نبشتانک: درداں آواز نیست
نبشتہ کار: شاھد اھمد
دی بلوچستان پوسٹ
میزان میزان ءَ یک دو بوت اَنت، دو سَے ءُ سے چار۔ اے دردانی سکین دیگ ءَ چار بوت ءُ اوشتات اَنت، ھمے ساھت ءَ مُلا ءَ بانگ دات! کمو ھاموشی ءَ مردم وتی گستائی ءَ پَھمگ ءَ اَت اَنت بلے، درد چہ اندر ءَ دَجگ ءَ اَت اَنت۔ گوں من ءَ پَنچ سرجم بوت، مُلا ءَ بانگ ھلاس کُت پد ءَ مردمانی چم گوں من ءَ سک اِت اَنت پد ءَ من گوں تُرندی ءَ، وھدیکہ بانگ مُلا دیگ ءَ اَت من رَس اِت آں بلے منی سمائی گوں چاریں درداں ھمگرنچ اِت اَنت ءُ بلے بانگ ءِ ھلاسی ءَ درداں آواز نیست اَت۔
جتا جتائیں مردم ءُ جتا جتائیں درد گْوش ئے یکین اِت اَنت منی درد گوں آیاں یکین اَت بس پِگرے اَت، یکشل ءَ جتائیں گنوگے ءَ بے سر ءُ بے سار اَت۔درد یک بلے بے وسی ءَ گُنگ اِت اَنت من ھم گُنگ اِت آں!-
مَرگ ءَ وَ دیر اَت پہ تو پیسکگ ءَ اَت چہ درداں گیش مَرگ مُرتگ اَت۔سَمّیءَ، چہ اے درداں گْوش ئے زندگانی کنگ ءَ اَت، درداں گوں جَنگ ءَ اَت، توار ئِے مِر مِرانک ءَ اَت ءُ ھر دردانی دوا اَت۔ نزوریں درداں ھمگرنچ اَت گوں-
ھمے ساھت ءَ ماتی ءَ من ءَ گْوانک جَت، شَپ ءِ ھشت اَت من آتکاں! اے ناھکی ءُ ناانساپی مردمے ءَ را چنکیاس زوراور کنت ، اے چیز من سَمی ءِ چماں دیستگ اَت ، بیرگیری اَت! درد ءِ سگگ ءَ زور ماں چون ئے ، جوڑ ءُ ڈڈ ، سلامتی واجہ ھدا ترا سلامت بکنات، اللہ ءِ باھوٹ ئے! دل ءَ گمان کُت زندگی اے شیرزال ءَ دربُرتگ اَت۔
دروری کوکو پِریات کنت بلے کَسی گوشاں مورے ھم نہ وارت، پرچاکہ کَسے آئی ءِ درداں اِش کُت نہ کنت، پریات ءُ زاری ءَ نہ پَھم اِیت چیاکہ زبان ئِے گُنگ اِنت کہ جَنگل ءَ دیر اِنت پِٹّے آپ نہ گْواہ اِیت۔
بازیں لوگ آس ءَ مانداشتگ اَت، بے تِْرک ءُ توارے ءَ مردم تُرس ءَ ھچ گُشگ ءَ نہ اِت اَنت ھر کسے ءِ چمانی تہ ءَ رِتکگیں ارس گْواھی دیگ ءَ اِت اَنت میتگ ءِ مردماں وتی مَرگ گوں چماں دیستگ اَت۔
اے انچیں درد اَنت کہ من ھم ھوار اِت آں منی سوچ کنگ ءِ سِنچ ءَ چہ منی مجگ ءَ یکشل ءَ(یکوئی) یل دیگ ءَ اَت۔
گْوش ئے چماں آزمان تَراکینتگ اَنت جبین ءِ بُن گپتگیں آس ءَ دْراھیں سمائی کُشتگ اِت اَنت، مانش اِش کُتگ اِت اَنت۔
ھمے ساھت ءَ کسانیں تِپلے منی کَش ءَ نیشتگ اَت ءُ من ءَ سکّ ءَ چارگ ءَ اَت گْوش ئے بے تواریں پَرشتے اَت، تِپل ءِ چماں زِد ءُ کینگ ءَ چہ ابید دگہ ھِچّی پَش نہ کپتگ اَت۔
ساھت پنچ ءُ نیم اَت، منی مجگ ءَ گمانے آتک کہ من ءَ اے کار کنگ لوٹ اَنت ءُ آ کار ءَ باندا کناں بلے منی دل نہ مَرّینگ ءَ اَت کہ چِدا پاد بیا آں۔ بے زانگی ءَ منی نپس برباد کُتگ اَت کہ مردمے بوگ ءَ چنکیاس وھد لَگّ اِیت ءُ ھر ھساب ءَ من پَشکپتگ اِت آں دل ءَ پیسر ءَ سک باز کَشّ اِتگ دست نہ رَس اِتگ چیاکہ بے زانتی ءَ من بزگی ءَ چہ ابید دگہ زندگی نہ پَھم اِتگ اَت کہ زندگی چے یے؟
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔