یکبرے پد ءَ بچکند
نبشتہ کار: مھمد الی
دی بلوچستان پوسٹ
مھروانیں! ازھار اے ساھت ءَ کہ من پہ ترا نبشتہ کنگ ءَ آں منی لبز منی ھمراہ نہ انت منی لبز تئی لنٹانی سر ءِ بچکندگ انت بلے ھمے بچکند اے ساھت ءَ نہ سگگوکیں گم ءُ تورشتانی ھما گرانیں بارانی دروشم ءَ جبین ءِ رگ رگ ءَ ھوار کپتگ انت اندر ءَ بے کراری یے رُستگ ما گوں وت ءَ نہ ایں مئے جیڑگانی تہ ءَ بس تو ءُ پشکپتگیں یات انت راجی گلامی ءُ مئے بے سمائی ءَ ترا اَچ ماں سست ءُ نمیران کت تئی ھاموشی ءَ چونیں کارے کت مئے پگر، سسا بے ھاٹیگ بوت انت چش اناگھی تو تیرباراں کنگ بیتے تو وتی لاگریں بالاد ءَ پہ شان سئے رگبار تیر اندر ءَ جاہ دات ءُ وت ءَ نمیران کت۔
ازھار مئے چاگرد ءِ کارستانی تہ ءَ یک شوکیں ءُ زیبائیں کارستے اَت ھما کارست کہ آئی ءَ چہ ھرکس دلجم اَت ھستیں وھد ءِ تہ ءَ ازھار ءِ رنگیں کارست ءِ پولگ گران انت۔ ھمے وڑ ءَ ازھار ءَ ھر چیز پھم ات زمین ءِ گلامی راج ءِ بزگی لنگڑی ھمے سوب ات کہ رستراں ازھار نمیران کت، اَردیں من گوں ازھار ءَ ڈیک وارتگ گڑا کندگ مزاک مسکرا ھبر ھال کتگ ءُ برے ما مھاز ءُ برے گلام جان کلاگ بستگ انت ءُ کند اِتگ۔
ازھار اے ساھت ءَ تو چی جیڑگ ءَ بیتگ ئے وھدے لگوریں رستر ءِ داشتگیں چانوگراں توپگ تئی سینگ ءَ سک داتگ، تو بچکندگ ءَ بیتگ ئے نا؟ ھو من زاناں من دلجماں کہ تو پہ بچکند مَرگ امباز اِتگ ھمے ساھت ءَ کہ مھاز تئی گِردیں پیشانی ءَ چکگ ءَ انت اے ساھت ءَ تئی بچکند مھکم انت، ازھار، تو مرگ پہ مڑاھے امباز ات-
مھروان! من ءَ پہ تو زھیر بوھگ ءَ انت اے ساھت ءَ من وتی ھیالاں ھمے باور کنائینگایاں کہ تو نیست ئے،بلے باور بوھگ ءَ نہ انت منی نز ءَ تو ھست ئے مئے دیوان انت تئی کندگ ءُ ٹھکاں دیوان سمبھینتگ ءُ من ءَ کلاگ بندگ ءَ ئے بلے من مدام ترا کلاگ بست ءُ گشت تو باریں کدی زیبا بہ ئے تو پسو دات مھمد یار من ءَ بِل اِت من مدام پہ شما زیبا آں، بلے مھروان! ترا اچ ما سست ءُ جتا اش کت یار ازھار اَچ تو گش ئے مند نوں ورگ ءَ سر گپتگ نشت بوھگ ءَ نہ انت ھر کجا بے کراری انت ایوکی انت-
ازھار ترا یاد انت تو مدام منی انسٹاگرام ءِ نبشتگیں نکانانی سر ءَ پسو داتگ کہ اے نکان پلاں کتاب ئیگ انت تو ایر کتگ گڑا من مدام تئی پسو دیگ ءَ ابکہ بوتاں کہ اے چوں زانت؟ گڑا یک روچے روزرد ءِ وھد ءَ من اتکاں تئی دکان اءَ پہ کارے ءَ گڑا من جست کت کہ ازھار من مدام اسٹوری ایر کناں تو چوں زان ئے کہ اے پلاں کتاب ءَ پلاں آرٹیکل ءَ مان انت تئی پسو ھمیش ات اے آرٹیکل کہ تو نبشتہ کتگ گڑا اے من زی ونتگ پلاں کتاب ئیگ انت من گشت بل تو کجا ءُ کتاب کجا تو گوں دکان ءَ انچش بندوک ئے ترا ورگ ءَ وھد نہ رس ایت گڑا تئی پسہ ھمیش ات یار تو راست گش ئے من ءَ وھد نہ رس ایت بلے من ھردیں کہ کتابے دیم ءَ کنگی بیت گڑا گوربام ءِ وھد ءَ پاد کایاں ڈن ءَ تھت ءِ سر ءَ ننداں کتابے دیم ءَ کناں ھمے ساھت من ءَ سک دوست بیت اے ساھت ءَ مرگانی چِری چِری چکانی توار کتاب وانگ ءِ ھُب ءَگیش کن انت ھمے وھد ءَ کتاب واناں اگاں وھد رس ایت گڑا مھاز ءِ گوم ءَ آرٹیکل یا کتاب واناں منی کتاب وانگ ءِ وھد ھمیش انت مھمد جان دگہ وھد من ءَ نیست کہ من پہ وت چیزے بہ کناں۔
مرچہ من ءَ تئی سجئیں گپ ءُ ھبر ٹھک ءُ بچکند درست یاد پیداکاں،ازھار سئی بہ بو من داں زمین میار کنگ ءَ گوں تو ھمراہ اتاں بلے منی دستاں ھاٹیگ نیست ات کہ پہ تو سئے چنک ھاک ندر بکناں من ءَ پہ ترا شات نہ بوت کہ ترا وتی دستاں گوں ھاکاں ھوار بکناں۔ بلے اگاں من بزانتیں تو پہ زمین ءَ چش شیدا بوتگ ئے پہ ھاک ءِ وشبو ءَ چُش اشتاپ کتگ گڑا من الم اے گلزمین ءِ مسکیں ھاک ءِ سئے چنک پہ تو کولیگ کتگ ات۔مھروان!من ھمے سرپد بوتاں تو ھست ئے تو مئے میان ءَ بچکندگ ءَ ئے۔ منی ایمان انت اے ساھت ءَ من اے چاریں پرشتگیں گالاں نبشتہ کنگ ءَ آں ترا نوتک ءَ امبازاں زرتگ پہ تبے وش اتک کتگ
تو گوں نوتک ءَ ھوار کُلیں شھیداں گوں ھم دیوان ءِ ڈیھ ءِ ھالاں کنان ئے من زاناں تو مئے لگوری ءِ گلہ الم ءَ کتگ انت۔ پہ گلگ گشتگ مردماں گلامی ءِ ھچ سما نیست گلامی ءِ گرم ءِ چیر ءَ کُل سچگ ءَ انت بلے سما کنگ ءَ نہ انت اے گرم اے تبد چو اشکر ءَ زمین ءِ دلبند ءَ روک انت سوب کُل گلامی انت بلے کس سما کنگ ءَ نہ انت۔
مھروان! تو گوں نوتک ءَ وتی ءُ مھاز ءِ مھر ءِ کسھاں پہ دابے آرگ ءَ بہ ئے نوتک پہ ناز ترا گوشدارگ ءَ بیت ءُ ناز کنت ازھار جان گُڈی ترا گشگ لوٹاں ترا یاد انت تو انستاگرام ءَ پوسٹ ءَ نبشتہ کتگ ات کہ:
“بید ءِ زمین ءَ ھست چی”
“بید ءِ زمین ءَ ھچ مبات”
ترا گشگ لوٹاں پہ ترا بید ءِ زمین ھچ نہ بیت پہ ترا بس زمین ھست ات ءُ تو پہ زمین ءَ وت ءَ ندر کت۔ مھروان! سئی بہ بو ترا چو اشتاپی بے انانی ءَ مارا یل کنگی نہ ات گوں تو زندگی ءِ بازیں کسہ پشت کپت انت گوں تو مارا باز چیز گندگی ات،تو مئے دیوانانی براہ بیتگ ئے کندگانی نور بیتگ ئے،مئے دیوانانی براہ چہ تو پد شتگ تئی بچکندگانی نور مسکیں ھاک ءَ وتی کتگ بس بے کراری پشت کپتگ مردم گوں وت ءَ نہ انت ھمے بے کراری برے دمکے ءَ سر ءَ کش ایت سر سر جنگ ءَ پرمائیت دیوان جاہ ءَ کُنٹگ رودینتگ سنگت نشت نہ بنت تو مارا گرانیں بارے کوپگاں دات ءُ اچ ما گِسر کپتے چو زوت ترا روگی نہ ات،گُڈی ءَ مارا پھل کن ما پہ تو ھچ کت کنگ ءَ نہ ایں ما پہ تو ھچ کت نہ کت-
“یکبرے پد ءَ بچکند تئی ھون ءِ وشبوہ ھمک میتگ ءَ شنگ اِتگ”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-