شگان – سکی ساوڑ بلوچ

شگان

نبشتہ کار: سکی ساوڑ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

چوناھا منی جند ءَ را کدی بے پایدگیں یا مپتیں باوست ءُ جیڑھانی سر ءَ گپ کنگ ءِ ھچ دوستی نیست، منی لیکہ ایش اِنت ھرچ جیڑہ ءِ گیش ءُ گیواری گوں اِلم ءُ زانت ءَ بندوک اِنت، اگاں درستان ءُ ساری یک مردمے وت چَہ اِلم ءُ زانت ءَ زِبھر بہ بیت یا وت شش ءُ پنچ مزانت پد ءَ بئیت بلاہ بلاھیں گپ بہ جنت، اے وڑی منی جند ءَ را تُشے دوست نہ بیت، من گْوش آں جیڑہ پہ کوکار ءُ جاک ءَ کدی گیش ءُ گیوار نہ بنت بلکیں گوں اَملی دروشم ءَ بنت، اگاں من چاگردی رسانکدار ءَ روچے یک باوستے چِست بہ کن کہ من جیڑھاں ھمد ءَ گیش ءُ گیوار کن آں، من گْوش آں اے منی وتی رَد دیگ اِنت یا وتی نامدار کنگ ءِ یک توجیلے.

اے گپ ءَ من نہ گْوش آں کہ چاگردی رسانکدار یک بے کاریں چیزے یا اد ءَ ھچ پایدگ نہ رس اِیت، اے وڑ نہ اِنت بلے ما چاگردی رسانکدار ءِ کارمرز کنگ ءَ زانگ ءَ نہ ایں کہ مارا کجام وڑ ءَ کارمرز کنگ اِنت ءُ مارا چَہ اے جاہ ءَ چونیں پایدگ چِست کنگی اِنت؟

مئے تہ ءَ اے زانت انگت بیگواہ اِنت، ما ھمے پھم اِتگ چاگردی رسانکدار ایوک ءَ پہ وھد ءِ تِیلانک ءُ بیسریں باوستانی واستا جوڑ کنگ بوتگ، اے یک ردیں سوچے کہ ما وتی تہ ءَ ودی کرتگ.

ھیر من نوں وتی اسل گپ ءِ نیمگ ءَ کایاں کہ من چے گْوشگ لوٹ آں، من گندگ ءَ آں چاگردی رسانکدار ءَ راجی دردوار، راجی رھشون، راج پھازوک، لَج پھازوک، گیرت مندیں بلوچ، نہ ترسیں نرمزار ءُ دگہ دگہ پہ شگان جَنَگ ءَ گندگ بنت.

اے ھما مردم اَنت کہ چو منی وڑ ءَ وتی ساہ ءِ رکینگ ءِ ھاتر ءَ درانڈیھ ءَ پہ پند یا پہ ترس ءُ لرز وت ءَ سر اِش کرتگ، مروچی ھما مارا شگان جَن اَنت کہ جی بلوچستان ءِ تہ ءَ بلوچ ترس ءِ آماچ اَنت، ھچ نہ گْوش اَنت، گُنگ بوتگ اَنت، شپ ءُ روچ چاگردی رسانکدار ءَ نشتگ اَنت ھرام بات یک راستیں گپ بہ کن اَنت، اڑے مردم اے وڑ ءَ لگور ءُ نامرد بیت، اڑے مردم اے وڑ ءَ چَہ ساہ ءَ ترس اِیت کہ بلوچستان ءَ نشتگیں مردم ترس ءِ آماچ اَنت؟ (اے واجہ درانڈیھ ءِ لج پھازوکانی گپ اَنت).

یک روچے من چاگردی رسانکدار ءَ یک لج پھازوکے دیست گپ ءَ اَت” مردم اینچو بے زمیر نہ بیت کہ آوانی ھمساھگ بیگواہ بوگ ءَ اَنت ءُ آ نشتگ ءُ ندارگ چارگ ءَ اَنت، زی چَہ آوانی میتگ ءَ زالبولے گوں سے زھگ ءَ برگ بوتگ ھرام بات اے بے آپیں مردم یک گپے بہ کن اَنت یار گڑا اینچو چم جھلی بوتگ کہ شما کنگ ءَ اِت؟

من وھدے کہ اے گپ اشکرت اَنت یکبرے سک ھند اِت ، جی ھو راست گْوش ئے واجہ تئی بے دروریں گپ اَنت، مارا چم جھل، بے زمیر، بے آپ، ھرچی کہ تئی دل گْوش اِیت تو گْوشت کن ئے پرچاکہ تو یک لج پھازوکیں بلوچے ئے کہ وھدے کہ لاشانی کپگ ءُ تئی سنگت ءُ ھمساھگانی بیگواہ کنگ بندات بوت گڑا تو چَہ درستاں پیسر درانڈیھ ءَ سر بوت ئے، گڑا آ وھد ءَ ترا اے یاد نہ بوت کہ من ءَ ھمد ءَ نندگی ءُ توار چست کنگی اِنت؟ تو گڑا پرچا اوپار نہ کرت ءُ تھت ئے؟

من گْوش آں بلوچ راج ءِ پُسگاناں ھزار سلام کہ آ انگت وتی دیار ءَ گوں اے نگیگیں جاوراں نشتگ اَنت ءُ اِلم ءِ پِڑ ءَ جھد کنگ ءَ اَنت، مروچی بیگواہ بوگ ءَ اَنت، لٹ ءُ کُٹ کنگ بوگ ءَ اَنت، کم شرپ کنگ بوگ ءَ اَنت، گُژن ءُ تن ءِ آماچ اَنت، گد ءُ پہ گْور ءَ کنگ ءَ نیست اِش، بلے انگت وتی دیار ءَ نشتگ اَنت، اے انگت بے زمیر ءُ چم جھل اَنت؟ اے انگت لگور ءُ ترسوک اَنت ؟ بہ گْوش منی لج پھازوکیں واجہ؟

نوں تو من ءَ بہ گْوش بے زمیر ءُ چم جھل کے اِنت من ءُ تو ایں یا ھما پُسگ کہ دیار ءِ دلبند ءَ نشتگ اَنت؟ درانڈیھ ءَ نندگ ءُ بروتانی تاب دیگ ءَ کس راج دوست نہ بیت ندر آں، اے گپ ءَ اوں من رد نہ کن آں کہ ڈنّ ءَ کس مہ بیت، ڈن ءَ بہ نند ءُ کار بہ کن بَلے ڈیھ ءِ پرزنداں بے زمیر ، چم جھل ءُ ترسوک مہ گْوش.

ڈن ءَ نشتگ اَنت ءُ سیرلاپ اَنت، دگہ ترس ءُ بیمے نیست اِش ءُ چاگردی رسانکدار ءَ نشتگ اَنت انچیں گپ ءَ جَن اَنت کہ مردم ھیران ء ھدا بیت واللہ، پد ءَ چَہ ایشاں ھرام بات یکے پاکستان ءَ نہ اِنت کُل درانڈیھ اَنت.

اگاں گراونڈ ءَ بوتین اَنت انگت دردے پہ دو، شگان اِش بہ جتیں بلے درانڈیھ ءَ نندگ ءُ شگان جَنَگ چَہ منی مجگ ءَ ڈن اِنت باور کنڈیھ ءَ مردم ھمروچ جَنَگ ءُ برگ بوگ ءَ اَنت زاناں اے بے زمیر ءُ بے لج اَنت؟واجہ وتی زھن ءَ مزن بہ کن ءُ وتی جند ءَ سرپد بہ بو، وت بزان ءُ وتی ڈیھ ءِ جاوراں بزان ءُ بہ پھم منی ساہ، ایوک ءَ پہ درانڈیھ ءَ نندگ ءُ بروتانی چرپ کنگ ءَ کس راجدوستے بوت نہ کنت.

یکروچے یک درانڈیھ ءِ لج پھازوکے ءَ من ءَ گْوشت” اڑے ساوڑ تو شپ ءُ روچ مھرل ءِ سر ءَ نمدی ءُ آزمانک نبشتہ کنگ ءِ بدل ءَ راج ءِ شھیدانی ءُ زُلم ءِ ھلاپ ءَ نبشتہ بہ کرتیں گڑا تو یک راجدوستے بوتگ اِت ئے، تئی نَد ءَ انساپ کرتگ اَت، تو باید اِنت مھرل ءِ سر ءَ نبشتہ کنگ ءَ یلہ بہ کن ءُ راج ءَ را وتی بہ کن کہ راج بزگ اِنت”.

من آئی ءَ پسّو دات ” جگر درستاں چَہ پیسر گپ ایش اِنت من چَہ مَرگ ءَ ترس اِیت پرچا کہ ساہ بھارے نہ اِنت کہ پد ءَ رُد اِیت دومی گپ من بلوچے نہ آں پمیشکا من آ درد ءَ مار اِت نہ کن آں چو کہ تو درانڈیھ ءَ مارگ ءَ ئے”.

آئی ءَ ھندگ جت ءُ گْوشت” من زانت کہ تئی تہ ءَ بلوچیت بیگواہ اِنت ءُ آئی ءِ جاہ ءَ مھرل ءَ گِپتگ”.من ھوں ھندگے جت ءُ گْوشت” کربان پہ مھرل ءُ کربان پہ تئی درانڈیھ ءِ لج پھازگی ءَ منی ساہ.

درانڈیھ ءِ لج پھازوکاں سھرچکیں دروت کہ وتی ساہ اِش پہ درانڈیھ ءِ نندگ ءَ ندر اِش کرتگ.