آوار اُن مھِر
نبشتہ کار: بِنتُل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
“گوں تئی جُنزگ ءَ زندگی گیمریت
مھلباں گوات بارت”
“تو کہ لڈئے چداں رنگ نادُراہ بنت
ساہگاں گوات بارت”
ساھگ : بگند ئے من اِنچو وھد اِنت ھاموش بوتگاں، پہ تو لبزے اوں نبشتہ نہ کُتگ، بگند ئے تو جیڑئے کہ من گوں وتی دست گٹی آں دل گوش آں بلئے اِناں چوش نہ اِنت. من باز رند ءَ کَلم دست ءَ کُتگ پہ نبشتہ کنگ ءَ بلئے کُت نہ کُتگ، نِزور بوتگاں.
ھو شنکاں: من زاناں نزوری پہ من ءَ شات نہ بیت ترا ءُ گُڈی تْران ءَ تو دست سر ءَ ایر کُت ءُ گُشت نِزور بوھگی نہ اِنت، گشئے دل ءَ زانت
من ءَ پھِل کن برے برے من ءَ پتو زھیر کنت، پہ تئی بچکندگ آں، پہ تئی تْراناں ، توار ءَ، مھراں-
“کسے ہمراہ منی نئیکہ من ایوکاں
روچ ھست انت نہ شپ”
مھروان : آ روچ ءَ تو اَچ من رَپت ئے، گشئے من چورا بوتاں، ھردیں من سَر بوت آں ءُ منی چم ترا کَپت انت گڑا من بے سَمائی ءَ گام تیز کُت انت ءُ اَتک آں، تئی سَر زُرت وتی کُٹ ءَ ایر کُت، تئی دیم ءِ پُلک من وتی چادر ءَ گوں ساپ کُت آں، تئی چم ءِ مچاچ اوں بوسہ دات انت، تئی چمانی سَرا دست ایر کُت ترا پہ مھر ءِ نگاھے چار اِت ءُ منی چمانی اَرس شیپ گِپت انت، تئی دیم ءِ سَر ءَ کپتاں، من ساپ کُت آں کہ تو مہ زان ئے من گریوگ ءَ آں انوں،
من ترا توار پِر جَت
“ ساہ، بچار کئے اَتکگ “
اڑے من ءَ مرچی تو من ءَ ھم چارگ ءَ نہ ئے، بچار پد ءَ لُنٹ کن آں، کلاگ مہ زور من ءَ، من کند اِت بلئے چاراں تو چارگ ءَ نہ ئے من ءَ، تو کندگ ءَ ھم نہ ئے دل ءَ آہ یےِ چست بوت ءُ من ترا امبازاں زُرت وتی ءُ گریت ءُ گُشت من ءَ چورہ کُت ناں، ءُ پد ءَ ترا گوں سُھریں ءَ پُلاں رُکست کُت ءُ مئے مھر ءِ چادر تئی امانت کُت۔
“تئی جتائی توارے کہ مانا نہ بیت
گم توانے تئی ھچ دروشم نہ گیپت
چونیں تھنائی یےِ شنگتہ ھلکہ ءَ”
مِھر بنی آدام ءَ ھچ بھر جتا کت نہ کنت ھمے مِھر انت کہ من ءَ تئی نزیک ءَ کن انت ترا یات کن انت ترا امباز کن انت، بس تھنا ھمے گوش آں کہ اگاں ھردیں من ترا یات اتکاں گڑا بس تھنا چَنکے ھاک پہ من شھار ءُ بہ گوش بِنتُل زمین ءَ اَچ کس بے مھر بوت نہ کنت-
آوار اُن مھِر
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-