہ کنگ ءِ بندات کُت۔۔

منی نوک ودی بیتگیں بچّ وشیانی منگیراں بات ئے!

منی یلیں بچّ! زِند جیڑگ ءِ نام اِنت ، پہ وشیں بانداتے ءِ ھاتر ءَ جُنزگ ءِ نام اِنت ، ھر وھدے کہ تو دیم ءَ جنزان بَہ ئے گُڑا سبک ءِ ھاتر ءَ پُشت ءَ ھم چَکّے بجن بِہ چار گوں۔۔۔ من ءَ ارمان اِنت کہ من تئی واستا سُتکگ ءُ پُر بوتگیں اُمیتانی دنیایے یل کنگ ءُ رَوگایاں۔۔۔ردیانی سر ءَ کُتگیں ردیانی دنیایے۔۔۔گم ءُ رنجانی دنیایے۔۔ھونانی سر ءَ تلکار بستگیں ھونانی دنیایے۔۔
منی بچّیگ من ءَ پھل کن۔۔۔۔ گْوست ءِ ردیانی زانت ترا بہ بیت ، بَلے دیم ءَ وتی آیوکیں زِند ءِ سر ءَ چمّے ایر بکن ءُ رُژنائیں سُھبے ءِ ٹِکّ دَیَگ ءِ ودار ءَ بِہ کن. وتی زند ءَ گوں مھر بِہ کن بَلے مرگ ءِ تُرس ءَ وتی دل ءَ کدی ھم میار۔اگاں وتی زندگی ءِ گون ءَ مھر نہ کن ئے گُڑا اے زندگی ھچ درد ءِ دوا نہ بیت ءُ بے مُزّیں زندگی یے گْوشگ بیت۔بلے باز رند ءَ گیشیِں مھر ھم شر نہ اِنت ،انچیں جاور کاینت زندگی ءَ گُڑا مردُم ءَ مرگ امباز کنگی اِنت۔اے وڑیں جاور اگاں تئی زندگی ءَ اتک اَنت، تو اوں چو میر کمبر ءَ مرگ ءَ پہ ھلو ھالو وش اتک بِہ کن۔ وتی پت ءُ پیروکی کبراں امبوہ بِہ کن ۔۔
منی بچّ، وتی تھ ءِ جوان مردی ءُ جوش ءَ مُدام زِندگ بدار، بَلے اِیشی ءَ لگام بِہ دے۔ تئی جوزگانی آس تئی آیوکیں سالاں، تئی اندر ءِ دنیا ءَ انسان ءَ گوں مھر ءِ باگ ءَ گُل ءُ گُلزار کنت۔ اے آس انچیں آسے کہ تو اِیشی ءِ بْرانزاں آجو کن۔وتی دیدگانی اندر ءَ انچیں کندیلے بلین کہ تو زندگی ءِ گُڈّی سیمسراں سر بِہ بَہ ئے، گُڑا تئی پدریچ ءَ مِنزل ءِ نیمگ ءَ رَوَگ ءِ واستا تھاریں شپاں راھے پیش بدار اِیت۔
پہ وت مُدام ھیرانی ءُ کراماتاں شوھاز بِہ کن، پہ نوکیں چیزانی ھاتر ءَ وتی اندر ءِ دنیا ءَ چراگاں بالین۔ چمّاں انچو بُرز ءَ شانک بِہ دے کہ آزمان ءِ گُڈّی سیمسراں ھم بِہ گِند ئے۔ اے دراہ تئی جند ءَ تئی اندر ءَ زندگ کن اَنت۔ ایشی ءَ ابید گوں گْرانیں ساھتاں ھم دیم پہ دیم بُوَگ ءِ سکت وتی تہ ءَ ودی بِہ کن۔ دُگنیا ءَ یک انچیں دودے ھست کہ آ ھچبر بدل نہ بیت۔ آ ایش اِنت کہ ھر تھاری ءَ پد بامے بلیت ءُ رُژن تالان بیت۔ اے دود یک دائمی دودے کہ مُدام ھست اِنت ءُ اے دود ءَ یات کن۔
تو ھر کارے کہ کن ئے وتی سرجمیں دلگوش ءَ آئی ءِ سر ءَ ایر کن۔ مُدام ھِمت، توکل، دلیری ءُ بھادری ءَ وتی تہ ءَ زِندگ بِدار۔ تُرس ءَ چہ تُرسگ بے دِلی اِنت، ھاں تُرس ءِ گٹ گِرّگ ءُ تُرس ءَ لگام دَیگ لوٹ اِیت۔ اگاں اے دُگنیا ءَ تو مردُماں پہ بَدّی گِندئے کہ چینچو بدکاری کن اَنت، چہ ایشاں دلپروش مہ بو۔ پرچاکہ رُژنائی چہ درد ءُ گمانی جمبراں چہ درکَیت۔ ھمے راہ ءَ جُنزان بو، تئی باتِن ءَ ھمے چاڑانی دریا اِنت کہ مُدام چَول جَنّگ ءَ اِنت۔
وتی ھمبلانی گون ءَ مُدام وشیاں گون لیب بِہ کن، بَلے اگاں ھما چیز ءَ تو گِند ئے ھراب اِنت گُڑا گْوشگ ءَ اوں چَک ءُ پد مہ بَہ ئے۔ وتی زمین ءِ ھر نِدارگانی تہ ءَ زند ءِ وشیاں شوھاز بِہ کن ھوری تْرمپ بِہ بَہ اَنت یا چو پُکّی ءَ رِتکگیں برپانی ٹُکّر بہ بَہ اَنت۔۔۔درچکانی سر ءَ رِتکگیں نمب بِہ بَہ اَنت یا مُرگانی ڈولداریں بانزُل بِہ بَہ نت۔ کاڑے ءِ بچکند بِہ بَہ اَنت یا کہ تیاب لمب ءَ سنجارو ءِ نِدارگ، جلّیں نیمروچے ءِ روچ ءِ برانز بِہ بَہ اَنت یا کہ کَوش ءِ شیکّگ، دریا ءِ چَول، مُرگانی توار، گْونڈ گْونڈیں چیزانی تہ ءَ زند ءِ وشیاں شوھاز بِہ کن۔۔
منی بچّ ، مئے زُور گپتگیں زمین ءِ آجو کنگ ءِ ھاتر ءَ من گوں وتی ھمبلاں ھوناں ریچگ ءَ آں ھمے زمین ءَ گوں مھر بِہ کن ، زمین ءِ موکگ ءَ تو ھم مات کوھاں درا ءُ منی تُوپک ءَ کپگ ءَ مَیل۔
بَہ کَول ء شائر ئیگ ءَ اے جنگ ءِ گیشتریں بھر ھلاس بیتگ اَنت ءُ بس تئی بھر ءِ تیراں کہ پش کپتگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔
نِمدی ھمد ءَ رستگ اَت کہ آئی ءِ زُور ھلاس ءُ چمّ تھار بُوَان اِت اَنت ۔۔۔آئی ءِ ارواہ ءَ بال کُت پہ وتن نمیران بوت۔۔۔۔۔۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔