اکسے ءِ چیھال
نبشتہ کار: امران رستم
دی بلوچستان پوسٹ
مرگ وَ ابرم ءِ یک انچیں راستی یے کہ آ الّم یک روچی کیت بلے لھتے انچیں کارست ھست اَنت، آ پہ زمین شیدا اَنت، ازھار جان تو ھم پہ زمین شیدا اِت ئے ترا کوہ ءُ کوچگانی گردگ ءُ گلزمین ءِ زیبائیں ندراگانی تامر کشی ءِ سک شوک اَت ترا گوں وتی سرمگیں گلزمین ءَ بے کساس مھر ات ءُ تو مدام ابرم ءِ زیبائیں ندارگانی تامُر جوڑ کت ءُ شنگ کت انت۔ ازھار یک ھاموشیں ارواھے اَت وھدے سنگتانی دیوان ءَ آئی ءَ جست کنگ بیت، کہ تو چونیں مرگے لوٹ ئے؟ گڑا ازھار ءَ مدام ٹھک دات ءُ ھمے پسو ئِے دات کہ من بس وپتگیں واب ءَ مِرگ نہ لوٹاں ھُدا من ءَ شھیدی مرگی بِہ دنت من نمیران بیگ لوٹاں من پہ وتی زمین ءَ ندر بیگ لوٹ آں۔
اے بے تواریں اکس اے گُنگیں اکس ھاموش اِنت گپ وَ نہ کنت بلے اے اکس ءَ زبان رودینتگ اکس وتی تہ ءَ یک ٹوھیں چیھالے، اے اکس ھمینچو چیھانٹ جنَگ ءَ اِنت گش ئے تئی ھمبلیں مھاز جان ھچ ساڑی نہ اِنت تئی یلو دیگ ءَ پد ھما مھاز جان کہ شپ داں روچ چو ساھگ ءَ شما یکے دومی ءِ ھمراہ بیتگ ات، منی سر ءَ شما وتی مسکراھیں اکس ءُ تامر روان داتگ انت بلے دیدگیں ازھار جان من نہ زانت تئی گڈّی اکس مھاز ءِ گوما چو چیھال جنان ءُ پہ من ءَ سر بیت ءُ اے اکس ءَ گوں گندگ ءَ من ءَ انچو کُھتیگ کت گش ئے آزمان منی سر ءَ کپت بلے ھمبل! تو نمیران ئے۔
ما یک انچیں چاگردے ءَ زندگیں کہ چُشیں روچی ھم نئیت کہ اے چاگرد ءَ گوں وت یک بدیں ھالے گوں مہ بیت گار ءُ بیگواھی ءِ تیر سپتگیں جون ،ھر کجا زوراک ءِ زوراکی ءِ دیمپان اَنت ءُ ھر کُجا بے میاریں بلوچے ءِ جون ماں دگانی سر ءَ کپتگ ھمک روچ یک نوکیں ویلے دیم ءَ کیت بلے اے گِلھاں گوں کے ءَ بہ کن آں۔؟ اے درست ایردستی ءِ داتگیں سوگات انت کہ ایردستی ترا ھر وشیاں چہ زبھر کنت انسان ءِ ھر شر ءُ شوکیں چیز ءَ یا ھما دوست ءُ سنگت کہ درستاں چہ گیش ترا دوست بیت ایردستی آیاں چہ ترا پُل ایت ءُ گار کنت ھروچ تئی ٹپاں کُدین ایت نوک ءُ تاجگ کنت۔۔ ازھار ھما مھروانیں ھمبل ءُ سنگتاں چہ یکے اَت کہ ایردستی ءَ چہ مارا سست ءُ جِتا کت۔
بلے ھچ گُمان نیست اَت کہ اے سھب ءَ من واب باں گوانگو توار کنت ءُ چم پچ بنت تئی شہید بیگ ءِ ھال پہ من ءَ سر بیت ءُ ما بے مراد بہ ایں من ءَ ھچ بیسہ نہ بیت کہ تو مجتی چہ مارا سست ءُ جِتا بیتگ ئے گش ئے انگت تو منی دیم ءَ گردگ ءُ من ءَ توار پِر جنگ ءَ ئے لالا! کدی کائے۔؟ بیا ناں—
من ، تو ءُ مھاز پہ نوکیں سپرے ءَ در کپ ایں ما تئی ودار ءَ ایں۔ اڑے ھمبل! منی دیدگیں ازھار جان اے ودارانی ساھت نی آسر بیت من سک دیر کُت ءُ تو سک اشتاپ کُت نی ما ھچبر پہ سپر ءَ در نہ کپ ایں نزاناں نی بید ء ترا کے مئے پکنک ءِ کار ءُ چلوپگاں ٹھین ایت نو کس نیست نی ھر کجا ویرانی اِنت،ابیتکی اِنت، مئے ٹولی تئی روگ ءَ پد چٹ پرشتگ ما یکے دومی ءَ تسلھےھم دات نہ کن ایں تئی روگ ءَ انچو بے وس کتگ کہ تئی گُڈی دیدار ھم مئے نسیب ءَ نہ بیت۔ ھمبل! تئی رتکگیں ھون یک وشیں بانداتے ءِ مانزمان اَنت۔
وہ جو تاریک راہوں میں مارے گئے۔
آگھی کے لئے
زندگی کے لئے
روشنی کے لئے
(عطا شاد )
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-