اُستاد کمانچر
نبشتہ کار : شرھاتون بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
تو پہ من ءَ تھنا یک اکسکارے نہ بوتگ ئے تو منی استاد ھم بوتگ ئے۔ ترا چہ من بازیں چیزے دربُرتگ، اکسکاری بہ بیت یا بلوچی لبزانک۔ تئی وڑیں اُستادے ءِ روگ پہ یک شاگِردے ءَ مزنیں تاوانے۔
چوناھا اُستاد تو اکسکاری ءِ پِڑ ءِ تہ ءَ چہ دُرستاں دیم ءَ اِت ئے۔ من کہ نوک نوک اکسکاری بندات کُتگ اَت ، گُڑا من تئی اکس گوں تئی نام ءَ دیست اَنت ۔ ھردیں کہ تئی اکس منی چمانی دیم ءَ کپت اَنت۔ من ھمے مار اِت کہ ترا گوں زمین ءَ بے کساس مھر اِنت ۔
چد ءُ ساری کہ من دگہ اکسکار ھم دیستگ اَت ۔ بلے آ وڑ ءَ کہ تو مارا بلوچستان پیش داشتگ آ وھد ءَ آ اکسکاراں ۔ بلوچستان تئی وڑ ءَ پیش نہ داشتگ ۔ تو ھما وڑ ءَ کہ بلوچستان دگُنیا دیم ءَ آؤرتگ اَت، دگہ کسی اکسانی تہ ءَ اے پیم ءَ بلوچستان من ءَ دَست نہ کپتگ۔ تئی اکسانی تہ ءَ بازیں گم ءُ رنج ، بزّگی ءُ بیچارگی ، لاچاری ءُ شُد لاپ ، دگ ءِ لمب ءَ نشتگیں چُکے پریاد ، پُرشتگیں بانے ءِ دیوال ، دشت ءِ پُل مھر ارشتیں پُلک ، ءُ بلوچ ءِ گیدی دل بند ءِ گْوست ءِ کسّہ ردوم زُرتگیں کسّھانی گورستان ، ھانی ءِ تھنائی ءِ کبر ءُ شے مرید ءِ نہ بوگ ءِ گْواہ دُرست ، بلوچستان ءِ مات کوہ ءِ بُرزیں زید ءِ ندارگ ، بہ بیت یا کہ کوہ ءِ سلیمان ءِ وش تبیں نودے شنزگ ءَ بہ بیت ، یاکہ بازار ءِ تہ ءَ نشتگیں ھما چُک کہ سواس ساپ کنت روچ گْوازین اِیت ، یاکہ ھور ءُ ھار ءَ بُرتگیں گِس بہ بَنت ، یا کہ مات ءِ دزبندی بہ بیت ، اے کُل تو مارا وتی سپر ءِ ھمراھی ءَ پیش داشتگ اَنت ، اے کُل تو پریم ءَ کُتگ اَنت-
من ءَ یات کنت یک روچے من تو ھمے گپ ءِ سر ءَ دیوان کُت کہ “اکس ھبر کن اَنت ءُ اکساں زبان پِر اِنت ۔ باز مردم وتی گل ءُ شادیانی ءَ ، ایردستیں راج ءِ بزّگ ءُ لاچاری ءَ اکسانی دُروشم ءَ درشان کن اَنت۔ ءُ باید اِنت مردم ھمراداری بہ کن اَنت” تو پسّو دات “شر گُشگ ءَ ئے ، بلے اے گپ کمو گیشینگ لوٹ اِیت من پد ءَ یک روچے ھمے سرھال ءِ سر ءَ گپ کناں “۔ منی ءُ تئی دیوان سرجم نہ اَت، تو پیسر ءَ مارا یلو دات ءُ شُت ئے۔ تو سرپد ئے استاد تئی بیران بوگ ءَ رند درستیں اکسکار پہ تو اکس سوگات کنگ ءَ اِت اَنت ۔
بلے من نہ کُت پرچاکہ من ھما اکس کہ ترا پیسر ءَ سوگات کُتگ اَت آ ترا انگت ءَ تک سر کُت نہ کُت من ءَ بہ بَکش ، گُڑا نوں من چوں اکس سوگات بہ کناں کہ پیسری اکس انگت تک ترا سر نہ بوتگ؟ ما باز کم دیوان کُت بلے ھردیں کہ ما دوچار کپت ایں۔ ما اکسانی بابت ءَ ھبر کُت۔ من ءَ تئی اکسانی تہ ءَ دُرستاں چہ گیش باھڑ ءُ سَمّی ءِ اکس دوست بوت اَنت ۔ من ھردیں کہ ایشانی اکس دیست اَنت من ءَ وشی رس اِت۔ نوں باھڑ ءُ سَمی ءِ شوکیں بچکنداں کے مارا تک سر کُت کنت؟ بلوچستان اے گپ ءِ شاھِد اِنت کہ تو گوں بلوچستان ءَ مھر کُتگ، بلوچستان ءِ ھرچ دمک ءُ دمگاں گوں مھر کُتگ، بلوچستان ءِ کوہ ءُ کوچُگ شر سرپد اَنت کہ تئی پادانی نشان اگاں زمین ءِ لاچار ءُ بزّگیں میتگ ءُ ھلک ایر اَنت، تو وتی زمین ءِ ھک ادا کُتگ۔ تو وتی گُڈی وھد ءَ تک کیمراہ ءَ گُٹ ءَ لوپ کُتگ ، بلوچستان ءِ ندارگانی اکسکاری بوتگ اَنت، دُگنیا ءَ پیش دارگ ءَ بوتگ ئے اے جھان ءَ یک زمینے ھَست کہ آ چینچو بزگ ءُ لاچار اِنت اے گیمُرتگیں ندارگ چینچو زیبا اَنت، دود ءُ ربیدگ ءُ ادب چون اِنت ۔ اے درچک، دار، میتگ، کِشک اے سرجمیں چیز تئی کیمراہ ءِ لینس ءِ تہ ءَ بوتگ اَنت ساہ دار بوتگ یا کہ ساہ دار نہ بوتگ تو آئی ءِ ارزشت زانتگ۔ من اگاں اے ھبر ءَ بہ کن آں بوت کنت من رد مہ باں کہ تو مارا وَ یلو داتگ بلے تو وتی زمین انگت یلو نہ داتگ، اے گپ ھم ھراب نہ بیت کہ تو ھَست ئے وتی زمین ءِ دلبند ءَ واب ئے ، تو گوں زمین ءَ انچو مھر کُتگ کہ زمین ءَ وتی دلبند ءَ ترا جاگہ داتگ ۔ انچو گُش اَنت کہ زمین مات اِنت ، مات ءَ گوں مھر پاک ءُ پلگار بیت ۔ تو بلوچستان وتی مات کُتگ آئی ءَ ترا وتی چُک کُتگ وتی سینگ ءَ جاہ ئِے داتگ ۔۔ شُما انگت یک ءُ دومی ءَ گوں ھما رنگ ءَ مھر کنگ اِت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-