امیر! یک اَھدے ءِ نام اِنت
نبشتہ کار: مھروان کمبر
دی بلوچستان پوسٹ
بلوچ گُلزمین ءِ ھما پُسگ کہ دُژمن ءِ تیرانی دیمپاں بنت ءُ وتی نُگرھیں جان ءَ پہ ھاک ءِ وشبوھاں کُربان کن انت گُڑا آ تھنا یک مردمے نہ بنت بلکیں یک اَھدے، یک وابے ءُ دیمھونیانی کسھے جُوڑ بنت۔ بلوچ سرڑگار ءِ ھاک مُدام وتی آشکانی دیمھونی ءَ آتار بیت۔ اے کوھاں، کوچگاں ءُ تیاباں اَنچیں زمین زادگ ودی کُتگ، کہ آیاں وتی زندگی یک وابے ءِ دروشم ءَ پہ مکسدے ءَ ندر کُتگ اَنت۔ ھمے سرمچارانی تہ ءَ یک نامے امیر ءِ نام اِنت۔ امیر جان ھما پُسگاں چہ یک پُسگے اَت کہ آئی ءِ دل ءَ بس وتن ءِ مھر، وتی مردمانی درد ءُ آجوئی ءِ واھگ چُول جنان اَت۔
امیر یک گُلامیں اِستانے ءَ ودی بوتگ اَت بلے آئی ءِ چمّانی تہ ءَ کوھانی اَکس، ھیالانی تہ ءَ آجوئی ءِ وشبو ءُ دل ءَ پہ وتن کُربان بوھگ ءِ جزبگ چو زِر ءَ چول جنان اَت۔ آ دُژمن ءِ دیم ءَ سر جھل کنگ ءُ گُلامیں زندے ءِ گوازینگ ءِ بدل ءَ آئی ءَ گھگیری ءِ پیچ ءُ تابیں کِشک گچین کُت۔ آئی ءَ وتی زمین ونتگ اَت ءُ گوستانک در بُرتگ اَت۔
امیر ھما ورناھاں چہ یک ورناھے اَت کہ آ اَنچیں سرڈگارے ءَ ودی بوتگ اَت کہ آ دیار ءَ رُوچ درکیت بلے رُوچ ءِ برانز گُلامی ءِ سانکلاں چہ گوز اَنت ءُ نی زمین ءِ سر ءَ کپ انت۔ آئی ءِ کسانی لشکری بوٹانی ءُ تیرانی توار ءَ ورناھی ءِ سیمسراں سر بوتگ اَت۔ آئی ءِ ورناھی ءِ بھاریں رُوچ چیک پوسٹانی سر ءَ زلیل بوگ ءُ گسانی سوچگ ءُ ھمبلانی سدگ ءَ بیگاہ بوتگ اَنت۔
امیر ءَ ھما گاریں توارانی پولگ ءَ کوہ گچین کُت انت کہ آ توار سالانی سال دُژمن ءِ تنک ءُ تھاریں زندان ءَ بندیگ کنگ بوتگ اَنت۔ ھما ماتانی کوپگ بوت کہ آ وتی زھگانی ودار ءَ شھر ءُ چار راھانی سر ءَ بزگ کنگ بوتگ اَنت۔ امیر ءَ ند ءِ جاہ ءَ توپک گچین کُت۔ آئی ءَ توپک زاتی نپ ءُ سیتانی ھاتر ءَ بڈ ءَ نہ کُتگ اَت بلکیں وتی سر ڈگار بلوچستان ءِ سر ءَ برجاھیں زُلم ءُ زوراکی ءِ بگیر ءَ چست کُتگ اَت۔
امیر ءَ کوہ وتی ھنکین کُت انت، آئی ءَ ھُورانی ترمپاں چہ زمین ءِ ٹپ شُشت اَنت، آئی ءَ گُژن آماچیں رُوچ ءُ بے وابیں شپ دیست اَنت۔ بلے آئی ءِ لیکہ نزور نہ بوت۔ آ برے پند ءَ اَت برے جنگ ءَ اَت ءُ برے اوتاگ ءِ کاراں گوں دلگوش اَت۔
امیر ءِ چَمّاں یک اَنچیں آجوئیں بلوچستان ءِ آباد اَت کہ آ بلوچستان ءِ ورنا بے تُرس ءَ وانگجاھاں روگ ءَ اَنت زالبول کم شرپ کنگ نہ بنت ءُ ھاک ءِ وشبوھاں گُلامی ءِ بو ءُ باس ھوار نہ اِنت۔
پد ءَ ھما رُوچ اَتک کہ آ رُوچ ءِ ودار ءَ تھنا امیر کنگ ءَ نہ اَت بلکیں آئی ءِ مسکیں ڈگار ھم کنگ ءَ اَت۔ گوارگو پنجگور ءَ دُژمن ءِ مزنیں بُنجل سرمچاراں دستیگ کنگ ءِ سوڑگ کُت۔ آ روچی تیرانی درْداں گورت، شپ ءَ چیھال جت، کوہ گواہ جوڑ بوت انت، ءُ امیر ءَ وتی ھُوناں چہ ھما راستی نبشتہ کُت کہ آ توپک ءِ زور ءَ پھک کنگ نہ بنت۔ آ کپت بلے آئی ءِ پاد نہ لرز اِت انت۔ آئی ءِ نمیرانی ءَ دُژمن ءِ دل ءَ تُرسے ودی کُت ءُ وتی مردمانی دل ءَ نوکیں جزبگانی نوکیں کندیلے بلینت۔
مروچی امیر مئے میان ءَ ساڑی نہ اِنت، بلے آئی ءِ یات ھما کوھستگاں برمش کن انت کہ ھود ءَ زوراکی ءِ جمبر ساچان اَنت۔ آئی ءِ شیرکنیں نام ھما زُبانانی سر ءَ ورد اِنت کہ راست گُشگ ءَ نہ تُرس اَنت۔ آئی ءِ دیمھونی ھما دلاں زندگ اِنت کہ آ آجوئی ءِ واباں گند اَنت۔
امیر نہ مُرتگ— آ ھما گُلزمین ءِ رگانی تہ ءَ چُو ھُون ءَ تچان اِنت کہ ھمائی ءِ ھاتر ءَ وتی ساہ ءُ سرانی دیمھونی ئِے دات۔ داں ھما وھد ءَ بلوچستان ءِ آزمان ءَ گُلامی ءِ سیاہ ءُ تھاریں جمبر ساچان بہ اَنت امیر ءِ کسہ چو گروک ءَ شھم دنت۔۔۔ چو چراگے ءِ داب ءَ مِرگ ءَ پد ھم تھاری ءِ پشل کُتگ۔
امیر تھنا یک نامے نہ اِنت بلکیں یک اَھدے، یک توارے کہ گُلامی ءِ سیاہ ءُ تھاریں شپاں چو استال ءَ شھم ایت، چو چراگ ءَ بلیت۔ یک اَنچیں کسھے کہ ھر ھما مات ءِ ارساں گوں نبشتہ بیتگ کہ آئی ءَ وتی بچ آجوئی ءِ دگ ءَ کُربان کُتگ اَنت۔ آ یک جزبگے، ستکے، یک چراگے تھنا کوھانی دامن ءَ بلگ ءَ نہ اِنت بلکیں ھما دلانی تہ ءَ ھم وتی رُژن ءَ بالگ ءَ اِنت کہ آ گُلامی ءَ نہ مننت ءُ آجوئی ءِ دگانی راھی اِنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-