نبشتانک:شھاب ءُ آئی ءِ راجدوستی
نبشتہ کار: چراگ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شھاب جان تئی سر کپگ ءَ گوں گش ئے من يک جیڑگے ءِ تہ ءَ کپتگاں، پرچا کہ من ترا نہ دیستگ اَت، دچار نہ کپتگ ات ایں بس منی ءُ تئی ھال ھما روچ ءَ بندات بوت کہ منی برات بیگواہ بوتگ اَت ،تو سرپد بوت ئے گُڑا تو من ءَ ھال کُت کہ سنگت ما کوشِش کنگ ءَ ایں شُما ھم بہ کن اِت، ھیر بیت۔
من ھیران بوتاں اے سنگت ءَ من ءَ ھال کُت اینچو جُھد کنگ ءَ اِنت۔ گڑا ھمد ءَ چہ مئے ھال ءُ اھوال بندات بوت، من ترا سک ِگندگ لوٹ اِت بلے ترا نہ دیست ھمے چیز ءَ من سک جیڑاں کہ تو گوں ھرکسَ ءَ اینچو مِھروان اِت ئے گوں ھمراہ ءُ سَنگتاں کہ مدام ھر ساھت بچکندگ ءَ اِت ئے ھَرکس ءَ کہ دیست تاں آئی ءَ گوں ھوار کَندگ ءُ مزاک ءَ اِت ئے مدام سَنگتانی دیوان ءِ بھر اِت ئے۔
اے چیز ساپ زاھر انت کہ شھابو تئی جھد مُدام پہ بزِگیں بلوچ ءُ بلوچستان ءُ وتی زمین ءَ بندوکّ بوتگ، تو وتی زند ءَ ھمے کار کُتگ اَت، بازیں واھشت ھم داشتگ کہ مَن ھمینچو بہ جیڑاں کم اِنت۔۔ شھابو جان ءِ ھیال ءُ لیکہ وتی بلوچ راج ءُ وتی زمین ءَ بَندوکّ بوتگ بَس شھابو جان مَن ءَ گوں تو گِلہ ھست یار کِسہ اَنگت سَرجم نہ اَت یار شھابو جان تو وَ یکّ سَرپدیں سَنگتے اِت ئے، چوش اِشتاپ چے ءَ کُت؟ شھابوھَردیں پہ وتی گُلزمین ءُ بزگّیں راج ءِ ھاتر ءَ جیڑگ ءَ اَت، جیڑگانی اَماچ اَت ، مُدام کجا ناں ُکجا جھدے کارے سَرجم کنگ بہ بیت پرچا کہ مِھر یکّ اَنچیں چیزے کہ تو وت ءَ چہ سَر گواز ئے ءُ بَس پہ وتی زمین ءُ وتی گُلامیں ءِ راج ءِ بارہ ءَ جیڑ ئے ۔
شھاب من نہ دیستگ اَت گوں من ءَ چش ھمراھیں سَنگت ءَ کہ مدام ھَر ساھت ءُ دمان بچکندگ ءَ اَت ھَرکَس ئِے کہ دیست تاں آئی ءَ گوں ھَوار کَندگ ءَ اَت مزاک ءَ اَت، مدام سَنگتانی دیوان ءِ بھر اَت شھابو ءِ جُھد پہ مدُام بزگیں بلوچ ءُ بلوچستان ءُ وتی زمین ءَ بندوک بوتگ ، شھابو جان زند ءِ ھما کارِست بوتگ۔ مَن ھمینچو بہ جیڑاں کم اِنت، گشاں کہ زمین وتی دوستاں پہ وت جلدی بارت ، بہ گندئے تئی مھر پہ زمین ءَ سک باز بوتگ اَنت، شھاب جان تئی مدام ھیال ءُ جیڑگ ھمے زمین بوتگ ، تئی روگ ءَ پد تئی میتگ، تئی لوگانی پیشگاہ، تئی نند ءُ نیاد ءِ جاگہ، ڈل ءُ ڈوک سَرجم ءَ پرشتگ ءُ ویران اَنت۔
تئی روگ ءَ پد گش ئے شال گیمُرت، بہ گند ئے تو شال دیریں یلہ کُتگ اَت، بلے وڑے نازن وڑے ءَ تو شال آیگ لوٹ اِت، پرچا کہ تئی بازیں یاد ، سنگت ترا سک دوست اِت اَنت، مرچی تاں ترا شال یاد کنگ ءَ اِنت اے وڑیں اناگتیں مرگ سک تور ایت پد ءَ تئی وڑیں گواڑگ ءِ روگ زمین ءَ پُرسیگ کنت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔