شَٹّر
نبشتہ کار :زبیر گلاب بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
آ شپ ءَ داں دیر ءَ آگاہ اَت (جاگہ) بسترانی سر ءَ اینگو آنگو باز سُرپُر ءَ رند ھم بلے آئی ءِ چمّانی واب باریں کُجا شُتگ اَت آئی ءَ جیڑ اِت کہ مرچی منی واب کُجا شُتگ بلے اے اولی رند نہ اَت یک شپے پیسر ءَ ھم آئی ءَ واب نیتک بلے آ شپ ءَ کُچکاں سکّ باز چانگ اِت مرچی کہ آئی ءَ واب نیایگ ءَ اِنت کہ شپ سک ھاموش اِنت زمستان اِنت آ کتاب وانگ ءَ اَت ( Kafka) ءِ کتاب (کلات) آئی ءِ دست ءَ اَت بلے وانگ ءَ نہ اِت ئِے بے وار اَت آئی ءِ کشّ ءَ یک سنگتے واب اَت واب ءِ ھما گُڈّی آسر ءَ داں شُتگ اَت سک گَرّگ ءَ اَت ءُ کسّی سما ئِے پِر نیست اَت وتی وابانی تہ ءَ آزاد اَت بلے چوناھا ھرکس وتی ھیالانی تہ ءَ آزاد اِنت بادشاہ اِنت بلے اسل ءَ گوں سانکلاں بندیگ اِنت آئی ءَ کتاب سرجاہ ءِ کش ءَ دُور دات آ پاد اَتک ڈنّ ءَ دراتک پہ مِسّے ءَ داں چار اِت ئِے کہ ماہ بہ کِساس رُژنا اِنت آئی ءَ گُوشت “ماھکانیں شپ مُدام بانور اِنت “ کموک اُوشتگ ءَ رند آ ھیال ءَ کپت کہ من پہ مسّے ءَ دراَتکگاں زمستانی شپ اَنت شپ ھم مزّن اَنت آئی ءَ جوڑی یے چمّپل پاد ءَ اَت ءُ چمپل ھم تَرّ اِت اَنت آئی ءِ پاد بہ کساس سرد اِت اَنت ءُ آ درھینگ ءَ اَت درھینان ءَ داں کوٹی ءَ اتک آ دلمانگ اَت کہ ٹالے سگریٹ بہ کشّاں بلے سگریٹ ھم نیست اَت سنگتاں کشِّتگ اِت اَنت آئی ءَ کمّبل سر ءَ داں پاداں پِر دات بلے ھچ ءُ ھچ ھما وڑّ ءَ چمّاں بند کنت گُوش ئے چمّ پچ اَنت آئی ءَ سما کُت کہ من ءَ دُکان ءَ روگی اِنت سُھب ءَ ماھلّہ بلے کُل واب اَنت گُڑا منی واب کُج اِنت؟ کُجا شُتگ؟ بازیں سُرپُراں رند باریں چون واب کپت۔
آ واب ءَ پاد اتک تاں وھد نُھ بَج اَت آ اشتاپ اشتاپی ءَ گوں در اتک آپ سرد اِت اَنت گُوریچ ءَ ھم دنز کُتگ اَت ءُ گُونڈلانی کُوکار اِنت سنگتے ءَ نورھان ءِ گانایے پِرکُتگ اَت “لوٹ اِت کہ وتارا وت بکشاں جاھے من پہ وت درگپت نہ کُت” بلے کسّ ءَ کُوٹ گور ءَ نہ اِنت اے سال ءِ اولی روچ اِنت کہ ناکو گُوریچ ءَ دنز کُتگ، آئی ءَ جانشُودگی اَت بلے آپ سَک سرد اِت اَنت بس چمّ ءُ دیم ئِے شُشت اَنت داں سنگتاں چاہ ھم جُوڑ کُتگ اَت بلے وھد گوستگ اَت آ پشک ءِ گور ءَ کنگ ءَ گوں چاہ ءِ ترماس ءَ چارگ ءَ اَت ءُ سنگتے ءَ گُشت “جان چاھے ایریچاں؟”آ اناں یار بے وھد اِنت دُکان ءَ رواں چاہ ورگ ءَ آئی ءَ پشک ءِ گور ءَ کنگ ءَ رند کباڑ پچ کُت گوستگیں سال ءِ یک واسلی یے ایر اَت آئی ءَ زرت ءُ کمُوک وتی لُنٹاں مُشت کہ آئی ءِ لُنٹ ھُشک اِت اَنت دُکان ءِ چابیانی زیرگ ءَ پد آئی ءَ وتی پرپٹ چالو کُت بلے بدکسّمتی ءَ پرپٹ ءَ پٹرول ھم مانیست اَت آئی ءَ چُوک کُت جَت کِکّے چالو بوت پرپٹ ءَ روگ بندات کُت راہ ءَ روان چُوک کنان داں بازار ءَ سر بُوت تیل مان کُت دیم پہ دُکان ءَ وھد نُھ ءَ پانزدہ گُوستگ اَت بازار نوکی پَچ بیگ اَت لھتیں وتی دُکانانی دپ ءَ روپگ ءَ اَت آئی ءَ جیڑ اِت دُوشی زاناں دُرستاں واب نہ یتکگ؟ اگاں شپ ھاموش بُوتگ؟ یا کہ ناں کُچاں چانگ اِتگ ایشانی لوگاں؟ آئی ءَ شَٹّر ءِ کُبل پچ کُت اَنت اشتاپ اشتاپ ءَ شَٹر ئِے چِست کُت شَٹّر کمّو چِست بیت پَس اِت اے اولی رند نہ اَت کہ دُکان ءِ شَٹر پسّ اِتگ اَت یک روچے پیسر ءَ ھم اے جیڑہ گوں آئی ءَ بُوتگ اَت آ جیڑگ ءَ اَت تاں ناکو(ویرینگ والا) ءَ گوشت “ھاں بَچک پچ بیگ نہ اِنت جھل ءَ بر ئِے پد ءَ چست ئِے کن باریں” دو رند ءَ جھل ءُ بُرز کُت ئِے چست نہ بیت اینچوک ءَ داں آئی ءِ سجیں ھمساھگ اَتک اَنت ناکو کاہ والا ءَ آواز دات “ابّا شَٹّر ءَ کمّوک زُور بدئے ئِے ءُ چست ئِے کن پچ بیت اِنت” داں ھمے ساھت ءَ شَٹّر ءَ توار کُت آ گُڑ اِت آئی ءَ چار اِت داں مردُم باز اَنت ءُ آیاں شَٹّر پچ کُتگ۔
آئی ءَ جیڑ اِت اگاں ھمے وڑ ءَ درست یک جاہ بہ باں تاں چی چی کُت کناں پد ءَ آئی ءَ جیڑ اِت بلے بہ باں آ گوں وت ھبر کنگ ءَ اَت داں ناکو کاہ والا ءَ دست آئی ءِ چپّی کوپگ ءِ سر ءَ ایر اَت ءُ گوشت ئِے “ ابا کمّوک آئیل پچگر شَٹرّ ءَ کمّوک آئیل بہ جن” آئی ءَ گوشت “ ھاں ھو ناکو” ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-