نبشتانک: ارمان! تئی رپتن ءِ مانا ءِ شوھاز ءَ
نبشتہ کار: سگار کوھی
دی بلوچستان پوسٹ
کار ءُ زمہ واریانی نیام ءَ زند جُنزگ ءَ انت بلے برے برے اوشت اِیت، اوشتیت! نہ اوشتیت بلکیں دگہ جھانے ءَ چہ بندات بیت چوناھا ھما انت کہ جنگ ءِ سُد کتگ گڑا باز براں گمان بوتگ کہ زند ءِ باز ساھت واب بوتگ اَنت پرچا کہ راستی ءَ وھد چو تیز نہ اِنت بلکیں من تیز نہ آں بلے راستی ءَ اے واب ءِ جلکے کہ اے انوگیں گپے کہ نعیم ءِ کھول ءَ ڈی بلوچ ءَ دگ بند کتگ ات، زھرشانی اَت یک نیمگے کھول گریوگ ءَ اِنت ءُ واہ ءُ زاری ءَ اِت اَنت ءُ تو گوں سنگتاں ءَ دیوان ءَ اِت ئے ھک دو تھریک نوک چست بوتگ اَت روچ کہ ایر بُکگ ءَ لگ اِیت ایشاں دردے ءَ ماں دل ءَ گپت ءُ شُت اَنت کہ کھول ءَ رازیگ بہ کن اَنت کہ شپ ءَ نندگ ءَ پائدگ نیست نو پاد بیا اِت شمے توار چوناھا نو سروکاں سر بوتگ شما کہ سرپد بوت اِت گڑا کوکار کت کہ پاد آیگی نہ اِنت بلے تمبو ءُ اسیر ھک دو تریک ئیگ اِت اَنت کھول ھم بزگ مجبور بوت ھیر اے منی سرھال نہ اِنت بلے پد ءَ تو سنگر ءَ شُت ئے، پد ءَ جارے شنگ اَت کہ کلاسیکل گوریلہ جنگ ءِ سر ءَ نبشتگیں کتاب” وار آف دی فلی” اردو ءَ رجانک کنگ بوتگ پد ءَ دیر نہ گْوست کہ شھری گوریلہ ءِ سر ءَ نامدارتریں کتابے ءِ جار شنگ بوت کہ رجانک کنگ بوتگ اے ھم منی سرھال نہ اِنت لھتیں روچ پیسر سنگتے ءَ ھال کتگ اَت کہ شھری گوریلہ ءِ پی ڈی ایف ھست اِنت من ارداہ کتگ اَت کہ ترا میسج کناں پی ڈی ایف ءَ لوٹاریناں بلے دیم ءَ سپر اَت گڑا ارادہ کتگ اَت کہ تسلی ءَ جاھے سر باں گڑا ترا ھال کناں سپر ءَ چہ سر بوگ ءَ گوں سنگتاں اولی ءَ من ءَ تئی ھمے ھال دات کہ کاسم ارمان شھید بوتگ بلے اے مجگ اَت کہ ایشی ءَ کبول کنگ ءَ نہ اَت کسے ءَ گشت دروگے کسے ءَ گشت راستے من زانت مرگ ءِ ھال دروگ نہ بیت بلے انگت زھن کبول کنگ ءَ نہ اَت بلے زی گل ءَ شُمے شھیدی ءِ جار شنگ کتگ اَت نو پہ باور نہ کنگ ءَ ھچ بھانہ ھم پش نہ کپتگ اَت بلے اے انگت منی سرھال نہ اِنت من اسل ءَ گشگ لوٹگ ءَ آں کہ من گُش ئے ترا وابے ءَ دیستگ پرچا کہ من ءَ باور نہ بیت کہ وھد چو تیز اِنت ءُ چیز چو مٹ بوت کن اَنت نو من سرھال ءِ سر ءَ کایاں الماس تو رپتگ ئے۔۔۔
نو اگاں اے کُچلیں راستی ءَ ایر برگی اِنت بلے تئی رپتن ءَ ھرکس گوں وتی جزبگاں مانا دیگ ءَ اِنت ھرکس ھمے پیشدارگ ءِ جھد ءَ اِت اَنت کہ تئی رپتن ءَ آیانی سر ءَ چونیں سانے دور داتگ ءُ آ چینچو پہ درد اَنت بلے اے پہ دردی ءَ کیتھارسز کنگ ءَ اَنت کسے کسہ کنگ ءَ اِنت،کسے اکسے شنگ کنگ ءَ اِنت، بلے پہ من تورناکیں جُست ایش اِنت کہ زاناں کاسم پہ ھمے سنگتاں زندگ بوتگ؟
ما گند ئے کمے چہ وتی زات ءَ در بیاتکین این ءُ جنز دیم ءَ ایر بہ کُتیں ءُ بہ جیڑ اِتیں اے زاتی درد ءُ تورشت گوں مشکولیں زند ءَ ھلاس بوان بنت بلے جُنز ءِ تہ ءَ کہ تو ھما ھورکیں کنڈے ایر کتگ آئی ءَ کے پُر کنت۔
من اسل ءَ لوٹگ ءَ آں کہ مئے ورنایاں ھمے اھساس بہ بیت کہ الماس ءَ جُنز ءِ تہ ءَ چونیں ھورکیں جاھے یلہ کتگ ءُ شُتگ داں مئے جیڑگ ءُ ھیال ھمے نیمگ ءَ بیا اَنت تئی رپتن ءَ پد من وت ءَ را تسلہ دات کہ من پِگر ءِ منوگرے آں بلے زان ئے اے بھانہ ھم تسلہ دات کنگ ءَ نہ اَنت پرچا کہ پگر ءَ ھم پہ رُدگ ءَ جسدی دروشمے پکار اِنت ھمے جسدی دُروشم اِنت کہ ایشی ءِ تہ ءَ پگر رُد اَنت، پگر جوڑ بنت، پگراں چہ پگر درکاینت، پد ءَ نوکتریں پگر جوڑ بنت جسدی دماگ نہ بیت ھم پگر زندگ بیت بلے یک جاھے ءِ کمی بیت کہ اود ءَ آشوبی پگر ءَ رنگ زُرتگ، نوکیں پگرے دیم ءَ آؤرتگ، پگراں چونک جَتگ پمیشکا تئی رپتن نارمل نہ اِنت جنگ راستی یے، جنگ ءِ میان ءَ مرگ ھم راستی ءُ نارملیں املے بلے چو زوت۔۔۔بلکیں پہ تو زوت نہ اَت بلے پہ من ءُ پہ مئے جنز ءَ کہ انگت مئے گام آ تیزی ءِ زانسراں نہ رس اِتگ اَنت پہ ما زوت اِنت پہ ما نارمل نہ اَنت۔
بنداتی کسہ چوناھا سرھال ءِ بھرے آشوب ءُ جنگ ھمے تیز گامی ءِ لوٹ ءَ کن اَنت کہ ھمے گاماں الماس ءِ وڑیں سنگت سپر کنگ ءَ بوتگ اَنت مئے مرچیگیں ورنا کیتھارسز ءَ گیش ھما ھورکیں کنڈے پُر کنگ ءِ واستا بہ جیڑ اَنت ءُ آئی ءِ پُر کنگ ھما وھد ءَ ممکن اِنت کہ مئے ورنا چہ وتی زاتاں در بیا اَنت ءُ تئی رپتن ءِ مانا ءَ جنز ءِ نیام ءَ بہ شوھاز اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-