وانگ ءُ زانگ ءِ پِڑ ءَ ماشکیل ءِ پدمنتگی – مھراللہ بلوچ

وانگ ءُ زانگ ءِ پِڑ ءَ ماشکیل ءِ پدمنتگی

نبشتہ کار: مھراللہ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

انچوش کہ ما شما درست سرپدیں کہ بیست ءُ یکمی کرن ءُ اے پُر آشوبیں دور ءِ تہ ءَ مئے ءُ شُمئے زندگی ءِ تہ ءَ تعلیم ءَ را چنکریں ٹوھین اھمیت ءُ پزیلتے ھست اِنت دنیا ءِ تہ ءَ ھر کُجا کہ یک مُلکے یا راجے دیمروئی کرتگ ءُ تاں جاہ ئے سر اِنت آئی ءِ بُنیادی سبب وانگ ءُ زانگ اِنت ۔ دنیا ءِ تہ ءَ ھچ چُشیں ملک ءُ قومے نیست کہ آ ابید وانگ ءُ زانگ ءَ دیمروئی بکنت، ھمے علم ءُ وانگ ءِ برکت اِنت کہ مروچی انسان ءَ ھمے اندازہ دیمروئی کُرتگ کہ آ تاں ماہ ءَ سر اِنت۔ دنیا ءِ تمامیں مزنیں عالم، زانتکار ءُ دانشوراں مھلوک ءَ را وانگ ءُ علم ءِ دربرگ ءِ سِکین داتگ ءُ ھمے وڑا مارا مئے دین ھم علم ءِ دربرگ ءَ جھد ءُ کوشست ءِ تعلیم ءَ دنت۔ واجہ رسول اللہ صہ ءِ فرمان اِنت کہ اگاں یک شکسے ءِ علم ءِ دزگرگ کنگ ءَ یک نیمگے یا یک راھے در کیت گڑا اللہ پہ آئی ءَ جنت ءِ راہ ءَ آسان کنت۔ وھدے کہ واجہ رسول اللہ سر ءَ اولی گَشت ءَ وھی بیت گڑا گوشگ بیت “اقرا” چوشکہ بوان-

تعلیم انسان ءَ رُژناہ پکر کنت ءُ یک بھتریں انسانے جوڑ کنت ءُ پد ءَ ھمے جوانیں انسان جوانین چاگرد جوڑ کن اَنت ءُ جوانیں راج تشکیل دے اَنت۔ وانگ ءُ زانگ پہ مرد ءُ جَن ءَ یک وڑا المی اِنت۔ گوشگ بیت کہ راج ھما وھد ءَ وانندگ بیت کہ آئی ءَ جَنین زھگ ءُ زالبول وانندہ بہ بنت۔

ابید وانگ ءَ مردم چو کور ءَ اِنت ، بِل کہ زاھری ھساب ءَ چم ئے بہ بیت ھم بلے شہ بے تعلیمی ءَ نہ گِندیت پمیشا گوش اَنت۔ تعلیم انسان ءَ شَئور دنت، تعلیم مردم ءَ را شہ وتی جندا روشناس کنائین ایت ءُ انسان وتی بارہ ءَ زانت ءُ گیشتر جستجو کنت۔تعیلم مردم ءِ اکل ءُ فھم ءَ شاھیگان کنت ءُ مردم گیشتر پگر ءُ سسّا کنت، سوال کنت۔ وانندگی اِنت کہ انسان ءَ گوں وتی چاگرد ءِ مردمان ءُ گوں تمامیں انسانیت ءَ مھر ءُ دوستی ءِ سِکین ءَ دنت۔مردم ءَ را قوم دوستی ءُ وطن دوستی ءِ سبق ھم شہ وانندگی ءَ رس ایت۔ شہ ھمے زانگ ءَ مردم وتی بُنکی ھکاں سرپد ءُ زانتکار بیت۔ دنیا ءِ ایدگہ راجانی وڑا مئے راج ھم باید وانگ ءُ زانگ ءَ وتی مستریں واھگ جوڑ بکنت۔پرچیکہ کامیابی ءُ ترقی گوں علم ءَ بندوک اِنت۔باید ما گِس گِس ءَ بہ گرداں ءُ مھلوک ءَ را وانگ ءُ زانگ ءِ ارزشت ءَ بگشیں اے مئے درستانی راجی زمہ واری اِنت کہ ما بلوچستان ءِ کُنڈ کُند ءَ ھر کُجام کوچگ ءُ ھلک ءُ میتگاں مھلوک ءَ را سرپدی بہ دئیں۔ ھاس منی شہ ماشکیل ءِ مردماں دزبندی اِنت کہ آ تعلیم ءِ اھمیت ءَ بزان اَنت ءُ وتی بچک ءُ جنکیں زھگاں بوانین اَنت پرچاکہ اے دور ءِ لوٹ ھمیش اِنت۔ انچوش کہ ما گِندگیں مئے مردمانی روزگار گوں باڈر ءَ بندوک اِنت بلے آھاں پہ وانگ ءُ زانگ ءَ ھچ سُد پِر نیست۔ ماشکیل ءِ مردم وتی ھمساھگیں علاقہ واشُک ءُ خاران ءَ بچار اَنت کہ اود ءِ مردم نہ باڈر ءِ واھُند اَنت و نا زر و مال ءِ ھساب ءَ ماشکیل ءِ وڑا اَنت۔ ماشکیل ءِ مردماں اے گُنجائش ھم ھست کہ اگاں بہ لوٹ اَنت وتی زھگاں پہ وانگ ءِ ھاترا کوئٹہ ءُ کراچی ءَ دیم دات بکن اَنت۔ دومی نیمگ ءَ ما گِنداں کہ چہ ماشکیل ءِ مھلوک ءَ واشُک ءُ خاران ءِ تنگدست ءُ غریبیں مردم گیشتر پہ وتی زھگانی وانینگ ءَ کوشست کن اَنت ءُ آوانی زھگ مروچی ھر کُجا دیما اَنت ءُ وانگ ءُ زانگ ءِ پڑا وترا منینتگ اِش ما اے گپّ ءَ ھم سرپداں کہ مئے ءُ شُمئے الاکھانی تعلیمی نزام تباہ اِنت ۔ ھاس ماشکیل ءِ کہ 60 ھزار آبادی اِنت ءُ اودا ھائی اسکول بس یکے کہ اودا ھم وانگ نیست ءُ ٹیچر سرجم نہ اَنت۔اودا کالج ءُ یونیورسٹی ءِ بئیگ باز دوریں گپّے۔۔ تھنا کاروبار، زر ءُ مال ءِ جَم کنگ کامیابی یے نہ اِنت۔ کامیاب ما ھما وھدا باں کہ مئے زھگ زھگ اسکول ءَ برو اَنت، مئے مردم وانندہ بہ بنت، گڑا مئے مردم ،چاگرد ،قوم ءُ ملک دیم ءَ روت، یک شئور یافتہ ایں سماجے تشکیل دنت۔ اے وھد ءَ مارا گوں دنیا ءِ ایدگہ راجاں ھم گام بیگی اِنت و وترا ثابت کنگی اِنت کہ ما علم دوستیں راجے آں-

مراد ساھر گوش ایت:

“نہ علم ءِ شوق نہ قوم ءِ دوستی نہ سُد دنیا ءِ”
“چوشیں بے جوھر ءُ جان دُز ءُ سُستیں جوان ءَ سوچ”

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔