پہ پدائی وجداد وپا ءُ ایوب ازیم ءَ چندیں دانک
نبشتہ کار: مجنون بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اگاں ما بِچاریں روچے ھزاراں مردُم رؤت کئیت اِنت اے جھان ءِ تہ ءَ لھتیں انچیں مردُم ھم رؤت اِنت کہ آھانی کِرّا مال جائیداد جھگیر ھست اِنت بلے آ مردُمانی روگ ایوک ءَ یک پیملی ءَ را یک لوگے ءَ را تاوان دنت اِنت چیاکہ آئی ءِ دْراھیں مال گِسے ءِ مُپاد ءَ بندوک اَنت ۔بلے ھما سنگت ھما مھلوک گوں ھما نزیہ ءُ پلسپہ ءَ بندوک اَنت آھاناں موت نئیت اِنت آھانی واستا موت ھچے نہ اِنت آھانی واستا مرگ زندے مرگ نمیرانی ءِ ۔ اے گپ ءَ ما ءُ شُما سرجم سرپدیں کہ بلوچ یک چیردستیں کومے کہ آئی ءِ وتی سر زمین وتی زر وتی کوہ گیابان ھست اَنت بلے آئی ءَ ھچ وڑیں دسترسے نیست اِنت ۔ءُ ما شُما اگاں بچاریں بلوچستان ءِ سر ءَ کبزہ ھست اِنت کہ ھست اِنت ۔ بلے کبزہ ءَ چہ ساری بلوچ ءِ زند کہ آئی ءِ توک ءَ تئی لوٹ تئی ننگ ، مات،گُھار ، کہ ھست اَنت ھچ جاہءَ شُت نہ کناں کہ آ ترّ ءُ تاب ءِ جاہ تنگ اَنت ابید چہ مردین آدماں زالبولانی واستا اے زمین تنگ کنگ بُوتگ ءُ ھما دری مردُم آتکگ اَنت ءُ آھاں اد ءَ جاہ کُتگ کہ آھانی ھچ وڑیں شُناس ءُ پجّارے نیست اِنت ءُ آئی ءِ تب گوں بلوچ ءِ ربیت ءُ تب ءَ گوں نزیکی نہ کنت ۔ بازیں مھلوک ھست اَنت کہ ھمے جبر ءُ زُلم ءَ سگّ ءُ اوپار کنت ءُ ھمے مھلوک ءِ تہ ءَ چُشیں ھم مھلوک ھست کہ آ اے چیز ءَ برداشت کُت نہ کنت چیاکہ آ گوں انسانی ھکّانی ءُ انسان ءِ لوٹانی نزیہ ءَ گوں بندوک اَنت ءُ راجانی تہ ءَ انچیں مردُم ھم درکئیت اِنت کہ آ وتی جان ءِ رکّینگ ءِ ھاتر ءَ وت ءَ چیر دنت ءُ وت ءَ در پہ در کنت چہ اے جنگ ءَ چہ اے زُلم ءَ وت ءَ لا تالوک کنت ۔ ستم نہ اِنت کہ کسے پاد بئیت ءُ جنگ بہ کنت بلے آ چاگرد ءِ تہ ءَ اے چیزاں بِہ مار ایت کہ زُلم ءُ جبر پرچی بوھگ ءَ اِنت اگاں آ چُش کُت نہ کنت داں آئی ءَ را سماج ءِ تہ ءَ زندگ بوھگ ءِ ھچ ھکّ نیست اِنت-
چیاکہ آ چہ وتی سر ءَ بؤوکیں جبر ءَ شموشکار اِنت اے راج ءِ ھر ھما جُھدکار ھست اَنت کہ جُھد کنگ ءَ اَنت ءُ اے چیزاں مار اَنت اے راج ءِ تہ ءَ چُشیں ھم مردُم ھست اَنت کہ آھانی کرد سک مزن ءُ پراہ ءُ شاھیگان بیت اِنت کردے مزن ءُ کسانی اے وڑ اِنت کہ اگاں جاگھے کہ ساری ءَ سر سبز ءُ آباد اِنت آئی ءِ تہ ءَ اگاں پُلّے رُد ایت درچک ئے رُد ایت آ اینچو مھنا نہ دار ایت کہ آ ساری ءَ آبادیں جاھے ۔ اگاں گیر آباتیں جاھے ءِ سر ءَ درچک رُد ایت ءُ ساھگ دنت گُڑا آ گیشتر اھمیت دار ایت مروچی “شھید پدائی ” “وجداد وپا ” پنام نعمان ۔ ایوب عظیم گوں گْونڈل مراد حاصل ءَ ءِ کلیپہ جان ءَ من کمیں وجداد وپا ءُ ایوب ءِ زندے سر ءَ گپ جناں کہ اِ ھر دو بُلیدہ وڑیں جاہ ءِ نِشتگ اَنت کہ اود ءَ سیاست ءَ را کس ءَ تَرجی نہ داتگ اے ھما ورنا بُوتگ آں کہ اِیشاں وتی زندے ھر سھت ءُ دمان ندر کُتگ پہ ھمے راج ءُ مھلوک ءَ کسے ءَ کہ ایشانی کار بُوتگ اے ھوار بُوتگ اَنت کسے ءَ ھاک ءِ کش اِتگ کسے ءَ سِنگے کش اِتگ کسے ءَ لوگے پیش جَتگ آ آھانی گون ءَ ھمکوپگ بُوتگ اَنت کسے ءَ مرگ ءُ درد ءُ تکلیپ ءِ بُوتگ آ ھم کوپگ بُوتگ اَنت چیاکہ آھاناں وتی ھمے جُھد مھلوک ءِ دیم ءَ آرگی بُوتگ کہ شُمارا وتی جند سرپد بوگی اِنت آھاں روچ نہ چار اِتگ شپ نہ چار اِتگ لوگ نہ چار اِتگ آھانی سرجمیں زندگی ھمے جُھد ءِ پُشت ءَ گْوستگ ۔ 2010 ءَ چہ 2008 ءَ بگر وجداد وپا ھمے سیاست ءُ پلسپہ ءِ کتابانی گون ءَ بندوک بُوتگ بلے آئی ءَ مکلسی ءِ گون ءَ سیاست ءِ بُوتگ آئی ءَ ھچبر کس ءَ را ردیں ءُ دروگیں راہ پیش نہ داشتگ ءُ چاگرد ءِ تہ ءَ وجداد وپا ءِ چہ سلکاریاں دست مان نہ بُوتگ ھردوکانی آھانی مستریں جُھد ھمے بُوتگ کہ ھرابی ءُ ناجائز مہ بیت ھما کہ یک انسانے ءِ تہ ءَ بزاں شرّیں انسانے ءِ ھما ھاسیت کہ ھست اَنت اے ھردوکانی تہ ءَ بُوتگ اَنت اِیشاں پہ مھلوک ءِ سرپد کنگ ءُ آھانی ھمراھداری کُتگ مھلوک ءِ ءُ مھلوک ءَ آھاناں ھرچی گْوشتگ آھاں برداشت کُتگ آھاں اے چیز ءَ را نہ چار اِتگ ءُ بس وتی جُھد برجم داشتگ 2017 ءَ وھدیکہ اے بندیگ کنگ بنت داں دو سال ءَ دارگ بنت سزا دیگ بنت ءُ یل دیگ بنت بلے اے چیزاں باوجود اِیشانی جُھد ھما وڑ برکرار بیت ءُ اے پد ءَ جُھد ءَ بندات کناں واجداد وپا ءِ سیادی گوں سکیں گریبیں لوگے ءَ چہ بُوتگ آئی ءِ ھرچی کہ بُوتگ آئی ءِ مات ناز جان بُوتگ ءُ آئی ءَ یک براتے ھم ھست ءُ آ ھم چو شر شر نہ اِنت کہ لوگ ءَ بِہ سمبالیت بلے آئی ءَ وتی لوگ شریں وڑے ءَ داشتگ ءُ وتئی گس ءِ تہ ءَ شَئور پیداک کنگ ئے ھر وھد ءَ جُھد کُتگ گس مُھکم داشتگ مرچی باندا مئے چاگرد ءِ تہ ءَ گریب بوھگ ءُ زندگ بوھگ سک گران اِنت بلے انگت آئی ءَ وت ءَ زندگ داشتگ ءُ وت ءَ مھکم کُتگ ۔ واجداد وپا ءِ مُدام گپ ھمے بُوتگ کہ زند ، واھشت ، وشی ھرکس ءَ وش بیت ھرکس اِیشاں لوٹ ایت آئی ءَ ھمے ھبر کُتگ یکبرے وت ءَ را وت چارگ کپ ایت کہ باریں تو زندگ ئے یا کہ اناں ترا تئی ھک ءُ چیز رسگ ءَ اَنت کہ ناں ترا ترّ ءُ تاب ءِ اجازت ھست کہ ناں اگاں نیست اِنت گُڑا ترا وتی رکینگ ءِ واستا وتی نسلانی رکّینگ ءِ واستا در آھگ آلم اِنت آ ھمے سوچ ءُ پکر ءَ گوں بندوک بُوتگ ءُ مرچی آئی ءَ دُنیا ءِ دیم ءَ سابت کُت وتئی گُڈی تیر زندے امانت کُت ۔من ھمے سرپد باں کہ چاگرد ءِ توک ءَ چُشیں مردُمے پیداک بوھگ سک باز وھت جنت ءُ سک باز وھد ءِ درکار اِنت بلے اِیشانی پکر ءُ سوچ کمیں وھد ءَ باز مزن ءُ پراہ شاھیگان بُوتگ ۔ وتئی چاگرد ءِ تہ ءَ نہ برابری ءُ ایندگہ ھرابی ءُ نزوریانی چار ءُ تپّاس ءَ رند یک مردُمے اے چیز ءَ سرپد بُوت کنت کہ من ءَ کُجا بوھگی اِنت پہ اے سنگت ءَ من ھرچی بْہ گوشاں کم اِنت ۔ ءُ سنگتانی جاہ وش بات ۔ ءُ گُڈسرا من ھمے گْوشاں کہ اے سنگتانی پکر ءُ سوچ ءِ سر ءَ اگاں مردُم چمشانک بہ دنت داں مزنیں راھشونی ءِ کُتگ اِیشاں وتی چاگرد ءِ ۔ ءُ اِیشانی کدر ءُ کیمت سک باز اَنت ءُ مرچی اِیشانی شھادت پہ چاگرد ءَ کسانیں ھبرے چیاکہ اِیشانی پکر ھمے بُوتگ کہ پہ جُھد ءَ جان ءُ سر کُربان کنگ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔