بابر جان تو شموشگ نہ بہ ئے
نبشتہ کار: نودان
دی بلوچستان پوسٹ
ساھت سُھب ءِ 9 ءُ 58 اَت، دو مِنٹ کم اَت 10بج ءَ، من نوکی چہ واب ءَ پاد اَتکِگ اِت آں، ڈنّ ءَ موسم سک ڈولدار اَت، گوں نود ءُ شنزاں ھوار گُش ئے یک نوکین ءُ اَجبیں دروشُمے تالان اَت، ھر کسے گوں موسُم ءَ وتی زِند ءَ شادمان کنگ ءِ پیوست ءَ رکینگ ءَ اَت، من اوں چہ بازیں گل ءَ موسُم ءَ را دْراھی کُت ءُ درکپتاں دیم پہ تر ءُ تاب ءَ۔بِگند ئے اِے ھال ءَ ھرچ کسے آژناگ اِنت کہ اگاں کسے چہ گم ءُ رنجان ءُ وشی ءَ نی درشان کنگ ءَ ماں کوھانی باھوٹ بیت۔ من اوں ھمے سپر وتی بڈ ءَ جت ءُ رھادگبوتاں۔ جُنزاں، جُنزان ءَ یک آپسرے دیم ءَ آتک ءُ من سینکل داشت۔ گوں ایر آیگ ءَ یک ھنچیں پر تاھیریں ھیالے بُنگیج بوت کہ سسّا چہ ساچگ ءَ پیسر گوں زُبان ءَ ڈیک وران ءَ ماں توار ءِ دُروشم ءَ در اَتک اَنت دِل ءَ گُشت پوو بھشت وَ ایش اِنت ما کُج ءِ ٹوٹل جتگ۔ ھو ڑے گُلزمین!! ترا ءُ تئی پُسّگاں سلام اِنت کہ ھر وھد ءَ تئی اندر ءَ وتی زِند ءِ ھمُک ساھت ءُ بھرگاں یکجاہ کنگ ءَ اَنت۔اِے ھیال سرجم نہ اَت کہ یک سینکلے ءِ توار منی گوشاں کپت، من دیم ترّینت ءُ ھما توار ءِ نیمگ ءَ وتارا گْور کُت، داں چار اِت چہ دُور ءَ دو کس اَنت دیم پہ منی گْور ءَ پیداک اَنت، اِے اولی روچ اَت کہ من اِیوک ءُ تھنا ماں کوہ ءَ سپر ءَ در اَتکگ اِت آں، گوں بے وسیں چِھرگ ءَ اوشتاتگ ءُ سینکل ءَ چاران اِت آں داں سینکل اَتک ءُ منی کش ءَ بِریک ئِے جت ءُ چمیشاں چہ یکّے ءَ گُشت۔دراھباتے کُربانوں، من ھم دراھی کُت ءُ چم درنگ داتگ اِت آں، داں دوئیں کس ایر اتک اَنت ءُ وش اَتکی ءَ لگ اِت اَنت، من انگت گوں ھُشک ءُ ھیرانی داب ءَ گُشت۔ شُکر اِنت! رھم کُتگ ھاوند ءَ شُما ھال کن اِت؟ دوئیناں یکجاگ ءَ گُشت۔ سلامتی اِنت کُربانوں۔ من گُشت بکش اِت من شمارا پجّا آرگ ءَ نھاں۔گُڑا چمے دوئیناں چہ یکے ءَ درائینت۔ پریشان مہ بُو ما سنگتیں۔
گوں اِے ھبر ءَ من ءَ انگت یکین نہ اَت، دِل اوں سوال چِست کنگ ءَ اَت، گُڑا من پُرسِ اِت۔ بکش اِت اگاں من رَد مباں، من شُمارا پجّا آرگ ءَ نھاں۔گڑا چمیشاں چہ یکے ءَ دوبر درائینت ۔ نا کُربانوں تو رَد نہ ئے، بلکیں ما میاریگ اِیں کہ ھِچ نِند ءُ نیاد گوں راج ءَ نیست اِنت ءُ تئی سوال کنگ ھم جائز اِنت کُربانوں۔ اَچہ! منی نام بابر اِنت۔ آئی ءِ ھبر سرجم نہ اَت کہ من گُشت۔ اوو بابر جان تو ئے؟ بکش من ترا دُرس نہ کُرتگ۔گُڑا آئی ءَ درائینت ۔ھو کُربانوں من ءَ آں تو زاناں من ءَ زان ئے؟ من گُشت۔ھو جَگر ترا کے نزانت، تئی نام سجھیں اِلاکہ ءَ بِزانکہ پَنجگُور ءَ تالان اِنت۔ گُڑا بابر ءَ درائینت ھو ؟ من بِزاں Headlines جوڑ بوتگاں ھاھاھا۔ من گُشت۔ تو دُژمِن ءَ را اِنچو آرام نہ گیجینتگ کہ تئی نام ما Headlines ءِ تاکانی تہ ءَ گون مہ بیت ھاھاھا۔
ما کِساس تا نیم اِدار ءَ نِشت ءُ دیوان کُت، کندگ، مزاک، اِلاکہ ءِ ھال اِھوال برجم اِت اَنت، گُڑا بابر ءَ گُشت، جْوان اِنت پُل مارا موکل بِدے کہ روَگی اِنت دیمتر ءَ ، لھتیں کار ھست اِنت۔ منی دِل ءَ نہ اَت کہ رُکست بہ کناں، بَلے بابر ءَ پیسر ءَ روگ ءِ گپ کُتگ اَت، گُڑا من ھم گوں پشت نہ گھتگیں گالاں گُشت، جی جُوان اِنت۔
کسانکیں ساھتے گْوست کہ بابر ءَ سینکل اِسٹاٹ کُت ءُ گوں وتی ھمبراہ ءَ ماں سپر ءَ ساجو بوت، من اوں وتی چادر ماں کوپگ ءَ کُت ءُ دیم پہ لوگ ءَ رھادگ بوتاں۔
ھمے رنگ ءَ وھد وتی رنگ ءَ مٹ کنان اَت ءُ ھر مُردمے پہ وتی شُدلاپی ءَ گوں اِمبروز ءِ جنگاں جنگ کنگ ءَ اَت، من اوں گوں وتی بے مُزّیں کاراں واتارا دست گٹ کُتگ اَت، ناں شپ ءِ بْرھنگی پدّر اَت ناں روچ ءِ شمانی ھیسکارگ الھان کنگ ءَ اِت اَنت، بس ھمے ڈول ءَ ھر کسے گوں وھد ءَ گُلائیش اَت ءُ وتی گُلامی ءِ ءُ نا دزرسی ءِ پولنگیں چِھرگاں مان پوشگ ءِ جُھد ءَ کنگ ءَ اَت۔گُڑا ھمے باریگانی میان ءَ من اناگتی ءَ وتی گوانکو پچ کُت، چہ دُنیا ءِ سیل کنگ ءَ پیسر یک بیمناکیں توار بندے منی گوشاں کپت ءُ زِند ءِ سرجمیں چاڑاں بے چاڑ ئِے کُت، بِزانکہ سنگتے ءَ ھال کُت ءُ گوں اولی سلام ءَ ھمے ھبر ئِے منی دیم ءَ اِیر کُت کہ آجِز گوں دُژمن ءَ ماں پروم ءِ نیمگ ءَ ڈیک وارتگ ءُ نُھبت داں جنگ ءَ سر بوتگ ءُ بازیں تیر گْواری ءَ رند دُژمن ءَ وتی جنگی بالگرد اوں ھما جاہ ءَ سر کُتگ اَنت، ھاوند وت ھیر بہ کنت ءُ دُژمن ءَ را پروش ءِ آماچ بہ کنت۔ گوں اِے ھبر ءَ من پُرس اِت۔ آجز کہ اِنت ءُ کُج ءِ سنگتے؟گُڑا آئی ءَ درائینت ۔ آجز`بابر اِنت، ھمائی ءِ کوڈ ءِ نام اِنت۔من گُشت ناں جَگر اِے راستیں ھالے بوت نہ کنت، بابر ءَ من دو روچ پیسر دیستگ ھمینگو کش گْوراں، آ دگہ بابرے بوت کنت، تو بِگند ئے رد ئے۔ گُڑا سنگت ءَ گوں جزباتیں رنگ ءَ گُشت۔ ناں پُل مئے بابر اِنت، اگاں ترا منی سر ءَ بیسہ نیست بُرو پیسبُک ءَ سنگتاں جُست بہ گر، بِگند ئے کسے گوں ترا ھال کنگ ءَ اِنت۔ من گُشت۔ ھیر جْوان اِنت باریں۔
من زانتگ اَت کہ آجِز مئے آجز اِنت، بَلے پہ دِل ءِ ھاٹیگ ءِ ھاتِر ءَ گوں وت سر ماں سر اِت آں ،وتارا وت تسّلہ دیگ ءَ اِت آن ءُ بَرے یک کارے ءَ گُلائیش کنگ ءِ جُھد ءَ اِت آں۔ گُڑا دو روچ ءَ رند ھال ماں سرجمیں بازار ءَ شِنگ بوت کہ اِے ناپاکین ءُ ناھاریں رستراں چار کس ماں نادراہ جاہ ءَ رسینتگ ءُ آوانی شھیدی ءِ ٹاپار جتگ۔ رَند ءَ ھال من ءَ سر بوت کہ بابر ھم ھمے ورناھاں ھوار اِنت ءُ جون ئِے ماں نادراہ جاہ ءَ چہ چِست کنگ بوتگ ماں گُڈی واب جاہ ءَ پہ ابدمانی سر بوتگ۔چما روچ ءَ رَند من وتی دِل مزن کُت ءُ گوں دُژمن ءَ جنگ کنگ ءِ پیسلہ کُت ءُ در کپتاں-
بَلے بابر جان ءِ یات دنیگت ءَ منی دِل ءُ دماگ ءِ تہ ءَ بندیگ اَنت کہ اِے کسانُکیں دیوان ءَ بابر ءِ دُرستیں کِرد منی دیم ءَ پدّر کُت اَنت ءُ منی اندر ءِ ھما مُرتگیں انسان ءَ را لاچار ئِے کُت پہ جُھد ءَ ساڑی بوگ ءَ۔ ھیر پیسر ءَ منی ھیال ھمیش اَت کہ مئے وڑیں بے کار ءُ گنوک کُجا، ءُ اِے جُھد کُجا؟ بَلے چہ بابر ءِ دیوان ءَ رَند من ءَ یکین اِنت کہ منی وڑیں بازیں بے کاریں ورنا ماں کوھانی باھوٹ اَنت ءُ ھما درچکاں سیر آءَ کنگ ءَ اَنت کہ گْوست ءِ سرمتاباں گوں وتی دستان کِشتگ اَنت۔بابر جان! تئی آجزی ءَ واکی آجزیں بزانتے پدّر کُت ءُ ھر ھما کارانی تہ ءَ کہ پیسر ءَ وتگڑیں پشومانی ءِ آماچ بوتگ اَنت,، بلکیں ھر ھما ھیالانی تہ ءَ کہ آواناں لالِچ ءِ پولنگ جتیں باندات کوپگاں بوتگ۔ ھیر من تئی سپر زُرتگ ءُ پہ ابدمانی وتی کوپگان کُتگ بَلے ھر چُنت بہ کناں چہ تو گیش نہ بنت۔ آجِز جان! تو واکی شموشگ نہ بہ ئے۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-