رھشونیں بھرام – ڈاکٹر جلال بلوچ| مھروز ھمّل

رھشونیں بھرام

نبشتہ کار :ڈاکٹر جلال بلوچ

رجانک :مھروز ھمّل

دی بلوچستان پوسٹ

رھشون ھما بیت کہ آئی ءِ گور ءَ وژنے بہ بیت، ھما کہ آئی گور ءَ مول مرادے بہ بیت ءُ ھما مول مرادانی گرگ ءِ ھاتر ءَ جھد بہ کنت، رھشون ھما بیت کہ مردمانی جزبگ ءُ دیمروی ءِ سوب جوڑ بہ بیت، رھشون ھما بیت کہ آئی ءَ وتی مولانی گرگ ءَ پہ سرجمی ءَ باور بہ بیت ءُ رھشون ھما بیت کہ آئی ءِ بودشت ءِ سر ءَ آئی ءِ سنگت سرجمی ءَ ستک ءُ باور بہ کن اَنت –

ما گْوشت کنیں ھما مردم راستیگیں رھشون بیت کہ یکجاھیں لوٹ گزرانی گرگ ءِ ھاتر ءَ وتی ٹولی ءَ گوں ھوار بیت ءُ کار کنت، ءُ آ اے گپ ءَ شری ءَ زانت ءُ سرپد بیت کہ چہ آئی ءِ کاراں دراھیں مردماں یا ٹولی ءَ نپ رس اِیت کہ آئی ءِ جھد ءَ گوں ھوار اِنت –

اے درستیں بودشتاں اگاں ما یکیں بندیک ءَ بہ کمائیں گڑا اے ڈولداریں ھار ءَ ما بھرام گْوشت کن ایں – آئی ءِ ھمے بودشتانی سوب ءَ آئی ءِ گَل بلوچستان لبریشن پرنٹ بزاں بی ایل ایپ ءَ آ میجر ءِ وڑیں اگدھے ءِ دیگ ءَ ھوار ھوار آ دمگی کونسل باسک ھم گچین کتگ بوتگ –

شھید بھرام ءِ ھمے بودشتانی درگت ءَ وھدیکہ آئی ءِ سنگتے ءِ گوم ءَ ھال اھوال بوت گڑا آئی ءِ گوشگ اِنت کہ ” بھرام ءِ تہ ءَ رھشونی کنگ ءِ سرجمیں بودشت بوتگ اَنت ما آ ھر وھد ءَ ھر کجا کہ دیستگ آئی ءَ وتی مول ءُ مرادانی گرگ ءِ ھاتر ءَ سرجمی ءَ باور بوتگ – گرانتریں دور ءُ نگیگیں جاورانی تہ ءَ ھم آئی ءَ وتی مولانی گرگ ءِ امیت بوتگ – اشی ءَ ابید ھما کارے ءِ کہ زمہ داری آئی ءَ دیگ بوتگ بزاں جنگ جاہ ءَ سنگتانی رھشونی کنگ ءِ گڑا ھر سنگر ءِ تہ ءَ آئی ءَ جوانیں وڑے ءَ وتی کرد پیلو کتگ اَنت – چوشکہ اے کار ءِ تہ ءَ رسک زورگی اِنت ءُ من ھمے پھم آں کہ جنگ جاہ ءَ رسک نہ زوروک کاراں دیم ءَ بُرت نہ کن اَنت – بھرام ءَ رسک زرتگ – کدی کدی ما آئی ءِ اے کار گنوکی یے گوشتگ، بلے سوبمندی ءِ ٹُل ءَ سر بوگ گُش ئے بھرام ءِ نسیب ءَ نبشتہ بوتگ ھمے ھاتر ءَ آ ھر پڑ ءَ وژنام بوتگ – یک دگہ گپے کہ بھرام ءِ سوبمندی یے بوتگ کہ بھرام ءَ مدام گوں وتی سنگتاں شور ءُ سلاہ کتگ، آئی ءَ ھچبر چوش نہ کتگ کہ منان ءُ من الم منی گپ زورگ بہ بیت ءُ منی گپ حرپ ءِ کُل اِنت – آئی ءِ ھمے رویشت ءِ سوب ءَ درستیں سنگتاں آئی ءِ سر ءَ بیسہ بوتگ –

بھرام ءِ یک دگہ سنگتے ءِ گوما کہ ھال ءُ اھوال بوتگ ءُ آئی ءِ پُرارزشتیں بودشتانی درگت ءَ جست گپت گڑا آئی ءِ گوشگ اَت کہ منی ھیالاں رھشون ھما بیت کہ اَرش ءَ سر بوگ ءَ ابید ھم آئی ءِ پاد زمین ءَ بہ بنت، ءُ بھرام ھم ھمے داب ءَ بوتگ ـ آئی ءَ سک باز زوتاں دیمروی ءِ منزل گپتگ بلے آئی ءَ ھچبر مارا اے جیڑگ نہ پرماتگ کہ آ آیانی سروک اِنت یا چہ آیاں مستر اِنت – سوبمندی ءِ گرگ ءُ سنگتانی باور کنائینگ ءَ اے وڑیں رویشت ءِ بوگ المی اِنت – یک دگہ گپے کہ آئی ءَ چہ درستاں جتا کنت کہ آ وتی آسابانی گر ءُ دار ءِ ھنُر ءَ آشنا بوتگ، پرچا کہ ما آ جنگ جاہ ءُ نگیگیں جاورانی تہ ءَ دیستگ کہ اود ءَ آئی ءَ زانشتی ءُ جوانیں وڑے ءَ پیسلہ کتگ بوتگ – بازیں وھداں ھمے دیوانانی تہ ءَ آئی ءَ جاھل ءُ ترندیں گپانی دیمپانی ھم کتگ بلے اے ھما مرد بوتگ دیم ءِ مردم ءِ گپ من اِتگ اَنت ءُ مردمانی دلجم کنگ ءَ منّانک داتگ –

برز ءَ نبشتہ اِنت اے گواھی ءَ بس اِنت کہ آ راستی ءَ یک رھشونے بوتگ – یک ھنچیں رھشونے کہ آئی ءِ ھر گام ءَ وتی ھر کار ءَ مردمانی دل گوں وت کتگ، آئی ءَ سوبمندیانی سرکنگ ءَ ابید ھم وت ءَ وتی راج ءِ ھزمتکار پھم اِتگ –

اے مردمانی ابرم اِنت کہ ھر یک مردمے مزنیں اگدھے ءَ جاھے سر بوگ لوٹ اِیت ءُ مردم پہ اشی ءَ کوشست ھم کن اَنت بلے سوبمندی ھما مردمانی نسیب ءَ بیت کہ آیانی تہ ءَ ھزمتکارے ءِ بودشت ھم مان بہ بیت گڑا آ مردمانی دلانی تہ ءَ راج کت کنت –

بھرام ءِ تہ ءَ اے شری بوتگ کہ اگاں آ سنگتانی دیوان ءَ بوتگ گڑا وت ءَ آیانی ھزمتکار پھم اِتگ ئِے اگاں راج ءِ تہ ءَ بوتگ گڑا آیاں اے نہ مار اِتگ کہ بھرام اچ ما جتا اِنت ءُ بھرام ءِ اے ھم شری یے بوتگ کہ آئی ءَ ھچبر وت ءَ چہ دومیگ ءَ برزتر نہ لیک اِتگ آ آجزی ءُ اوپار داری ءِ پیکر ءِ منوک بوتگ-

بھرام ءِ یک دگہ بودشتے کہ من دیستگ آ ایش بوتگ کہ آئی ءَ مدام لوٹ اِتگ کہ راج ءُ سنگتاں گوں نزیکی بہ کنت – جنگ زند ءِ ھر تک ءُ پھناتاں سیادی داروکاں سانمند کنت کہ آئی ءِ سان مردمانی زند ءِ سر ءَ کپ اَنت اے ساناں ما ماژگی سان ھم گْوشت کن ایں ـ بھرام ءَ اے گپ شری ءَ زانتگ کہ اے جاوراں ھر کسی زند ءِ ترام درگان درگان کتگ اَنت، راج ءُ سنگتاں گوں نزیکی کنگ المی اِنت ھمے ھاتر ءَ آئی ءِ جھد مدامی ھمے بوتگ کہ رھوت کاری ءِ جوانیں ترام اڈ بہ دنت تانکہ راج ءِ گوں زرمبشت ءَ ھما پلامرزی کہ ھست اَنت ءُ سنگتانی ھمراھداری آ ھلاس مہ بیت اِنت –

برز ءِ نبشتہ کتگیں دانکانی ٹپاسگ ءَ پد ما گْوشت کن ایں کہ آ رھشونی ءِ بودشتانی واھند بوتگ- آ یک لس مردمے بوتگ ءُ لس مردمے ءِ وڑ ءَ آئی ءَ ھزمت کتگ اے وڑیں مردمانی گندگ ءَ کدی کدی ھنچوش گمان بیت کہ آ چہ ابرم ءَ سرپد بنت کہ آیوکیں وھد ءِ لوٹ چی اِنت ءُ آیانی سرجم کنگ ءَ چی کنگ لوٹ اِیت –

آئی ءِ ھر کار ءُ رویشت جدائیں رنگے ءَ بوتگ اَنت کہ ھمے سوب بوتگ مردماں ھمائی ءِ نیمگ ءَ دلگوش کتگ –

اے وڑیں مردم ءِ لیکھاں گوں سپر کن اَنت ءُ ھما لیکھانی ھاتر ءَ تاں گڈی ساہ ءَ جھد کنان بنت، اے وڑیں مردمانی تہ ءَ اے بودشت بیت کہ آ واھشتانی گلام نہ بنت بلکیں وتی مولانی ھاتر ءَ وتی واھشتاں کُش اَنت ءُ کل کن اَنت – ھمے ھاتر ءَ آ وتی کار ءُ کردانی سوب ءَ مزنیں اگدھانی سر ءَ سر بنت –

مردمانی دل ءِ تہ ءَ راج کنگ ءِ ھاتر ءَ آجوئی لوٹوکیں رھشوناں مولانی گرگ ءَ پہ ایمانداری ءُ کار ءَ وت کنگ ءُ پیش دارگ المی اِنت – اگاں اے ھردوکانی تہ ءَ اگاں یکے کنگ نہ بوت گڑا دومی ءِ تہ ءَ وت کنڈم بیت – ءُ مئے “بھرام” ایمانداری ءُ کار کنگ ءِ تہ وتی مَٹ وت اَت – آئی روگ ءَ پد آئی ءِ کمی الّم مارگ بیت بلے من ءَ سرجمی ءَ ستک ءُ باور اِنت کہ آئی ءَ روگ ءَ پیش وتی مَٹ الم پیداک کتگ ءُ دومی بھرام نوں آ کاروان ءَ دیم پہ منزل ءَ برگ ءَ اِنت –