نبشتانک: سمُل ءِ کسّہ
نبشتہ کار: ایس این مھروان
دی بلوچستان پوسٹ
مروچی من وتی یک کسّھے نبشتہ کنگ لوٹ آں۔ بندات چو اے وڑ ءَ اِنت کہ من گوں وتی سنگتاں وانگ ءُ زانگ ءَ دوچار اِت آں اَنچو یک روچے ھال اَتک مئے میتگ ءَ مردمے سور بزاں آروسے بوگ اَت۔ گڑا ھمے وڑ ءَ من وتی سنگتاں گوں روچ ءَ کتابجاہ ءَ ءُ وتی وانگ ءَ دزگٹ اِت آں شپ ءَ وتی گس ءَ اِت آں۔ زند باز وش اَت گوں سنگتاں ھر وھد ءَ ھُور اِت اِیں مسکرا ءُ کندگ ھست اَت مئے وانگ ءِ گپ ءُ تران بوگ اَت۔
اَنچوش روچ گوزان بوت اَنت پہ وشّی وانگجاہ ءَ اَنچو ھال بوت کہ پانزدہ روچ ءِ مُوکل رستگ گُڑا ما جیڑ اِت بلوچستان ءَ رو اِیں۔ ما سنگت سجّھیں یکجاہ بوت اِیں ھمے پیسلہ کُت رویں پہ بلوچستان ءَ گردگ ءُ سیل ءَ پد ءَ آروس ءَ ھم رویں۔
دومی روچ بوت مھلہ منی گوانکُو ءَ توار کُت من چار اِت سنگت ءِ پون اِنت۔ من پون چِست کُت ءُ گَپ بندات کُت اَنچو گپ گپ ءِ توک ءَ سنگت ءَ گُشت شمئے داوت اِنت سُور بندات بوگ اِنت دو شمبے ءَ جُل بندی اِنت۔ گُڑا وھدے گوانکُو اِیر کُت۔ سنگتاں درست یکجاہ بوت اِیں ھرکس ءَ وتی گَپ جت اَنت ساھتے ءَ دِیر بوت۔ من ھمے داوت ءِ ھال درستیں سنگتاں دات اَنت ھر کس گل ءُ شادان بوت اَنت چیاکہ اَنچیں ھاسیں مردمے ءِ سُور اَت مئے میتگ ءِ بچک ءِ ءُ منی ھم سنگتیں مردمے اَت ۔درستیں سنگتاں ھمے پیسلہ کت رویں وتی میتگ ءَ چیاکہ وانگجاہ ءَ چہ موکل ھست سُور ءَ الّم رویں وتی ڈگار ءُ ملک ءَ چار اِیں وتی ماتیں وتن ءِ دیدار ھم بیت ۔
گُڑا روچ ءَ ما در اَتک اِیں گوں ھمراھاں دیم پہ پُلیں گریشگ ءَ اَنچو سپر پہ وشی ءَ روان اَت بیگاہ ءِ وھد ءَ سپر پہ وشی سرجم بوت ھر سنگت وتی گس ءَ شت اَنت۔ شپ پہ وشّی واب ءَ گْوست سُھب بوت ۔ما در اَتکیں دیم پہ کوچگ ءُ ڈگار ءَ سیل ءُ ندارگ ءَ ھمے وڑ ءَ وتی دوست ءُ ھمبل ھم جْوانی ءَ دیست اَنت میتگ ءَ کسانیں گْوھار ءُ کماش دیست اَنت باز دیوان بوت وشّی پہ گپ کُت اَنچو گردگ ءِ توک ءَ دو روچ گْوست۔
دوشمبے ءِ سُھب ءَ من واب ءَ چہ پاد اَتک آں دیست یک کماشیں مردمے ھلک ءِ توک ءَ گردگ ءَ اِنت اے گس ءُ آ گس کنگ ءَ اِنت گُشگ ءَ اِنت کہ شُمارا داوت اِنت۔ نشت ھال ءُ اھوال بوت گش ئے من لوٹگ اِتگاں سُور مرچی جُل بندی اِنت شمارا داوت اِنت ۔من ءَ ھمے گپ ءَ چہ باز وشی بوت سُور اِنت میتگ ءِ مردم گوں دیوان ءُ نندگ بیت ھرکس ءَ وش وش ءَ کندگ ءَ اَں۔
ھمے وڑ ءَ سُور پہ وشی ھلاس بوت من وتی گس ءَ اَتک آں منی مات ءَ گُشت تئی دوستیں تُروزھگ ودار ءَ اِنت پہ تئی واست ءَ من جُست کُت کَے اِنت؟ مات ءَ پسّو دات تو نزیک ءَ بیا زاناں کَے اِنت؟ من آتک آں کُڈک ءِ توک ءَ چار اِت باز مردم اَنت منی ابا ءِ گوم ءَ دیوان اِنت یک کساں سالیں بانکے گْوھار ءِ کَش ءَ نشتگ منی چم کپت واکی منی ھما دوست ترو زھگ اِنت۔ من دروت ءُ دراھی کُت اَنچو گپ گپ ءِ توک ءَ گشت ئِے من ءَ مئے میتگ ءَ سر بہ کن من گشت تو بہ نند نوں شپ اِنت باندا سوب ءَ مھلہ رویں ۔اَنچو بوت دومی روچ ءَ سُھب ءَ سارت سارتیں گوات کشّگ ءَ اَت سردی اِنت موسم چو دگہ وڑ اِنت جمبر ھست اَت۔
ھمے وڑ ءَ من وتی تروزھگ زرت موٹرسائیکل ءَ سوار بوت اِیں روان بوت اِیں کمو دیر ءَ ھما میتگ ءَ سر بوت اِیں ۔من نشت آں گوں وتی دوریں سیادےبءِ کر ءَ دیوان کُت اَنچو اناگہ ھما کڈک ءِ توک ءَ یک کساں سالیں، وش رنگیں کاڑے گوں وتی نرمُکیں دستاں من ءَ بوسہ ءُ دروت ءُ دراھی کُت ئِے منی ھیال ءُ گمان ھمائی ءِ نیمگ ءَ بوت من وش وش ءَ چار اِت انچو من ءَ دوست بوت۔
پد ءَ من پہ وتی میتگ ءَ سنگت یکجاہ بوت اَں پد ءَ وانگ ءَ روگ ءَ پروگرام اِنت گڑان منی ھیال ھما جنک ءَ گوں ھمے وڑا مئے پون ءُ ھال بوت من وتی دل ءِ گپ گشت اَں ۔منی زندگئ کسّہ بندات بوت ھما روچ ءَ چہ ۔
منی وابانی بانور من ترا باز گشت نہ کن ءِ بلہ ھمے گُشگ لوٹ اَں منا تئ چہ ابید دگہ کسءِ نیست منی دنیا توئے منی زندگی توئے من باز تئ گوما مھر کن اَں من ترا وتئ کنگ لوٹ اَں بارے کسمت ءَ چے نبشتہ بہ بیت اِں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسانی درشانی انت-