سر جمال رھیم تئی ابیتکیں تھتال انت
نبشتہ کار: مھسن دیدگ ساجدی
دی بلوچستان پوسٹ
سر من نہ زاناں چے نبشتہ بکن آں تئی واستہ بلے من ھرچے نبشتہ بکناں کم اَنت تئی داتگیں مھرانی ھاتر ءَ تو مارا یل دات چو جلدی شت ئِے بس تئی اکس تئی دپ ءِ بچکند تئی گپ ءُ دیوان تئی شوکیں کندگ پشت کپتگ اَنت ترا روگی نہ اَت چو جلدی کہ پہ ترا نوک رستگیں ورنا پہ وانگ ءَ سر ءُ سوج دیگی اَت اَنت کہ ترا پہ وتی راج ءَ باز کار کنگی اَت،، تئی داتگیں لبز تئی داتگیں مھر پہ دائمی پشت کپتگ اَنت اے ھما چاگرد اِنت بے ترا ابیتک اِنت بازیں ورنا ھست اَنت تئی داتگیں مھرانی پُشت ءَ سک گمیگ اَنت کہ تو اد ءَ نہ ئِے۔
من ءَ بازیں وھدے گَوستگ اَت کہ من ترا نہ دیستگ اَت پرچا کہ من وتی ھنکیں ءَ بوتگ اَت آں پد ءَ من وھدے کیچ ءِ دلبند ءَ پد ءَ واتر کت اَتکاں منی دل ءَ ھست اَت ترا ھال کناں من ءُ آ دگہ سنگت تئی کر ءَ کا اِیں بلے من سنگت ھال کت ماسٹر ءِ ھالاں بدے کجا اِنت گندگ بوگ ءَ نہ اِنت من ءَ سک زھیر بیتگ پہ ماسٹر ءَ من ءَ گُشت ئِے ماسٹر شُتگ وتی میتگ ءَ واتر کیت گڑا ترا من ھال کناں من سک گَل بوتاں کہ ماسٹر ءَ سک دیر اِنت وتی میتگ ءَ نہ شُتگ اَت ھَنی شُتگ پد ءَ من زان ئے جلدی واتر کنت کیت ماسٹر ءَ اود ءَ نندگ وش نہ بیت۔
یک روچے من شُتاں لیب ءَ داں سنگتے سک دیر ءَ اَتک من ءَ گُشت ئِے سک دست گَٹ بوتگاں من جُست کُت ھنچو زروری بوتگ گُشت ئِے ھو ترا مالوم اِنت کہ ماسٹر جمال دوشی اِکسیڈَنٹ بوتگ ساری ءَ من پورو پُرشتاں سک گمیگ بوتاں بلے راستیں بھر اِیش اَت من سنگت ءِ گپ باور نہ کُت۔
داں مگرب ءِ وھد ءَ من وتی کمرہ ءَ کوہ ءِ مراد ءِ زیارت ءَ شُتاں وتی گوانکو پیکج کُت سنگتاں اسٹیٹس جَتگ ماسٹر بھشت ءَ بات ئِے من گوں پُرشتگیں دلے دیم داتگ گُڑا من سک پریشاں بوتاں یار ماسٹر ءِ روگ ءَ ھنچو گمیگ کتگ دل ورگ ءَ ھم شُتگ اَت داں من شپ ءِ دوازدہ کِساس ءَ نشتگاں بس تئی اَکس دیم ءَ کتگ جیڑ اِتگ تئی چو جلدی روگ ءَ دُرست دردیگ اَت اَنت بلے تو زان ئے اے سکیں گِرانیں ساھتے اَت پہ ما چونیں مھروان رواں اَت اَنت بس ابیتکیانی تہ ءَ چَٹ من گار بوتگاں داں من ھُوش کُتگ شپ ءِ نیم پاس ھلاس بوتگ من ھچ نہ زانت کجام داب ءَ تی اکس ءَ چہ وتی دست ءَ ایر بکناں ۔
اے دگنیا چار روچ ءَ مردماں یاد کنت پد ءَ بے ھیال بنت بلے تئی مھروانی کدی بے ھیال کنگ نہ بنت تئی رَپتن سکیں بے تاھیری یے اَت تو زان ئے ھما نودربر تو راستیں راہ ءَ سر کُتگ اَت اَنت درست بے تاھیر اَت اَنت ھچ ھبر کُت کنگ ءَ نہ اَت اَنت بلے لھتیں تئی مھروانیں سنگت سک ابیتک اَت اَنت من نہ زاناں من ءَ زندگی ءَ چوشیں ابیتکی ءَ ھچ بر نہ گپتگ بلے تئی ھنچیں مھروانیں زبانے بوتگ شیرکنیں لبز بوتگ اَنت تئی بے بھائیں بچکندگ بوتگ اَنت تئی مھر پہ ھر ھما نودربر ءَ گون بوتگ اَنت کہ آ پہ چونیں کسھانی تہ ءَ گار بوتگ اَنت بلے راستی ھمیش اِنت تو ڈیلٹا یل دات پورویں ڈیلٹا ابیتک بوت تئی روگ ءَ من ھر روچ وتی کلاس ءَ رواں منی ھیال گوں ترا اِنت باریں تو اتکگ ئِے اگاں نا بلکیں مردم دروگ بند اَنت تو نہ رپتگ ئِے بلے اکس دیم ءَ کیت بس گُنگ باں ھچ گُشت نہ کناں ۔
ماسٹر تو نہ رپتگ ئِے تئی ارواہ مئے دلانی تہ ءَ زندگ اِنت تی یاد مئے نیادانی تہ ءَ گون اِنت تئی مھروانی ھست ھرچ نودربر ءِ تہ ءَ تو راستیں سَبک داتگ تئی شیرکیں بچکندگ ھست ھما تئی وانگجاہ ءَ تو نودربر وانیتگ اَنت ھما وانگجاہ تو زان بازیں وھد ءَ کلاسانی تہ ءَ گوں نودربر شوکیں جُست کُتگ ھما ڈیلٹا سک بے تاھیر اِنت بے ترا ۔
من ھمے گُشاں نمیران ئے تو ماسٹر جان بھشت ءَ بات ئِے۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-