انساپ نہ دیگ ھنچیں ٹپے کہ بھ وش نہ بیت – ڈاکٹر صبیحہ بلوچ

انساپ دیگ ءَ دیر کنگ ھنچیں ٹپے کہ ھچبر وش نہ بیت ءُ ایشی ءِ سر ءَ ھچ نہ گوشگ جُرمء، ڈاکٹر صبیحہ بلوچ ءِ پت ءِ زورانسری آوار جنی ءَ دو ماہ سرجم ـ

بلوچ یکجھتی کمیٹی ءِ رھشون ءُ نامداریں سیاسی باسک ڈاکٹر صبیحہ بلوچ ءِ پت میر بشیر احمد ءِ زورانسری آوار جنی ءَ دو ماہ سرجم بوتگ انت ھمے درگت ءَ ڈاکٹر ءَ وتی شنگ کتگیں درشان ءِ تہ ءَ گوشتگ کہ منی پت دو ماہ ساری پاکستانی پوج ءَ زورانسری آوار جتگ ءُ بیگواہ کتگ روچ مروچی آئی ءِ باروا ھچ وڑیں ھال نیست –

ڈاکٹر صبیحہ بلوچ ءَ گوشتگ کہ منی پت نرم دل ءُ ایردستانی کمک ءَ پہ مدام ساڑی بوتگ، اگاں منی پت منی انسانی ھکانی کاراں چہ کمے پکرمند بوتگ بلے وت مدام انساپ ءُ ھک ءِ پلامرزی ءَ اوشتوک بوتگ –

آئی ءَ گوشتگ کہ من وت وتی جھد ءَ دیم ءَ شُتگاں وانگ ءُ زاتی جیڑواں ھوار ھوار من مدام پہ ھمایانی ھاتر ءَ توار چست کتگ کہ ھاموش کنگ بوتگ انت زانشتی زند ءُ شرپ ءِ ھک ءِ ھاتر ءَ من مدامی ایمنیں راہ گپتگ ءُ کانودانی رِد ءَ کار کُتگ –

آئی ءَ گوشتگ کہ من ڈاکٹری آں زاناں کہ جانی ٹپ پہ درمان وش بنت بلے روھ ءِ ٹپ بس انساپ، راستی ءُ منگ ءَ وش بنت –

ڈاکٹر صبیحہ ءَ ریاست ءِ کرد ءِ سر ءَ ایراد گپتگ ءُ گوشتگ کہ مروچی ریاست ءُ آئی ءِ پوجی ادارہ مردمانی پھریزگ ءِ مٹ ءَ آیاں ھاموش کنگ ءَ آں ـ منی پت ءِ زورانسری آوار جنی بس مئے کھول ءِ ھاتر ءَ یک وئیلے نہ ایں بلکیں اے منی ءُ مئے وڑیں ھزاراں مردمانی ھاتر ءَ یک کلوھے کہ مارا تُرسینگ ءَ انت بلے زاناں ھمے مئے سلامتی ایں؟ آیا ھمے کانود ایں؟ کجام کانود بلیک میل، آوار جنی ءُ زھنی ازیت ءِ موکل ءَ دنت ؟

آئی ءَ گوشتگ کہ آئی ءِ پت ءَ شست ءُ پنچ سال انت ءُ آ دل ءِ نادراھی ءِ ھم آماچ انت ـ اگاں ھدا مہ کنت بندیگی ءِ وھد ءَ آئی ءَ چیزے بہ بیت گڑا آئی ءِ زمہ دار کئے انت؟

مزنیں ائید ءِ درگت ءَ آئی ءَ گوشتگ کہ دو روچ ءَ پد ائید انت بلے اے پمن وشی ءِ روچ نہ انت بلکیں ازیت، ودار ءُ ھاموشی انت – گوستگیں شپ ءَ دگہ بیست ءُ پنچ مردم زورانسری آوار جنگ بوتگ انت – ھر یک آوار جنی یک مردمے ءِ ناں بلکیں یک سرجمیں کھولے ءِ ازیت انت ـ پہ درساں درد ءُ ھلاس نہ بؤکیں ٹپے –

آئی ءَ گوشتگ کہ اے پہ ھمے مول ءَ کہ ما پروشگ بہ بہ ایں – مارا گوں دومی ءَ بے وس کنگ بہ بیت گڑا ریاست بے سوب بوتگ پرچاکہ منی درد من ءَ گیشتر مھکم کن انت –

ڈاکٹر صبیحہ بلوچ ءَ زورانسری آوار جنی درکانودی، بے شرپی، در انسانی رویشت ءِ گوشتگ کہ ھچ وڑیں کانود، ھچ وڑیں روایت، اے زوراکی ءَ راست کُت نہ کنت ءُ وھدیکہ ایش سلاھے ءِ دروشم ءَ کارمرز کنگ بہ بیت گڑا اے ھما مردمانی اکلاکی پستی ءَ پاشک کنت کہ ایشی ءَ کنگ ءَ انت –

وتی درشان ءِ گڈسر ءَ آئی ءَ ھما مردم بد دوا داتگ ءُ گوشتگ کہ ھمایاں کہ مئے ایمنی پچ گپتگ، ھما دومیانی تکلیپی ءَ وش بنت ، ھدا بہ کنت آ بھ وشی مہ گنداتاں، ایردستانی دوا آیاں بہ لگاتاں –

گڈسر ءَ آئی ءَ چہ راج ءَ لوٹ کتگ کہ توار چست بہ کن انت، زورانسری آوار جنیانی سر ءَ گپ بہ جن انت، مئے گوم ءَ بہ اوشت انت – منی پت، منی کھول ءُ مئے وڑیں ھزاراں کھولاں وتی دوایانی تہ ءَ یات بہ کن انت –