رملچہ
هسابجار
دی بلوچستان پوسٹ
اکسچریں کمانچر
گنوکے ات گوں اَکسگِر ءَ وتیگ
هلک پہ هلک اَت
دیارئےِ گول اِت
میارئےِ پول اِت
کوه ءُ کهچر
گُلیں کمانچر
زیداں درکپت ، رنگ ئےِ گپت ءُ کوار ءَ کُرت انت
پاتوانی نرمیں بانزل
بهاگاه ءِ اول سرپتگیں پُلّ
روچ ءِ شوهاز ءَ دراتکگیں مرد !
بلوچ ڈیهہ ءِ هون پوشیں زمین ءِ زید ءُ اد ءِ زمستان ءِ برپ پوشیں زمین یک انت
چِد ءَ گوستگ کسے ترا چو
پہ وتی ڈگار ءِ گلامیں زید ءِ ندارگانی کید ءُ بند ءَ
بلے مروچی بهار اتکگ دیار شات انت
کُج ئے کمانو دبوکہ ءَ گوں !!
اد ءِ کمانچر !
گوں اَکسگِراں بهار ءِ اول سرپتگیں پُلاں پول انت
منی کمانچر !
اکسّ کشّیں کمانچر
مدام تر اِت وتی ماں اهد ءِ هٹلرانی یاتاں پولان
کُجانگو رپت ئے ؟ کُجا شُت ئے تو ؟
ترا توار اَنت
بهار ءِ مستاگ دروشمیں رنگ
گهاریں سیما ماهیں مهرنگ
مُرادیں مهلب ، سبائیں سمّی
کُجا شُت ئے تو ؟
او کمانچر !
تو مئے پیکاسو
همئے کہ گنداں من اکس کشّے
بهار ءِ اول سرپتگیں پُلّانی اکساں کش ایت تا گیر کاراں ترا من دائم
گُلیں کمانچر ! دپ ءَ اِنت زهگے کُچکے ءَ روت !
اڑئے کمانچر ! بہ گند زهگے پُرانیگ چون گدروشگ ءَ انت
کمانچر پُلّ ! منی دیم پہ دیم ءِ کهیر بُرّیں درچکے چہ مُرگی چُنکی یے کپتگ
یک پیرمرد ءُ پیرزالے اتک ءُ چست کُت
من ءَ تو گیر اتک ئے گوں کهیراں بَلّ ءِ