گِھمرد
نبشتہ کار: زھیرمراد
دی بلوچستان پوسٹ
زند جنگجاھے ءُ اے جنگجاہ ءَ گُڈی جون ھرچ ھما کسّ ئیگ اِنت آ مہ لوٹ اِیت اوں آئر ءَ جنگ کنگی اِنت ءُ ستر جنگولے بہ بئے۔بلے اِے باور کنگی اِنت اد ءَ بید شکست ءَ دگہ ھِچّ نہ منتگ۔زند ءِ بے مانا بوگ ھما وھدی جیڑھے بوت کنت مردم ءَ پہ ھرچی آمیگی بہ بیت۔ آئر ءَ وت راہ ءُ در مہ بیت۔ھردے راہ ءُ در نہ بیت زند ءِ مانا کنگ ءِ ابدم اوں گِندگ ءَ نئیت ۔اے انچائیں گرشتے نہ اِنت کہ مردم وتی اندر ءَ امروز ءَ گِند اِیت ءُ آئی توجیل ءَ بوجگ ءِ جھد ءَ کنت۔ اے گرشت سک کم ءِ گور ءَ گِندگ بیت۔اے ھما مانا ءِ جوھر اِنت کہ مردم ءَ را ازل کنت۔
ھمپگریں سنگتے ءِ شھیدی ءِ ھال ءِ سر بوگ وَ اَنچائیں ھبرے۔ من ءَ پہ اے ساھت “اعراف” اِنت ۔ من وھد بہ گْوشاں یاکہ زند نزاناں ،بلے من انوں میان ءَ آں۔بس ھمینچک ءَ کہ مار اِت ءُ سما کُت کنگ ءَ آں۔وتی اندر ءَ ھما “باور” ءَ پہ جیڑگ ءَ آں آ ” چتور” ودی کنت۔ پرمن مرگ ناتوان ءُ نابرجمیں شے یے نہ اِنت۔ناکہ آزاتی یے ءُ ناکہ زند برجم ءُ ابدی یے۔ پرمن ھر دو وتی موسماں سرجم ءُ ناتوان اَنت۔ ھاں اے ھبر ءَ من الم گْوش آں مرگ مردم ءَ را سرجم کنت۔ بلے ابدمان کنوک زند اِنت۔ھما زند کہ آئی ءِ وتی کشک دیستگ ءُ سپر کنگ ءَ اِنت۔بلے یک انچیں موسم ءُ جاورے ءَ کہ مرگ بئیت ۔مردم ھورک وَ بیت۔شمس گوں من ھمپگر بوتگ ھبر اے نہ اِنت۔شمس ءِ گور ءَ گرشتے ھست اَت۔آئی ءِ مجگاں جست ھست اَت۔ آ ساچشتکارے اَت۔
ساچشتکار ءِ مرگ چہ لس ازمگر ءَ گیش تورناک اِنت۔آ ساچوک اِنت گیگان کنوک نہ اِنت۔آئی ءِ گور ءَ زندمان کِسّوے نہ اِنت۔ساچشتکار زند ءَ پہ کِسّو ءُ کارستگ ساچ اِیت۔زندگ مانگ ءِ جوھار ءَ آشناگ اِنت ساچشتکار آ نہ اِنت کہ ساچست ساچ اِیت۔ ساچشتکار ءِ گور ءَ سپر کنگ ءِ توان چون اِنت؟ آ چاگرد ءَ چون گِند اِیت ۔آئی ءِ گور ءَ زند چینچو شاھگان اِنت؟ پہ جیڑھانی توجیل ءَ آئی ءِ پگر چے اِنت؟ آ چونیں چاگرد ءُ چونیں پدریچے گِندگ لوٹ اِیت۔من پمیشکا گْوشاں ساچشتکار چہ لس ازمگر ءَ جتا اِنت ۔ بلے ھما ساچشتکار کہ آ بوگ ءُ مانگ ءَ چہ آژناگ بہ بیت۔آ بہ زانت پہ ساچشت ءَ چونیں اوپار سگّگی اِنت۔
ھو پرمن اے ساھت اعراف اِنت من وھد ءُ زند ءِ میان ءَ آں۔ ھمود ءَ کہ چہ من ءَ یک ھمپگر ءُ سرمچاریں سنگتے نہ سد اِتگ ۔ بلکیں یک ساچشتکارے گوں وتی کِسّوانی کارستگاں کیچ ءِ دمکاں آئر ءَ وتی کوار ءَ جنت۔ ھما آزمانک نویس کہ آ چہ وتی کارستگاں آشناگ اَت،آ سرپد اَت اے ویل ءُ واکیاتانی آسر چون بیت۔ھما شائِر کہ آئر ءَ پہ شائِری آشوب ءِ جھگیر نہ اَت۔ ھما سرمچار کہ آئر ءَ پہ سرمچاری تیر ءِ آس دیگ ءُ کوہ نندگ نہ اَت۔اے ھما راجی سرمچاریں سپاھیگ اَت۔کہ آئی ءِ گور ءَ جُست ھست اَت ءُ کار ھست اَت۔جیڑہ ءُ جیڑھانی توجیل ھست اِت اَنت۔
من اعراف ءَ آں۔نزاناں من کے ءَ را رکست بہ کن آں۔یک ساچشتکارے ءَ را،شائرے ءَ را،پھتگ ءُ سوھوئیں سنگتے ءَ را کہ آ چہ وھد ءِ لوٹاں آژناگ اَت۔اے وھد کہ پہ سرمچارے ءَ وھد کم ءُ کار گیش اَنت۔
ھما سنگت ءَ کہ آئی زانتگ اَت دژمن چون اِنت ءُ نوک آیوکیں ورناھانی تب چون اِنت؟پارٹی کار ءُ وھد ءِ تنگی پہ ما چون اِنت مشکل ودی کت کن اَنت یاکہ کنگ ءَ اَنت۔اے کلاں چہ آشناگیں سرمچارے ءِ رکست کنگ وَ گْران اِنت۔بلے آجوئی جنگ ءِ نہ سگی ھمیش اِنت۔ ایرماد ءُ گُلامیں راجے ءَ پہ ھما کانیں سر رو اَنت ۔کہ آیانی روگ ءَ گوں ھزار کسّو روت،کار نیمبندگ بہ اَنت۔
شمس کیچ ءِ ھما روچ اَت کہ آئی ءَ وتی روژنائی ھرچ سنگت ءِ اندر ءَ سر کتگ اَت۔ ما پہ وتی باندات ءَ دلجم ایں کہ مئے ساھگ اوں نہ مان اِیت۔کہ مئے بندات مئے باندات ءِ نشون اِنت۔ ما وتی مروچی ءَ پہ ھست اِیں ناکہ باندات ءَ ۔بلے ھما ھمبل کہ گوں آئی ءِ کار کنگ ءَ اے سما مہ بیت کار چے یے ۔چہ آئی ءِ گسر کپگ ءَ پد ھما کار ءُ وھد دیم ءَ میلانک بہ اَنت-
“کسی طرح تو جمے بزم مے کدے والو”
“نہیں جو بادہ و ساغر تو ہاؤ ہو ہی سہی”
فیض احمد فیض
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-