گلزمین ارسے چہ منی چمّاں شَل ایت
نبشتہ کار : شلی بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھور لَھم لَھم شَنزگ ءَ اَت، من چہ پَچیں دریگ ءَ زیبائیں ندارگاں گوں مُلما اِت آں ، ھر نیمگ ءَ کہ چم کپ اَنت سبز اِنت کہ سبز ، من ہیڈ فون جِتگ اِت اَنت، ناصر کاظمی ءِ شعر ءَ گوں نورجھان ءِ شیرکنیں توار ءَ اَنچش گوشداران اِت آں کہ دگہ دنیا یے ءَ سر کَش اَت۔
“نہ ملا کر اداس لوگوں سے”
“حسن تیرا بکھر نہ جائے کہیں”
بَس روان اَت ،درائیں ندارہ پُشت ءَ پَشت کپان اِت اَنت ، منی کَش ئِے نشتگیں مردم انچش گوں وَرگاں دلگوش اَت پورا اے دنیا ءِ مردمے نہ اَت نا گمے نا کندگے ،نا گپے بس دمانے اوشات ، ھرکس وتی اسٹیشن ءَ ایر کپان اَت۔
من سما کُت دنیا ھم بَسے، ءُ ما درست وتی اسٹیشناں ایر کپان ایں ،باز جاھاں مارا ایر کپگی نہ اِنت بلے ما پہ نہ نادلکشی ایر کپ ایں۔
انسان بایَدیں چو درچک ءَ بوتیں ،لَڈ ءُ بوج سک گران اِنت سک تورناک اِنت وتی بُن پیرُکی جاہ ءُ دیارانی یل کنگ من گوں ھیالاں جیڑان اِت آں ، انوں اگاں کَسے من ءَ جست بہ کنت ، زند ءِ گران تِریں ساھت کجام اِنت ”وتی ڈیھ ءَ چہ رُکست بوھگ ” من آئی ءَ اے پَسّو ءَ مَدیاں ءُ ھاموش بہ باں۔
ھمے کشک کہ مچکدگ ءِ تہ ءَ گوزیت،گاڑی چہ ھمے کشک ءَ روان اَت ،پورا منی ساہ اَت کہ چہ بالاد ءَ در کپگ ءَ اَت پُرشتگیں لوگانی کِسہ ، وتی لیب جاھانی ابیتکی ،نہ سرجمیں وابانی دریا من ءَ چمان اَت ءُ من چہ وتی ھلک ءَ در کپگ ءَ اِت اَنت من ھما روچی وشی ءُ گم ءِ نیام ءَ سپر کنگ ءَ اِت آں، من نہ زانت اے ابیتکی تیوگیں زند منی لنکُک ءَ گیپت ءُ دنیا ءَ تَریت گوں۔
ھور ءَ بس کُت روچ در اتک ھور ءِ بوھگ ءُ نہ بوھگ ءَ ھچ تپاوت نیاتک ڈیھ ءَ کہ ھَور بیت ، ھَور ءَ پد زمین ءِ بالاد ءَ چہ اجب پُر تاھیریں وشبوے چست بیت، شیپ ءُ کَور ھار کن اَنت ، چُک ءُ چوریگانی لیب ءُ گوازی ، میتگ ءِ شوانگانی رمگ کہ واتر بوھگ ءَ بنت اے ساھتاں گُش ئِے کہ دنیا ارواہ ءِ توک ءَ ایر بُک ایت۔ بلے اِد ءَ کہ ھور بیت آ وشی آ تاھیر نیست اَنت ۔ بس سُھب ءُ بیگاہ وتی وڑا کاینت رونت۔
مُلک ءَ مُرگے کوکو بہ کنت سجیں گم بال کن اَنت اِد ءَ مُرگے کوکو کنت دل وتی لوگ ءِ ترانگاں کپ ایت کہ اود ءَ بیگہ ءِ وھد ءَ من لوگ ءِ دیم ءِ مَچُّک آپ داتگ اَنت ۔روزرداں وتی پیژگاہ رُپتگ۔ مات ءَ کہ روگنی نگن پتکگ ما گوں چاھاں نشتگ اِیں وتی بھر ءِ نگن وارتگ۔
اِد ئِے بیگہ من ءَ گیش ملور کن اَنت ، انچش ابیتک باں گوش ئے کہ من وتی جند جاھے شمشتگ۔ ھمود ءَ من ءَ دوبر روگی بوتگ آ کشک من گار کُتگ۔
نوں منی چم ھر وھد ءَ کہ سپر ءَ بنت وتی ھاک ءِ مسکیں وشبو ءَ شوھاز اَنت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔