چندے دانک پہ سستگیں ھمبل ءَ
نبشتہ کار: کادر ھسرت
دی بلوچستان پوسٹ
سستگیں ھمبل (تیرے فراق میں) شیردل گیب ءِ گِدار اِنت کہ سنگت نئیم جُما ءَ ماں بلوچی ءَ رجانک کُتگ ، نئیم جُما ءَ دیر اِنت گوں لبزانک ءَ بندوک بوتگ بَلے آئی ءَ بھ اشتاپ کاری نہ کُتگ ھمے اشتاپ نہ کنگ ءِ سبب ءَ مرچی آئی ءَ یک انچیں کارے کُتگ ءُ پہ وانوکاں یک انچیں ٹیکی یے دیم ءَ آؤرتگ کہ چہ آئی ءِ وانگ ءَ پد وانوکانی دل ءَ یک انچیں ھدوناکی یے ودی بیت اِنت وانوک اگاں یکبرے آئی ءِ رجانک کُتگیں کتاب ءَ بزاں کہ سستگیں ھمبل ءَ پہ وانگ ءَ دست ءَ بہ کنت گڑا دل ئِے نہ گُش ایت کہ دوبر ایر ئِے بہ کن آں ، وانوک ءَ را اَنچو گوں وت ءَ ملمہ کنت اگاں وانوک کتاب ءَ ھلاس بہ کنت کمو جیڑ ایت کہ اڑے یار دریگتے کمو انگت مستر بوتیں۔
شوکیں کتاب ءِ وانگ ھما وھد ءَ واناک تِر بیت اِنت کہ آئی ءِ تہ ءَ تو وت ءَ را بہ پھم ئے ءُ وت ءَ را شوھاز بہ کن ئے ، وت ءَ ھما لبزانی زِر ءَ گار بہ کن ئے ، ھما سکی ءُ سُوریاں تو وتی تہ ءَ بہ مار ئے ءُ وت ءَ را ھمے کسہ ءِ یک کارستے سرپد بِہ بَہ ئے۔ مرچی اے کتاب ءِ وانگ ءَ پد من ھم وت ءَ را ھمے لبزانی تہ ءَ گار کُت من ھمے جیڑ اِت کہ اے درد ءُ رنج گیب ءِ سر ءَ انا منی سر ءَ آتکگ اَنت گیب ءِ کسہ ءَ را من وتی کسہ پھم ات گیب ءِ وانگ ءَ پد من ءَ ھمے سما بوت کہ گیب ءِ جاگہ ءَ من آں کہ وتی ھمبل ءِ ھاتر ءَ برے شال ءِ اے دمکاں ویل آن ءُ برے آ دمکاں ویل آں۔
گیب ءِ کتاب ءَ من ءَ اَنچو مُلمہ کُتگ کہ ھمے ندارہ سازی کہ گیب ءِ وتی کتاب ءِ تہ ءَ آؤرتگ اَنت آئی ءِ ھمے ندارہ سازی منی چمانی دیم ءَ زاھر اَنت اَنچو گُمان بوگ ءَ اِنت کہ اے ندارگاں من چم ءِ وت گندگ آن ءُ ایشاں مارگ ءَ آں گیب ءِ کسہ تھنا مھری کسھے نہ انت گیب ءَ کہ آ دَور ءَ ھرچی دیستگ ءُ مار اتگ چنچو رنج کَش اتگ شما کتاب ءِ وانگ ءَ پد وت سرپد بہ اِت۔
من نہ گْوش آں کہ من یک زانوگرے آن ءُ من ءَ گدار ءِ بارو ءَ گیشیں سرپدی ھست اِنت سستگیں ھمبل ءِ وانگ ءَ پد من ءَ بے کساس وشی بوت اُمیت کن آں دیمتر ءَ ھم اے رنگیں کتاب مارا پہ وانگ ءَ دست کپ اَنت- “بلوچی زُبان میزران بات”-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔