جھد کار اِت!!
نبشتہ کار : سازبان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دانکہ زورگیر مئے زمین ءَ ھست اَنت دانکہ ما ایردستیں گُڑا اے دابیں ورنا بے وھدیں مرگ ءِ ارجان بنت ۔ بیا اِت زمین ءَ رکین اِت ءُ وت ءَ رکین اِت مرگ زالمیں چیزے برے برے اَچ تو ھما مردماں پُل ایت کہ تو چہ آھاں یک دمانے ھم دور بوگ نہ لوٹ ئے ۔“شھابو “ زی سلُو ءُ ناصو منی ءُ تئی کِسّھانی کارست اَت انت بلے نوں تو گوں سنگتاں کارست جوڑ بوت ئے ۔ پھل کن منی کِرّا چشیں لبز نیست کہ شمئے مھروانی ءُ شمئے کُربانیانی سر ءَ چار دانک نبشتہ بکناں بس ھمنچو گُش آں کہ انگت سلُو ءُ ناصو ترانگ تاجگ اِت اَنت ءُ تو گوں سنگتاں تاجگیں ٹپّاں واد پِر ریتک!-
ھر وھد ءَ کہ آئی ءَ مردمے دیست کندگ ءَ اَت جاور ءُ باوست ھرچی کہ بوت اَنت آ کندگ ءَ اَت، اگاں آئی ءِ سر ءَ سنگتے ءَ لنکُک چست بہ کُت ایں آ پد ءَ ھم کندگ ءَ اَت آ مئے استاد اَت مارا سر ءُ سوجے کت ھر وھد ءَ کہ سنگتے دیست گڑا وتی ایردستیں زمین ءِ جیڑھانی سر ءَ گپ ءُ تران کت جست ءُ پدے کت ءُ آئی ءِ مستریں شرّی ایش اَت کہ گوں سنگتاں مھروان اَت آئی ءَ ھمک سنگت چو براس ءِ ڈول ءَ دوست داشت آئی ءَ ھمک سنگت ءِ تب پھمتگ اَت ءُ گوں ھمایانی تب ءَ گپ ئِے کت، آئی ءَ گوں ھر ھند ءُ دمگانی مھلوک ءَ گوں نزیکی است اَت ما کہ مدام یکجاہ بوت ایں گڑا سیاست ،جنگ، وانگ ،شائری ءُ دگہ بازیں سرھالانی سر ءَ گپ بندات کت آئی ءَ وتی تاریک ونتگ اَت ادبی کتاب ھم ونتگ اَت آئی ءَ گوں کتاب ءَ سک باز مھر اَت ھر وھد ءَ دیستگ اَت کہ کتاب ءِ دست ءَ ُاَت ءُ موبائل چہ پی ڈی ایپ کتاب ءَ پُرّ اَت ءُ آئی ءَ دنیا ءُ جھان ءِ کِسّہ یاد اِت ات انت ۔ تاریک ءِ درگت ءَ چہ جوْانی ءَ سرپد اَت اے آئی ءِ وش بھتی اَت کہ “بساک” وڑیں نودربر گلے ءِ بھر اَت کہ آئی ءَ وتی راجی زمہ واری زانت ءُ بلوچ راجی جھد ءِ بھر جوڑ بوت ءُ نوں زانتگ ات ئے کہ مئے زمہ داری ایں کہ وتی ایردستں راج ءِ باندات ءِ واستا جھد بکن ایں ءُ دومی مردم ءَ سرپدی بدی ایں! شھاب جان ءِ لیکہ ءُ پلسپہ بلوچ آجوئی اَت آئی ءَ گُشت کہ مئے درستانی ھر یکے ءِ وتی بستار ءِ ھساب ءَ جاھے نہ جاھے وت ءَ گوں تھریک ءَ ھمگرنچ کنگی ءُ راجی پلامرزی ، راجی جیڑھاں گوں وت ءَ نزیک دارگی اِنت۔ انچو گش اَنت کہ چاگرد ءِ تھ ءَ یک وانندھیں ءُ پگِر داروکیں ورناھایے ءِ ھمگرنچی ءُ کارگشادی آوار بہ بیت آ چاگرد الم وتی تہ ءَ شری کارایت! شھابو من ءَ یات اِنت تو گشت کہ ما تھنا جنگانی کسہ کتاب ءِ تہ ءَ ایش کتگ ءُ ونتگ بلے مرچی ما چم ءُ وت گندگ ءَ ایں کہ یک ماتے وتی چکاں یلہ دنت ءُ پہ زمین ءَ ندر بیت چکانی مِھر ھر چی بہ بیت بلے زمین ءِ مھر انگت گیش اِنت بلے شھابو تو راست گُشت کہ زمین ءِ مھر چہ درست ءَ دیم ءَ اِنت ترا گوں زمین ءَ ھنچو مھر ءَ کہ تو وتی برات تاجو چورہ کت تئی درد سگگ نہ بنت گوں تاجو ءِ ارس بند نہ بنت یار مردم چو نہ کنت شھابو بیا یار تاجو ءَ سرپد کن نا وھدے کہ ناصو یل کن روت پہ زمین قربان بیت گڑا تو مارا تسلہ دے یار نوں مارا کہ تسلہ دنت یار شھابو بیا یار کہ تو میتگ ابیتک کت بیا کہ ڈڈو تئی راہ ءِ سر ءَ نشتگ تی ودار ءَ بیا کہ لوگ ءِ گونڈواں تئی ودار اِنت کہ تو کائے پہ ما چیز کارے گوں بیا کہ تو لوگ ءِ مردم ارسیگ کتگ اَنت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔