من ءَ ھَلک نام ءَ نہ بوت – شاھد اھمد

اکس کمانچر بلوچ

من ءَ ھَلک نام ءَ نہ بوت

نبشتہ کار: شاھد اھمد

اولی بھر

دی بلوچستان پوسٹ

وھدے کہ چمیشی ءَ چہ لھتے آپ ءُ لاپ بیت کس ءَ پجّا اوں نیار اَنت بِلّے تو زباندوست، راجدوست، ندکار، شائر، بزگر، نیزگار ءُ بلوچے ئے بلّے کہ کماش ءُ زالبولے ئے آ تئی شرپ ءُ اِزت ءَ اوں نہ چار اِیت کہ من آں اد ءِ واجہ آں، زر ءُ مال ءِ مُچّی ءَ کدی کدی وتی کَساں اوں بے ھیال کنت زاناں بلوچے ءَ کہ زر ءُ کلدارے بیت گنوک ءُ بے ھوش بیت،؟ بگند ئے زرّ ءِ بازی ءَ مجگ کار نہ کنت کہ من وت ءَ گوں زر ءُ مالاں چوں بہ لتاراں۔

یک زمانگے ءَ مئے ھَند ءَ مھلوکانی مزنیاں مارا دلترک کُت کہ اے باریں چونیں سیٹے، مالدارے، اڑے گند ئے من ایشی ءِ وڑ ءَ سیٹ ءُ مالدارے بوتیں ”چے چے نہ کُت“ آ وھد ءَ ھمے وڑ ءَ جیڑ اِتگ اَت کہ اے چونیں زندگی یے بہ رَستیں ھرچی کُرتگ اَت، ھرچی رَستگ اَت۔ اے یک ”مائنڈ سیٹّے“ جوڑ بوتگ اَت کہ زر ھرچیز اِنت کہ دل بہ لوٹ اِیت بکن ءُ مجگ بس ”مادیانی“ نیمگ ءَ سر ءُ لینڈ اَت کہ زندگی ءِ مکسد بس تو کہ مالدارے بَہ ئے گوں شرپی ءَ چاگرد منی لوٹوک بیت، منی وازمندگ بیت ءُ منی ”گلام“ بیت، اے ”مائنڈ سیٹّ“ ءَ مھلوک بد ھال کُتگ اَت، وھدے استان مھلوک ءِ مالی جاوراں نگیگ کنگ ءِ جُھد ءَ کنت گڑا چمیشاں چِہ لھتے ھمے نادراھی ءَ اوپار کُت نہ کن اَنت کہ منی اِزت ءُ شرپ نوں گار مہ بیت، من بزگ بوتاں کہ نوں کس من ءَ یک ٹَکّایے ءَ جُست ءُ ھساب نہ کنت۔

گڑا پد ءَ ھمے درگت ءَ ھمے مردم اَنچیں کدم چِست کن اَنت کہ اِستان ءِ مَکسد بوتگ اَت۔ منشیات ءِ کاروبار مھلوکاں بَڈّ ءَ اَت ھر لس مردمے دگہ پلگاریں کاروبار ءِ نہ بوگ ءِ سبب ءَ مھلوک چِداں رھادگ بوت اَنت۔ میزان میزان ءَ ھر یکے در کَیت من آں، ھمے وَسّاچ کُتگیں جاورانی پُشدر ءَ لھتے دگہ مولدار گوں دگہ نمونھاں ”مائنڈ سِیٹے“ ءَ گوں دلجمی ءَ کار ءَ اِت اَنت۔ پہ زَر ءُ مالاں اَنچُش ھُژیار اِت اَنت پد ءَ گیشتر چاگرد ءِ تہ ءَ اَگلمند ھمیش اِت اَنت بزاں رَدیں زندے ءَ گْوزگ ءَ اِت اَنت، چہ وت ءَ رَد پَھمی ءُ بے زانتی ءَ چہ شِھمیں زند ءَ زِبھر اِت اَنت کہ گُشگ نہ بیت۔

ھمے بے زانتیں چاگرد ءَ من ءَ وتی وڑ ءَ کُتگ اَت اناگہ چہ ایشاں یکے بہ رَکّ اِیت گڑا آئی ءِ بَھت ءُ کِسمت اَت، بلکیں زندگی ءِ توک ءَ یک شریں کارے ءِ سبب ءَ ھمے مُزّ اِنت کہ رَستگ اَت من ءَ۔ ”یک گلامیں چاگردے ءِ مستریں زالم بے زانتی اَت“ کدی کدی من ھمے مار آں ءُ بژن ھم کناں کہ چونیں چونیں مردم چہ دستاں لَگشتگ اَنت، نشہ، دُزی، بدکاری ءِ آماچ بوت اَنت کہ گْوشگ نہ بیت۔ من ھما ساھت ءَ شری ءِ سر ءَ گیر کاراں، کہ وھد ءِ زالمیں جاوراں چوں پتاتگ اَت۔ چاگرد ءِ تہ ءَ منی نام ”گنوکے“ اَت کہ گنوک، کہ مِیدّ ئِے مزن اِت اَنت زوت زوت ءَ رؤت، جلدی جلدی ھبر کنت، من اَنچوش نامدار اِت آں کہ منی درور دگہ منی وڑیں شَگالے ءَ گْوشتگ اَت ئِے، گنوک نامدار اَت، میزان میزان ءَ جِنکانی گور ءَ ھم نامدپ بوتگ اِت آں گُش ئے اے ”گْوھبرے“ نہ بوت پورائیں ھَلکے ءَ را ڈُلّ کتگ اَت ئِے۔

گُش ئے گنوک ءَ را ھَلک نام ءَ نہ اَت پرچا کہ نامدپ اَت، من ءَ یک آدتے گون اَت کہ بِھ مسکرائی نہ زانت، من ءَ مُدام تَھنائی وش بوتگ اَت پرچاکہ کہ من ءَ وتی اِزت دوست اَت چو مہ بیت کہ کسے گوں من مسکرائی یے بکنت من پد ءَ آئی ءِ سر برانز مہ گِر آں چمیشکا من وت ءَ چہ چاگرد ءَ گِستا داشتگ اَت۔ ”رَند ءَ ھمے تَھنائی ءِ سبب ءَ وھدے دیم ءَ پُشت ءَ چکّرین آں گند آں کہ پہ وت ءَ چنکیاس دژمن جوڑ کُتگ اَت، من ءَ اے گمان نیست اَت کہ مردم من ءَ چنکیاس دوست اوں دار اَنت“-

اے ساھت ءَ من یک جتائیں دروشمے ءِ تہ ءَ اِت آں من وت ءَ چار آں نہ گند آں آیاں، آ چہ من سک باز دور اِت اَنت گُش ئے من انگت ءَ گیش تَھنا بوان بوت آں، من جیڑ اِت کہ جیڑہ چاگرد نہ اَت، جیڑہ من ءُ منی گنوکی نہ اَت بلکیں جیڑہ گلامی اَت یکشل لیب دارگ ءَ اَت، اے یک نہ کُٹّوکیں جیڑہ یکشل ءَ مارا پتایگ ءَ اَت۔

اے وھدی چاگرد ءِ مستریں جیڑہ لاپ اَت ھمے لاپ ءِ شومی ءَ چنکیاس ورناھاں وت ءَ برباد کُت، ھمے لاپ ءِ شومی ءَ ورناھاں وانگ ءُ زانگ یل دات، ھمے لاپ ءِ شومی ءَ نشہ ءِ تہ ءَ آماچ بوت اَنت، لھتے اَنچیں اِشکی گنوک ودی بوت کہ بے ساری شلوار ءِ اوں سُدّ ءَ نہ اِت اَنت۔۔

روان اِنت۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-