نبشتانک :نِمدی یے پہ نمیرانیں زاھو ءَ
نبشتہ کار: کلیم بیوس
دی بلوچستان پوسٹ
شَپی جَلّ!
دروت ءُ درھباتے منی گُلزمین ءِ ارواہ! بکش کہ منی کاگد ترا باز دیر ءَ پد رسگ ءَ اِنت ءُ چو نہ اِنت کہ من اچ ترا بے ھیال آں، بلے ایشی ءِ سبب سک باز اَنت ءُ وھدے من ھم گلزمین ءِ ھاکاں بُوسان باں کایاں گُڑا الّم ترا دیم پہ دیم ءَ گُشان ئے-
زاھو گپ وَ سک باز اَنت بلے گِلگ تھنا یکے کہ گوستگیں سال ءَ مارچ ءِ ۱۰ تاریک اَت ءُ شپ ءِ کساس 10:30 ءَ تو من ءَ گوانک جَت ءُ من چِست کُت ۔ زاھو: سلام بیوس چے ھال اِنت وش ءُ جوڑے ءُ وش آتک ءَ پد جُست کُت ھالاں بدے کُجائے من پسّہ دات ملتان ءَ آں یونیورسٹی ءَ تو ھال کن تو کُجائے ؟ زاھو: من اڑے زمین ءِ سر ءَ آں بلے تو بُگش مھمان دارے ندارے ؟ من پسّہ دات بلے کئے اِنت؟زاھو: من ءُ سلامو آں سلامو کُجام اِلھی؟ زاھو: بلکل من: کُجائے گُڑا کدیں پیداکے؟ زاھو : من یونیورسٹی ءَ آں ءُ آ بی شُمئے گُڑا جلدی کن گیٹ ءِ دپ ءَ بیا ما پیدلءَ پیداکیں – من جوھر ءِ موٹر سائیکل زُرت ءُ آتک آں داں تو ءُ سلام دوئیں سیاہ سیاہ ءِ سیاہ پوشاک، آ ھم یک وڑ ءَ من ھچ نہ گُشت ءُ شما سوار بوتے ءُ ما درکپت آں زاھو : ھال کن بئی کوم ءَ ھمید شریپ لوٹائینتگ مرچی من پسہ دات کہ ھو تو گُشت باز شوکیں کارے یار منی دل پہ استاد بیزن ءِ بینجو ءِ اِش کنگ ءَ تلوسگ ءَ اِنت گُڑا ھالاں بدے پروگرام چونیں پہ ترتیب ایں مردم یکدم ءَ ناچ دور بکنت یا مھمانی بکنت ءُ میار بکنت من پسہ دات نہ اڑے بسم اللہ کن دور کناں ھھھھ چو نہ اَنت جگر کمو میار کناں پد ءَ وھد ءِ ھساب ءَ دور کناں بلے مرچی من زاناں ناچ ءِ سر ءَ ناچ پُروش ایت ککک گپ وَ باز بوت بلے یات نہ اِنت کہ پُرّیں سالے بیت نوں بے ھیال کُتگ آں ۔ گُڑا ما سر بوتیں ءُ سنگتانی سلاماں پد ما نشت ایں ءُ گپّ رپّ بندات کُت۔ لھتیں وھد ءَ پد استاد بیزن ءَ چُکیں بلوچانی ءِ دُھن کہ بینجو ءِ سر ءَ جنگ بندات کُت تہ ما اوشتاتیں ءُ دست دل ءِ سرا ایرکُت ءُ ساز ءَ گوں ملار بوتیں ءُ گلزمین ءِ ترانگاں گار بوتیں۔
راجی سوت ءَ پد استاد ھمید ءَ ھما پیشیگیں داب ءَ مجلس گرم کُت ءُ کوم ءَ گوں دگہ دابیں کیفیت ءَ ناچ کُت من گُشت زاھو وھد ھمیش اِنت گُڑا بسم اللہ کنیں تو پسہ دات تو یار بُرو بلے من ءَ داں بینجو ورنا نہ کنت من ناچ کُت نکن آں من وَ دور کُت وھد ءِ ھساب ءَ ھرکس وتی وتی بوت ، نفسی نفسی بوت انچیں ساھتے اَت کہ زبان ءِ تپاوت،علاقائی تپاوت،زات ءِ تپاوت ھچ وڑیں تعصبے دیم ءَ نہ کپت بس ناچ اَت ءُ ناچ اَت من ھم بے ھیال اِتاں کہ من ءَ ناکو زتکے گوں بوتگ ءُ مھمان بوتگ منی بس ناچ اَت ۔ ناچ ناچ ءِ تہ ءَ وھدے گوں تو ڈیکّ وارت تو کندگ ءَات ئے ءُ سر بُرزکُتگ ءَ چادر کوپگ ءَ ءُ ناچ ءَ اَت ئے دنیائے ھمک شرّ ءُ ھراب ءَ چے پراموش وتی دنیا ءَ اَت ئے من ھچ نہ گُشت ءُ بینجو ءِ سُرور ءَ بال اِت انت-
دیوان داں گُڈی سیمسراں سَر بوت ءُ ما پد ءَ دوچار کپتیں اڑے تو ھمدائے من ءَ جُست کُت ، من پَسّہ دات دمانے پیسر دگہ دنیائے ءَ بوتگاں بلے نوں ھو ھمدا آں کجام مزہ بوتگ بئی تو منّے نہ منّے ناچ ءِ ءُ جنگ ءِ وتی زیبائی ءِ دُرستیں پرک آں ھلاس کنت مارا انسان کنت ءُ بلوچ کنت من گُشت ھو بلے بیا رواں چیزے وراں کہ شُدیک آں تو پسّہ دات منی دل ءِ گپ ءَ جنگ ءَ ئے وَ ما درکپتیں گیٹ ءَ آتکیں ءُ ورگ وارت ءُ برابر بوتیں من گُشت زاھو بیا رویں ہاسٹل نوں واب ءِ باری اِنت تو کند اِت ھھھھھ واب ماب نیست سھب ءَ منی فائنل ءِ پیپر اِنت من ءَ بھاولپور سر بوگی اِنت من گُشت یار زاھو چو وا نہ اِنت شپّی جَلّ باندا پیپر نہ اِنت پونشی اِنت باندا وَ یک شمبے اِنت ھھھھ نکن ئے من بلکیں تنیگ اَت ءَ ناچ ءَ آں بلے یار بیوس من ءُ سلامو جُنزیں گھنٹے سپر اِنت ھچ نبیت راویں علی ھال ءَ دربار روم ءَ وپسیں من ھچ نہ گُشت ءُ زھر بوئگ ءِ ایکٹنگ کُت بَلے تو من ءَ کِمار نہ کُت ءُ درکپتے پد ءَ مئے دیوان نہ بوت ءُ ما دوچار نہ کپتیں داں اے سال ءَ مارچ ءِ 9 تاریک اَتک ءُ پد ءَ بچکاں دیوانے اڑ داتگ اَت بلے ھال اَت تو سپر کُتگ ءُ پہ ابد رپتگے۔بلے من گِلگداراں کہ ترا من باز گُشت کہ شپّی جَلّ یار بَلے تو نہ کُت ءُ درکپتے اینکس پہ من ءَ بُہ کُتیں یار بلکیں لھتیں دِگہ کندگ ءَ گروک جتگ اَت منی کوٹی ءَ بلے چُش نہ بوت۔
ھر جاھے ءَ کندان بات ئے پہ اَبد نمیران بات ئے تئی وتی ناکو زتک-
کاف بیوس ،کوٹی نمبر ۴۰ـھمزہ ھال ،بہاؤلدین زکریا یونیورسٹی ملتان (edited)-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔