ند ءُ تاکانی ھمراھی ءُ الماس ءِ پلسپہ
نبشتہ کار: سنگین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
لھتیں ساھت اَنت کِہ دل ءُ مجگ ءَ جنگ ودّینگ ءَ اَنت ند ءُ تاکانی چہ وتی بالاد ءَ کپگ، من ءَ نِزور کنگ ءَ اَنت، بلے من گھگیری ءِ کشک پاداں کُتگ ءُ پہ دمبرگ ءَ ھِچّ ءَ ساجو نیاں گُش ئے اِے رندی گال وتی ساھِگاں پُشت ءَ دور دیان ءَ چو سگریٹے ءِ دوتاں انچو چک اِتگ ھمک زمانگ ءِ نپس کہ جکّکانی گرنداں وھد جکس اِتگ بلے اجب نہ اِنت چہ مرگ ءَ پیش سگریٹے ءِ پُراں گْوات بارت۔
مَرگ ءَ ترا گِستا کُت بلے من جُھد ءَ آں کِہ تئی جُنز ءِ کِسھاں من گوں ژندیں ارواھے ءَ نبشتہ کنگ ءَ بے سوب مہ باں من اَجب ھیراناں کہ ھما الماس کہ گوں وتی شیدائیں گالاں ھمُک اھد ءَ زِندگ بوتگ، گوں گالانی زیبائی ءَ آئی ءَ وتی زمین ءُ اوبادگانی کسہ ساہ بکشاتگ اَنت، مروچی ھمائی ءِ سر ءَ نبشتہ کنگ ءَ پہ من گال شوھاز اِت کنگ ءَ نیاں، گُش ئے گالاں من ءَ دروہ اِتگ جُھد پہ زَمین ءُ اوبادگاں برجاہ اِنت، بلوچ ءِ زندمان مُدامی پہ بلوچ ءَ جنگجاھے ءِ دروشم ءَ سھرا بوتگ کِہ اود ءَ ما وھدے چم پچ کُتگ اَنت داں دیستگ ھونریزی ءُ سوتکگیں ڈگارانی کِسہ زندگ بوتگ اَنت، کِہ اود ءَ نوجوانیں سراں پہ وتی ڈیھ ءِ، ننّگ ءُ ناموس ءِ ھاتِر ءَ جنگ کُتگ۔ پہ وتی آیوکیں پدریچانی پھاز ءَ تُپنگ چست کُتگ ءُ گوں ھونی ئیں جوناں ءُ ٹکریں بدناں واتِر بیتگ اَنت ھمے زمین ءُ زمانگ ءِ جنگ ءُ میڑانی اندر ءَ کسے ءَ اناگہ زُبان، لبزانک، کتاب، اِزم ءُ تُپنگ ھوری ءَ وتی ھمراہ کُت اَنت ءُ رپت پہ ماتکوھان ءُ گُڈی ءَ تھنا جون ءُ ھونانی وژبوے مان اِت ماں زمین ءِ دِلبند ءَ۔
آ الماس ھچبر شموشکار نہ بیت۔
میتگ ءَ کِہ لشکر مان ریتک، لھتیں وَ یورپاں سر بوت اَنت ءُ زَمین ءِ گنوک ءُ شیھانگ کِہ مُجتی چہ زمین ءِ مھراں در اَتک اِش نہ کُت گڑا آیاں تھنا کوہ دیست اَنت کِہ پہ آیانی وش آتکے ءَ ساڑی اِت اَنت۔ پہ الماس ءَ ھَم نوں لوگ کوہ اِت اَنت ءُ کھول بلوچیں یاگی۔ کوھانی شیدا ابید ءِ کوھاں دِگہ جاہ ءَ پیم نہ بنت۔ الماس کہ اتک گڑا آئی ءِ دراھیں اِزم، اسپر، زُبان دوستی، وتی نبشتکاری ءُ شائری گوں وت آؤرت اَنت گوں۔ ءُ پد ءَ پہ ما تھنا الماس اَت ءُ کاسُم کیچ ءِ چارراھانی سر ءَ پشت کپتگ اَت۔
انسان چوھانا زیبائی ءِ شیدا اِنت۔بلے آئی ءِ مجگ ءُ دل ءَ یاکہ شئور ءَ چہ ھرچ چیز ءِ بنھشت ،شوھاز اِت ءُ آئی ءَ زانگ ءِ سپر گون اِنت پد ءَ زمین ءِ جتائیں مارشتے کہ انسان ءَ گوں ودی بوّگ ءُ زمین ءِ سر ءَ پادانی ایر کنگ ءِ ھمراھی ءَ آئی ءِ ابرم ءَ گوں پیوند بیت۔شائِر یاکہ دِگہ شھپگرانی گور ءَ مارا زمین ءَ گوں نزیک بوّگ ءِ سکین رس اِیت ۔ بلے اے سکین ءِ ودی کنگ ءُ ودّینوک ھمے زمین ءِ ھکیں وارس اَنت۔ کہ اِے لیکہ ءُ سکین ءَ ودّین اَنت۔ اے سکین نوک نہ اِنت کہ ما مرچی گندگ ءَ اِیں کہ زمین ءَ پہ آئی ءَ جاھمنند مِرگ ءَ ساجو اَنت۔ھما وھد ءَ کہ آ زمین ءِ سر ءَ دگہ ملگرے ماں آئی ءِ سر ءَ پہ زور واجھی کنگ ءَ بئیت ۔ آ زمین ءِ مال ءُ مڈی ءَ پہ وت بہ کشّ اِیت۔ ما مزھب ءِ رد ءَ بہ چار اِیں یاکہ شھزانتی رد ءَ پہ زمین ءُ آئی ءِ سر ءَ نندوکیں مھلوک ءِ پھازگ ءِ سکین مارا گندگ ءَ کیت اِنت۔
الماس اَنچیں کارِستے اَت کہ آئی ءَ زمین ءِ مِھر چہ دِگہ شھزانتے ءَ یا شائرے ءَ در نہ بُرتگ اَت بلکیں آ ابرمی گوں زمین ءَ نزوک اَت ءُ آئی ءَ وت گال ٹھینت، لبزانک جوڑ کُت، رجانک کُت، آئی ءَ مُچ کارانی اندر ءَ آئی ءِ مِھر پہ زَمین ءَ سھرا اَت۔ آئی ءِ رِد ءُ بند دیوکیں گالانی تہ ءَ ، آئی ءِ شیرانی اندر ءَ من ءَ مُدام بلوچستان ءُ آئی ءِ نہ سگوکیں درد ءُ ھونیگی بدن گِندگ ءَ اَتکَگ۔ الماس ءَ زمین ءِ درد ءُ آچشاں تھنا پہ جنگ ءُ جباکشی ءَ لاچار نہ کُت بلکیں پہ زُبان ءِ دیمروی ءَ آئی ءَ دری جنگولیں کِسّھانی کتاب رجانک کُت اَنت اِیشانی توک ءَ: شھیر گوریلہ ءُ وار آف دی فلی ھوار اَنت، داں ما آیاں وتی جند ءِ زبان ءَ بوانین ءُ بہ زانیں کہ راج، جُنمبش، جُنز، ءُ جنگ چی چیز اَنت، تُپنگ ءِ بستار چی اِنت، ءُ یک یاگی ئیں بچے ءِ پرز چی اَنت کہ آئی ءَ پیلو کنگی اِنت ماں جُھد ءِ راہ ءَ۔ اِیشی ءَ اَبید الماس مُجتی وتی رپتگیں سنگتانی ساڑا ءَ گال ٹھینت ءُ شیر نویس اِت۔ ءُ زمین کُلیں شھر ءُ میتگ ھوار کُت اَنت داں مارا پسّہ بہ دنت کہ ما کُل یکین ءُ مئے کُلانی راجی پرز اِنت کہ ما جھد ءَ وتی بکنیں، مارا شھر ءُ دمگ، زات ءُ زُریات بھر کُت مہ کنت۔
”شھری گوریلہ” کارلوس مارگیلا ءِ نامداریں نبشتھاں چہ یکے اَت کہ الماس ءَ رجانک کُتگ اَت۔ مارگیلا یک کمیونسٹ جنگولے بوتگ ءُ من ھمے سرپد باں الماس ءَ کارلوس مارگیلا ءِ رندگیری کتگ ءُ بلوچ جنگ ءِ تہ ءَ اَملی ءُ پِگری سَرَپاں ھَوار بیتگ ءُ جنگ کُتگ۔۔ مردُم چہ کسے ءَ اگاں اسرمند بیت تا آئی ءَ نبشتھانی سر ءَ ھُبناکی سھرا کنت، من سما کناں مارگیلا ءِ زندمان، اِزم، ءُ جھدکاری ءَ الماس ءَ را آئی ءِ شیدا کُتگ اَت۔ کارلوس مارگیلا ءِ جوانیں دانکے کہ اِیشی ءِ وانگ ءَ رند ما سرپد بئیں آ چینچو مھکم ءُ توانگِریں مردے بوتگ “من ءَ ترسگ ءِ وھد نیست”، الماس ءَ کارلوس مارگیلا ءِ کسہ تھنا رجانک نہ کُت بلکیں آئی ءَ وتی جند ءُ زِند ھما کارِست ءِ اندر ءَ رھن کُت ءُ پہ بلوچستان ءَ کارلوسے بوت ءُ ابدمان بوت۔ پہ جھد ءَ پہ زمین ءَ مدامی ساڑی اَت، آئی ءَ را وھد نیست اَت پہ تُرسگ ءَ۔ الماس تُرس ءِ نام ءَ ھم آژنا ءَ نہ اَت پرچا مردُمے کہ وتی زند ءَ پہ زمین ءَ ندر کنت گڑا آئی ءَ را وتی زِند ءُ واھشتانی گَم نہ ستائین اِیت۔ منی اھد ءِ کارلوس مارگیلا الماس اَت ءُ من مُدام کہ مارگیلا ءِ نام ءَ آژنا بِہ باں داں منی مجگ ءَ الماس ءِ اکس دراھی کنت۔
”یار اِے مُرگاں پرچا بھارگاہ دوست نہ بیت، یار اِے پرچا پہ گیابان ءَ در کاینت “ اَچ تئی مرگ ءَ رند من ءَ تئی دانک دیم ءَ کپت اَنت کِہ من انچُش سما کنگ ءَ آں کہ تو سرجمیں ابرم، کازماس ءُ بنی آدماں پہ تلوسگ ءَ دیستگ، گُلامی ءِ مارگ ءَ دیستگ، جنگ ءُ ھونیگیں جاور ءِ گِندگ ءَ دیستگ پرے ھاتِر ءَ تو درُستاں گھگیری ءِ نیمگ ءَ توار ءَ ئے، تئی اَوگان تھنا ھمیش اِنت کہ ما درُست گُلامین ءُ پہ گُلامی ءَ مارا ھما کار کنگی اِنت کِہ ما پیسر ءَ نہ کُتگ۔۔ ھما مُرگ کہ بھارگاہ ءَ زروک اَنت آ ھَم گیابان ءَ در کپتگ اَنت۔ چہ ابرم ءَ لگوشتگ اَنت، ھمے داب مارا درُستاں چہ ابرم ءَ لگوشگی اِنت ءُ پہ وتی زمین ءَ ھزاراں پند بُرَّگی اِنت۔ الماس ءِ تھنا گال گھگیری ءِ بور ءَ سوار نہ اِت اَنت بلکیں آئی ءِ جِند ھم ھمے راھانی مُساپِر اَت۔ تُپنگ، ند، ءُ تاکانی کَش ءُ کِرّ ءَ ردوم زُرتگ اِت ئِے ءُ ڈیوائی اَت۔ زمین ءِ کوہ ءُ آبشارانی میان ءَ گوں وتی سَسّائیں پِگر ءَ گام جنان اَت۔۔
دو دسمبر! چوناھا گُش اَنت دسمبر بُنگِرگ لوٹ اِیت، بَلے اِے دسمبر ءَ پدّر کُت کہ ابیتکی ءُ ملوری ءَ اَبید من ءَ ھِچّ گوں نیست۔ الماس اَچ مارا گِستا وَ بوت بلے پشت انگت ھمِد ءَ کپتگ۔ بلوچستان سارتیں گوات ءِ تہ ءَ ، زِر ءِ لھڑیں چولانی انْدر ءَ، سیاجی ءِ ماتکوھانی باتِن ءَ، ءُ کیچ ءِ چارراھانی سر ءَ کِہ نودربرے نوک بروتین ءُ گوں لبزانک ءَ ھُب دار اِیت ءُ ھروچ بست ءَ بڈ ءَ کنت دیم پہ وانگجاہ ءَ، ھمے گونڈو ءِ واھگانی تہ ءَ، جزبگانی تہ ءَ الماس پدّر اِنت، نوک باھندیں شائرے ءِ باتِن ءَ الماس ءَ الّم جاگہ کُتگ کہ وتی زمین ءِ مھر ءَ گوں گالاں سھرا کنت۔ رجانکارے کہ انگت نوک اُستا اِنت نہ زانت ھِچّی آئی ءِ ارواہ ءِ تہ ءَ جاگھے ناں جاگھے الماس ءِ اکسے پدّر اِنت، الماس پردے نہ بوتگ، پِگرے بوتگ، ءُ پِگر مردُم ءِ ھلاسی ءَ گوں ھلاس نہ بیت۔
یار الماس! من زان ئے چے جیڑگ ءَ آں !؟ چہ مِرَگ ءَ ساری تئی مجگ ءُ دِلاں ءَ چے چِست ءُ ایر بوتگ، تو کُجام کار ءِ ٹھینگ ءِ چُرت ءَ بوتگ ئے! رجانکے، شیرے، جنگی شور ءُ سِلاھے؟ یا تو بُہ گُش پہ کَے ءَ جیڑگ ءَ بوتگ ئے، آیا تو روگ ءَ ساری اِے نہ جیڑ اِتگ کِہ زمین چورو بیت ؟ راج بے وارِس بیت؟ ھما راج کہ آئی ءِ سینگارگ ءَ پہ تو وتی زِند ءِ مُچ ساھت ندر کُت اَنت۔ تو اناگھے ھم ھمے ھیال ءَ گوں ملکموت ءِ دست نہ داشت اَنت کِہ من ءَ چہ پَد منی کار سرامد بنت !؟ راج مروچی ترا گوں شرپ یات وَ الّم کنت بَلے تئی کار سرامد اَنت، تئی جاہ ھالیگ اِنت۔ زان ئے الماس من اِے ھبر ءَ ھِچبر منوک نیاں کہ دومی مردُم کیت رپتگیں سنگت ءِ کاراں دیم ءَ بُرت کنت یا آئی ءِ کنڈ ءَ پُر کُرت کنت۔ ھو کارانی کنگ ءَ دِگہ کسے الّم ودی بیت، کار دُنیا ءِ پہ کسّی مرگ ءَ نہ اوشت اَنت، بلے کس کسّی داب ءَ بوت نہ کنت ھرکسی وتی کِردے۔ ترا چہ پَد تئی کار پشت کپتگ اَنت، پرے ھاتِر ءَ ترا گُشَگ لوٹاں تو سَک اِشتاپ کُت۔ ما نوکی اَچ تو دربرگ ءِ جھد ءَ اِت اِیں، اَچ تئی رجانکانی وانگ ءَ رند منی توک ءَ ھُب نِشت کہ من ھَم رجانک بِہ کناں، اگاں کتاب اِناں بلے کسان کسانیں گالوار، تران، ھبر کہ دری زُبان نبشتہ اَنت آیاں بلوچی ءَ بِہ نویساں پرچا مئے بازیں مھلوک ءِ دری زُبان گُشاد نہ اِنت۔
الماس! اَجب کیامتیں ساھت اِت اَنت، ھُناکیں شپ ءِ رنج ءُ بے وانکی، دل ھسکار اِیت تاں واب کپ اِیت، گُڑیتگیں پاس ءَ ، تئی ھونانی مھلبیں بو ماں زمین ءِ دِلبند ءَ درائی بہ کنت داں گال چو گواڑگ ءَ سْرپ اَنت۔۔ ھون، ند، تاک، تُپنگ، پہ دیم شِنگ اِت اَنت، زَمین گُش ئے کَلھے موتک آرگ ءَ اَت، پشتکپتگیں کار زار جنگ ءَ اِت اَنت، ءُ اِیشانی ھمراھی ءَ راج ھَم پہ ترا پُرسیگ اَت۔ تھنائی چو زِراب ءَ پیلوشان اَت۔ ھمے میان من سَما کُت دراھیں نِدارگ مُجان اِت اَنت، زمین ءُ آزمان ھردو ساھتے بوتگ اَت کہ ترہ اِتگ اَنت چہ زاری ءَ، مدان مدان ءَ دراھیں کازماس ابرم ءِ رندپداں روان بوت اَنت ءُ کُل میزان میزان ءَ شموشان اِت اِنت بلے الماس؛ تئی بِلسُم رنگیں کاڑ گوں ھُشکیں لنٹ ءُ جاتگیں ناکُناں گم ءِ سروز ءَ ساز دیان ءَ دیم پہ ماتکوھاں رپت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-