ھاں ماشٹر تو اتکے ھاں
نبشتہ کار: گلام جان
دی بلوچستان پوسٹ
اے دنیا یک بے باوریں جاھے کہ اِد ءَ ھچ چیز ءِ سر ءَ باور کنگ نہ بیت ءُ اے گپ من ازھار جان ءِ اے دُنیا ءَ چہ روگ ءَ پد شرتِر سرپد بیت آں، من ءَ چِنچو گپ ھست کہ گوں ترا کنَگی ءِ اِت اَنت بلے من نزانت کہ ازھار جان تو مارا چہ انچو جلدی جتا بہ ئے،نی من ھیراناں کہ اے گپاں گوں کئے ءَ بکناں،من ءَ ترا ھمے گوشگی اَت کہ جان تو چنچو مھروانیں انسانے ءِ ات ئے کہ دائم ءَ منی واست ءَ چو مھکمیں کلات ءَ اوشتاتگ ات ئے۔روچ بہ بیت اگاں شپ تو من ءَ بس ھمے گُشت کمے سبر کن تئی کار بیت من ءَ کتاب لازم اَت تو گشت منی کرا ھستیں من وت ترا دیان ئے، من ءَ وھدے کمک لازم بیتگ تو گوشتگ من وت ترا کمک کناں بلے ھئیر زاناں کسمت ءَ مئیگ ءُ تئی ھمراھی ھمینچو لکتگ اَت۔
اے دانکاں کہ من پہ تو نبشتہ کنگ ءَ آں اے ساھت ءَ من ءَ ھاٹیگ مان نیست کے تو چہ من سِست ءُ دیر ءُ جتا بیت ئے۔ تو یک باسمائیں انسان ءِ ات ئے کہ ترا دائم ءَ وتی راج گم پِر اَت،تو دائم ءَ ھمے پگر کُت کہ اے راج چون دیم ءَ بروت ءُ وتی اے بزَگی ،شُد ءُ درتہ پُچی اے ھلاس کنگ ءِ جھد ءَ بہ کنت من ءَ یات انت کہ تو گشتگ اَت کہ مارا اے راج ،کوم سرپدی دئیگی اِنت بلے اے زالماں ترا موہ ندات ۔
ترا اے سرزمین سک دوست اَت پمیشکا تو دائم ءَ تر اِت ئے ءُ اے زمین ءِ کوھانی،آپ ءُ چمگانی ،روزرد روچ برکت بیئگ ءِ اکس کشت اِت اَنت ءُ مارا ایشی ءِ زیبائی پیشداشت انت، ترا وتی سر ڈگار سک دوست اَت پمیشکا گوستگیں آدینگ ءِ روچ ءَ من،اِرپان ءُ تو گوں وتی سنگتاں در کپتیں دیم پہ نھنگ ءَ ءُ تو نبشتہ کتگ اَت کہ:
” بید ءِ زمین ءَ ھست چی”
“بید ءِ زمین ءَ ھچ مبات”
بلے آ روچی کہ تو وتی اے کسانیں بالاد ءُ نزوریں جان ءَ دژمن ءِ اے تیر جاگہ دات انت ءُ پد ءَ ھمے زمین ءِ میار بیت ئے ءُ وے زمین ءَ ترا گوں وتی امبازاں زرت، ازھار جان نی تو اد ءَ نہ ئے نی من ءَ کَے گوش ایت کہ ھاں ماشٹر تو اتکے ھاں دنیگا وھد ھستیں ءُ تو مھلہ چُٹّی کتگ اتکگے بازار ءَ ،ترا اے کوم ءِ چُک وانینگی اَنت۔
آ روچ کہ تئی تیر سپتگیں جان من دیست منی ھوش چہ سرا شت ءُ من اپسوز وارت کہ من ھچ کت نہ کت پہ تئی واستا من ءَ ھما اپسوز اِنت کہ من ءَ آرام ءَ نئیل ایت،من ءَ ھمے اَپسوز نئیل ایت کہ تو مئے شوکیں اکس وتی گوانکو ءِ سر ءَ کش اِت انت ءُ پد ءَ مارا ندات انت ما جاک کُت کہ مئے اکساں مارا وت ءَ بدے بلے تو دائم ءَ مارا کُنّت کت ءُ گُشت کہ وھدے شما چہ دنیا ءَ روئے منی گور ءَ شمئے اکس ایر انت پد ءَ من وتی وٹساپ اسٹیٹس ءَ ایر کنان ئے بلے من اے پگر نہ کت کہ تو مارا چو یل ءَ دئے روئے ءُ مارا گمانی کور چات ءَ دور دئے نی بے تئیگ ءَ اے بازار اے دکان اے جاگہ ءُ دیار گش ئے ورگ ءَ سر گپتگ اَنت۔
“پشت کپتگ تُشے زندگی انگت تو پدا بیا ”
“وابانی پد ءُ پیش سپر آگہ اِنت انگت گیمرتگاں سنگت”
ازھار جان تو پد ءَ بیا کہ بے ترا ما تئی سجوئیں دوست پُرشتگ انت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-